Kiedyś cierpiałam na poważną chorobę zwaną "zapominalstwem" Byłam wtedy nastolatką, która wiecznie o czymś zapominała. Począwszy od nie posolenia zupy a skończywszy na włączonym żelazku, czy nie zamknięciu drzwi od mieszkania. Z wiekiem z tej choroby co prawda wyrosłam, jednak zapominać zdarza mi się co dziś. Pewnego razu jechałam z mamą do szpitala i przez wielki stres, jaki mi towarzyszył zamknęłam samochód... z moją mamą w środku! Całkowicie zapomniałam, że to ona idzie do szpitala, a nie ja. Tak się przejęłam stanem mamy, że nie usłyszałam, jak puka w szybę i mnie woła. Mama miała zwichniętą nogę, przez co wstawanie zajmowało jej dużo czasu. A ja... kompletnie o tym zapomniałam! Byłam przekonana, że wyszła razem ze mną. Na szczęście w porę się zorientowałam i wróciłam na parking cała zapłakana. Jednak jeśli spodziewacie się tragicznego zakończenia, to muszę was zmartwić - Mama mi wybaczyła, a nawet uznała tę sytuację za całkiem zabawną :D

Kiedyś cierpiałam na poważną chorobę zwaną "zapominalstwem" Byłam wtedy nastolatką, która wiecznie o czymś zapominała. Począwszy od nie posolenia zupy a skończywszy na włączonym żelazku, czy nie zamknięciu drzwi od mieszkania. Z wiekiem z tej choroby co prawda wyrosłam, jednak zapominać zdarza mi się co dziś. Pewnego razu jechałam z mamą do szpitala i przez wielki stres,...

U mnie tym czymś ważnym była godzina odjazdu mojego pociągu.
Wraz z kolegą mieliśmy służbowo pojechać z Krakowa do pewnej miejscowości na północy. Wybraliśmy najbardziej dogodne połączenie, aby wieczorem być już na miejscu i od rana działać.
Byłam głęboko przekonana, że pociąg jest o 16:45. O 16:05 spojrzałam na bilet... i okazało się że pociąg jest 20 minut wcześniej! Mieszkałam na tyle blisko, że wsiadłam w samochód, zadzwoniłam do kolegi poinformować, że jadę, dojechałam łamiąc przepisy prędkości (na szczęście była "zielona fala"), wbiegłam na peron w momencie, gdy konduktor odgwizdał odjazd, więc w ostatniej chwili wskoczyłam do pociągu, wyciągam telefon i cała zdyszana dzwonię do kumpla:
- Gdzie...jest...jesteś?
- Nie śpiesz się już, odjechał.
- No wiem...,ale...gdzie Ty...jesteś?
- No na peronie, odjechał, pojedziemy kolejnym.
Otrzeźwiło mnie.
- A ja w pociągu...
Dojechałam planowo, ok. 21. Kolega wyjechał pół godziny później i dotarł na miejsce przed 3 w nocy. Było to 10 lat temu. Do tej pory jest mi głupio.

U mnie tym czymś ważnym była godzina odjazdu mojego pociągu.
Wraz z kolegą mieliśmy służbowo pojechać z Krakowa do pewnej miejscowości na północy. Wybraliśmy najbardziej dogodne połączenie, aby wieczorem być już na miejscu i od rana działać.
Byłam głęboko przekonana, że pociąg jest o 16:45. O 16:05 spojrzałam na bilet... i okazało się że pociąg jest 20 minut wcześniej!...

Z reguły nie jestem zapominalska, ale zdarzyło mi się kilka razy o czymś zapomnieć. Jest jednak jedno wydarzenie, które rodzina wypomina mi przy każdej, możliwej okazji. Otóż, po powrocie z pracy, postanowiłam sobie przygotować kolację. Wrzuciłam parówki do garnka, włączyłam gaz i poszłam wziąć szybki prysznic. Wychodząc z łazienki, poczułam zapach spalenizny. Okazało się, że zapomniałam wlać wodę do garnka, co zakończyło się nieprzyjemnym zapachem w kuchni, zniszczeniem garnka i pożegnaniem się z kolacją ;).

Z reguły nie jestem zapominalska, ale zdarzyło mi się kilka razy o czymś zapomnieć. Jest jednak jedno wydarzenie, które rodzina wypomina mi przy każdej, możliwej okazji. Otóż, po powrocie z pracy, postanowiłam sobie przygotować kolację. Wrzuciłam parówki do garnka, włączyłam gaz i poszłam wziąć szybki prysznic. Wychodząc z łazienki, poczułam zapach spalenizny. Okazało się,...

Pamiętam jak parę lat temu pojechaliśmy z rodzicami nad morze, do naszego zaprzyjaźnionego pensjonatu, do którego można było też przywozić swoich pupili. W naszym przypadku był to kot, o jakże wymyślnym imieniu „Kitka”. Ponieważ nie mieliśmy z kim ją zostawić na czas wakacji, zawsze braliśmy ją ze sobą. I tak było w tym przypadku. Kitka świetnie się czuła z nami nad morzem, wakacje były naprawdę udane i wszyscy z żalem wracaliśmy do domu. Wszystko spakowaliśmy , Kitkę zapakowaliśmy do transportera i w drogę. Bez problemów wróciliśmy do domu. Wypakowaliśmy walizki i położyliśmy się na drzemkę, aby odpocząć po długiej podróży. Po drzemce mama postanowiła zrobić cos do jedzenia, najpierw jednak nałożyła kotu karmy i czeka aż ten podejdzie do jedzenia. Gdy po kolejnym wołaniu Kitka nie przyszła, atmosfera w kuchni nieco stężała. Zaniepokojona mama zawołała całą rodzinę do kuchni i zadała podstawowe pytanie. Gdzie jest kot? I następne pytanie: Kto pakował kota do samochodu? Popatrzyliśmy wszyscy na siebie i każdy zgodnie przyznał, że kot był w transporterze na murku, czekał aż zapakujemy go do auta. Niestety, okazało się, że nikt nie pamiętał aby zrobił ten finalny krok czyli załadował kota do środka auta. Nie chce już pisać jaka była awantura szczególnie po tym jak mama zadzwoniła do pensjonatu i potwierdziła najgorszą wersję ze kot został na murku… . Nie chce też przywoływać miny taty, który po 8 godzinach jazdy samochodem znad morza musiał z powrotem jechać po kota i oczywiście wrócić z nim do domu i wszystko w ciągu 24 godzin. W każdym razie wakacje te na zawsze zostały „tymi wakacjami gdy zapomnieliśmy kota”.

Pamiętam jak parę lat temu pojechaliśmy z rodzicami nad morze, do naszego zaprzyjaźnionego pensjonatu, do którego można było też przywozić swoich pupili. W naszym przypadku był to kot, o jakże wymyślnym imieniu „Kitka”. Ponieważ nie mieliśmy z kim ją zostawić na czas wakacji, zawsze braliśmy ją ze sobą. I tak było w tym przypadku. Kitka świetnie się czuła z nami nad morzem,...

Ja zapominam obudzić mojego partnera. Kiedy wraca z nocnej zmiany kładzie się spać i prosi żebym go obudziła o konkretnej godzinie, ponieważ nie chce przespać całego dnia. Coś sobie zaplanuje i przez to, że go nie obudzę nic nie załatwi. Budzi się i jest bardzo zdenerwowany, bo jak zwykle nici z jego planów. Za każdym razem obiecuje mu, że o nim nie zapomnę, ale zdarza się to zbyt często, więc teraz mi nie ufa i stara się nastawiać sobie budzik. W szale dnia codziennego wypada mi on z głowy a jak sobie przypomne to już jest za późno

Ja zapominam obudzić mojego partnera. Kiedy wraca z nocnej zmiany kładzie się spać i prosi żebym go obudziła o konkretnej godzinie, ponieważ nie chce przespać całego dnia. Coś sobie zaplanuje i przez to, że go nie obudzę nic nie załatwi. Budzi się i jest bardzo zdenerwowany, bo jak zwykle nici z jego planów. Za każdym razem obiecuje mu, że o nim nie zapomnę, ale zdarza się...

Kiedyś zapomniałam o przedłużeniu ważności dowodu osobistego. I nieświadoma własnej głupoty wyjechałam w podróż do Grecji. Nie wiem jakim cudem na granicy nie zuwżono że mój dowód stracił ważność już ponad rok, ale podczas radosnego przemierzania przez greckie autostrady natrafiła się nam kontrola drogowa. I tym razem policjant okazał się bardzo spostrzegawczy bo zauważył "przeterminowanie" mojego dowodu. Tak się złożyło że z 7 dni wakacji 3 spędziłam na posterunku policji. Nie miałam przy sobie żadnego innego dokumentu torzsamości, więc zanim niezbyt "ogrnięta" grecka policja dotarła do wiadomości że nie ejstem ani mordercą, ani złodziejem, ani nawet nielegalnym uchodźcą.... Mało tego nawet nigdy nie byłam zatrzymana przez policję... Upłynęły już 3 dni. JUż wiem że nigdy nie zapomnę o wyrobieniu dowodu przed końcem jego daty ważności!

Kiedyś zapomniałam o przedłużeniu ważności dowodu osobistego. I nieświadoma własnej głupoty wyjechałam w podróż do Grecji. Nie wiem jakim cudem na granicy nie zuwżono że mój dowód stracił ważność już ponad rok, ale podczas radosnego przemierzania przez greckie autostrady natrafiła się nam kontrola drogowa. I tym razem policjant okazał się bardzo spostrzegawczy bo zauważył...

Zapomniałam wysłać bardzo ważne pismo od którego zależała sprawa naszego klienta( ech, te terminy). Szczęście w nieszczęściu, że mój mózg ma resztki godności i dosłownie na 30 minut przed północą: wydrukowałam pismo, poleciałam na pocztę całodobową, stałam w kolejce, ubłagałam Panie z poczty o nie zmienianie daty w pieczątce( ja i kilka innych osób). I w ten sposób poznałam świetnego chłopaka, który był w kolejce za mną. Kilka dni później spotkałam go w sądzie, poszliśmy na szybką kawę. Okazał się być naprawdę cudowną osobą, a w maju będę na jego ślubie, bo po poznaniu jednej z moich przyjaciółek zakochali się w sobie i będą z tego dzieci :) Staram sie więcej nie zapominać o niczym, choć kto wiem czym by się to teraz skończyło.

Zapomniałam wysłać bardzo ważne pismo od którego zależała sprawa naszego klienta( ech, te terminy). Szczęście w nieszczęściu, że mój mózg ma resztki godności i dosłownie na 30 minut przed północą: wydrukowałam pismo, poleciałam na pocztę całodobową, stałam w kolejce, ubłagałam Panie z poczty o nie zmienianie daty w pieczątce( ja i kilka innych osób). I w ten sposób poznałam...

Jeśli ktoś mnie zapyta o sytuację z 2010 roku, kiedy to mieliśmy wypad ze znajomymi na miasto, potrafię opowiedzieć co kto powiedział, jaka była pogoda, jaka była atmosfera, w którym dokładnie miejscu o czym rozmawialiśmy.
Lecz jeśli ktoś mnie się zapyta na którą godzinę jutro mamy zajecia, oj tu już jest problem.
Dużo było sytuacji w którym zapomniałam o spotkaniu, o godzinie na którą się umówiłam, lecz opiszę tu ostatnią sytuację.
Jestem studentką, a w tym semestrze mamy okropnu plan zajęć, dosłownie, po każdym przedmiocie mamy minimum godzinną przerwę.
Jako dojezdna, muszę sobie jakoś organizować ten czas na mieście, na zakupach lub na wypady ze znajomymi.
Tym razem było podobnie: 2.5h przerwa, to biorę telefon i pytam się przyjaciółki, czy idziemy na miasto.
Oczywiście była natychmiastowa zgoda.
Ja święcie przekonana, że zajęcia zaczynam dopiero o 15.30, siedzę sobie w spokojnie w kawiarni.
Jak zawsze na grupie ludzie przypominają sobie na którą godzinę mamy zajęcia, wszyscy piszą do zobaczenia o 15.00.
Czytam i natychmiastowo zapominam.
Koło 15.30 jestem na uczelni, wielce zdziwiona, gdzie wszyscy są.
Czytam wiadomości i dopiero do mnie dociera, że zajęcia rozpoczęły się 30 min temu!
Wchodzę do sali i okazuje się, że dopiero zakończyli wprowadzanie do zajęć o czym będziemy rozmawiać przez ten semestr.
Czyli reasumując, szczęście w nieszczęściu.
Przez swoje natychmiastowe zapominalstwo spóźniłam się 30 min na zajęcia, jednocześnie omijając najnudniejszą część zajęć.
Moja pamięć jest o tyle dziwna, że potrafię przywołać dawno zapomniane wydarzenia ze szczegółami, a nie potrafię zapamiętać jednego zdania przed minutą przeczytanego. Nie wspominając już o sprawdzaniu godziny.
Zerknę na telefon, sprawdzę godzinę, i znów muszę patrzeć, bo już nie pamiętam która to była.
Choć najdziwniejsza sytuacja która mnie spotkała przez moje zapominanie, zdarzyła się jak byłam jeszcze małym dzieckiem.
Wycinałam jakieś ozdóbki, poszłam coś zrobić do innego pokoju, wracam, chcę kontynuować wycinanie, ale nie pamiętam, gdzie położyłam nożyczki.
Biegam, szukam, całkowita dziura w pamięci.
Po dłuższym czasie orientuje się, że zgubę cały czas trzymam w ręce...
Przeszukałam calutki dom w poszukiwaniu nożyczek, które ciągle miałam przy sobie i to w RĘCE...
Umysł ludzki jest naprawdę dziwnym narzędziem, który lubi nam płatać różne figle.

Jeśli ktoś mnie zapyta o sytuację z 2010 roku, kiedy to mieliśmy wypad ze znajomymi na miasto, potrafię opowiedzieć co kto powiedział, jaka była pogoda, jaka była atmosfera, w którym dokładnie miejscu o czym rozmawialiśmy.
Lecz jeśli ktoś mnie się zapyta na którą godzinę jutro mamy zajecia, oj tu już jest problem.
Dużo było sytuacji w którym zapomniałam o spotkaniu, o...

Najstraszniejsza sytuacja związana z moim zapominalstwem miała miejsce ubiegłego lata. Był wyjątkowo upalny, wolny od pracy dzień. Cóż, składowa na cudowny, wakacyjny czas. Zaczęło się dobrze, bo pojechałam rowerami z młodszymi siostrami nad pobliską rzekę. Po powrocie zachciały frytek, więc wstawiłam olej na ogień i wyszłam do nich na podwórko. Niestety, zapomniałam o tym nieszczęsnym garnku z olejem. Siostry z mamą poszły na spacer, a ja pojechałam na konną przejażdżkę. Konia miałam od niedawna i nie zdążyłam się jeszcze nim dostatecznie nacieszyć. Kiedy wróciłam, tata rozmawiał z sąsiadami przy płocie. Ja spokojnie rozsiodłałam konia, wyprowadziłam na paśnik i kiedy się odwróciłam od zagrody, zobaczyłam słup czarnego dymu z kuchni. I dopiero wtedy uświadomiłam sobie, co ja najlepszego zrobiłam.
Skutki były opłakane. Cały parter do odmalowania, bo wszystkie ściany stały się czarne. Okap spalony, tak jak szafki w pobliżu kuchenki. Nikomu, na szczęście, nic się nie stało.
Mam wspaniałych rodziców, którzy nie krzyczeli na mnie, kiedy zobaczyli zniszczenia. Nie musiałam płacić za szkody, ale pracy było co niemiara.
Najbardziej zdziwione sytuacją były mama i siostry po powrocie ze spaceru zastając pobojowisko zamiast kuchni.
Aktualnie nie przepadam za frytkami, co jest źródłem żarcików pod moim adresem w domu. Ale jakbym mogła mieć im to za złe? Śmieję się z siebie razem z nimi i cieszę się, że otaczają mnie ludzie, którzy mnie kochają i wybaczają mi moje zapominalstwo.

Najstraszniejsza sytuacja związana z moim zapominalstwem miała miejsce ubiegłego lata. Był wyjątkowo upalny, wolny od pracy dzień. Cóż, składowa na cudowny, wakacyjny czas. Zaczęło się dobrze, bo pojechałam rowerami z młodszymi siostrami nad pobliską rzekę. Po powrocie zachciały frytek, więc wstawiłam olej na ogień i wyszłam do nich na podwórko. Niestety, zapomniałam o tym...

Niestety tak, zdarzyło mi się zapomnieć o czymś bardzo, ale to bardzo ważnym i do dzisiaj śni mi się to po nocach. Rezerwując wakacje dla moich klientów mam możliwość przyblokowania miejsc na jakiś czas. Niektóre rezerwacje same się anuluja, niektóre trzeba anulować ręcznie, bo inaczej powstają rezerwacje z obowiązkiem zapłaty. Zdarzyło mi się zapomnieć anulować rezerwacje na łączną kwotę prawie 60000 PLN. Zauważyłam to następnego dnia i myślałam, że serce mi wyskoczy z piersi. Nagle byłam cała mokra, a ręce nie przestawały mi się trząść. Od razu złapałam za telefon i zadzwoniłam do organizatora, trzy rezerwacje udało się anulować bez kosztów. Została rezerwacja na Malediwy, dla której koszty anulacji przekraczały 4000, wtedy były do moje 4 pensje. Kilka dni starałam się wyprosić anulację bez kosztów i po trzech dniach się udało. Kamień spadł mi z serca, ale do dzisiaj czasami budzę się w nocy i zastanawiam się czy anulowałam wszystkie rezerwacje.

Niestety tak, zdarzyło mi się zapomnieć o czymś bardzo, ale to bardzo ważnym i do dzisiaj śni mi się to po nocach. Rezerwując wakacje dla moich klientów mam możliwość przyblokowania miejsc na jakiś czas. Niektóre rezerwacje same się anuluja, niektóre trzeba anulować ręcznie, bo inaczej powstają rezerwacje z obowiązkiem zapłaty. Zdarzyło mi się zapomnieć anulować rezerwacje...