Czekałam na te Święta z niecierpliwością. W końcu pierwszy raz miały się odbyć w moim nowym domu i miałam przygotować je całkiem sama :)
Zdawałam sobie sprawę z tego, że przygotowanie kolacji dla 13 osób to nie lada sztuka, ale w głowie już miałam tą cudowną atmosferę, kolędy i radość ze wspólnej wieczerzy.
W końcu nadszedł wielki dzień. Gdy wszyscy już się zebrali przy stole, bratowa zaproponowała , żeby nie dzielić się opłatkiem, bo to tylko"strata czasu". Myślałam , że śnię! Ale wszyscy ochoczo się z nią zgodzili.
Zaraz po kolacji ktoś wyłączył kolędy i włączył telewizję, przecież jest tyle "ciekawych filmów"! Myślałam, że razem będziemy kolędować , ale się myliłam. Wszystko szło na opak. Brat zwinął się bardzo szybko, bo koledzy ważniejsi. Gdy zaczęłam rozdawać prezenty wszyscy na mnie naskoczyli, że przecież nie umawialiśmy się na żadne upominki. Rodzinka szybko się znudziła i wszyscy pojechali do siebie, a miałam nadzieję na wspólną Pasterkę.
Miałam ochotę usiąść i płakać.
Jak dobrze, że chociaż mąż mnie wspierał i obiecał, że za rok spędzimy Wigilię tylko we dwoje :) I będzie tak magicznie, jak sobie tylko wymarzymy.
Cóż, nie wyszły mi te samodzielne Święta. W końcu trochę prawdy jest w stwierdzeniu, że z rodziną najlepiej wychodzi się tylko na zdjęciu...
:)

Czekałam na te Święta z niecierpliwością. W końcu pierwszy raz miały się odbyć w moim nowym domu i miałam przygotować je całkiem sama :)
Zdawałam sobie sprawę z tego, że przygotowanie kolacji dla 13 osób to nie lada sztuka, ale w głowie już miałam tą cudowną atmosferę, kolędy i radość ze wspólnej wieczerzy.
W końcu nadszedł wielki dzień. Gdy wszyscy już się zebrali przy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pod choinką były prezenty, goście już zjechali, mama z babcią podgrzewały dania. Dzieci zostały zagonione do wypatrywania pierwszej gwiazdki. Donosiłam dania na stół, było trochę zamieszania. Jak to w Wigilię, gdy sporo ludzi przybyło, trochę harmider, każdy coś mówi, niektórzy już się nudzą - bo najfajniej jest usiąść przy stole i w spokoju celebrować wieczerzę.
Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie nasz kot, Rysiek. Znudziło mu się łaszenie do dziadka i jaka była nasza mina, gdy wchodzimy do salonu - a on w najlepsze zajada rybkę na wigilijnym stole... :)

Pod choinką były prezenty, goście już zjechali, mama z babcią podgrzewały dania. Dzieci zostały zagonione do wypatrywania pierwszej gwiazdki. Donosiłam dania na stół, było trochę zamieszania. Jak to w Wigilię, gdy sporo ludzi przybyło, trochę harmider, każdy coś mówi, niektórzy już się nudzą - bo najfajniej jest usiąść przy stole i w spokoju celebrować wieczerzę.
Wszystko...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

25 grudnia 1999 r.u mała wioska leżąca w południu małopolski.
Z tą data i tą miejscowością wiąże się moje najśmieszniejsze wspomnienie świąteczne, mimo że miałam zaledwie kilka lat. Części osób, któe były wtedy z nami już nie ma, w samej miejscowości nie byłam już kilka dobrych lat - ale na myśl o tej historyjce wszyscy w rodzinie się uśmiechamy.
W tym powigilijnym dniu wszyscy, rodzinnie siedzieliśmy w salonie spędzając czas na dojadaniu pierogów z śliwkami, makowców, serniczków i przepijaniu tego możliwymi kompotami i rzecz jasna-alkoholem. Dorośli raczyli się rozmowami, a dzieci (w tym ja) gdzieś buszowały. w naszej bandzie nie było tylko mojej wówczas 2 letniej siostry, ale kto by sobie tym głowę zaprzątał. Aż do momentu, kiedy w domu dało się usłyszeć ogromny huk. Wszyscy w salonie zdębieli, nie wiadomo co, jak i skąd. Chwilę póżniej pojawia się i siostra z czarną buzią, nastroszonymi włosami i dziwnym spojrzeniem i obwieściła "pzeglyzlam swiecki" najsłódszym możliwym głosem. Jak się okazało, siedziała ona sama pod choinką zauroczona lampkami choinkowymi, które miały małe radyjko i odtwarzały króciutkie linie melodyczne kolend. Moja siostra miała manię pakowania wszystkiego do buzi i wsadziła tam też kable od lampek i przegryzła je. Wszyscy byli przerażeni, poza nią sama. Ona najbardziej przeżywała nieświecące się lampki. Minęły dwa dni, rodzina już ochłonęła po przeżyciach a siostrzyczka w pokoju stoi przy łóżku, na któym trzyma tylko rękę i mówi "ciii, palusek spi bo kuku" - po dwóch dniach zauważyła, że przy całym wypadku ... rozcięła sobie paluszek.

25 grudnia 1999 r.u mała wioska leżąca w południu małopolski.
Z tą data i tą miejscowością wiąże się moje najśmieszniejsze wspomnienie świąteczne, mimo że miałam zaledwie kilka lat. Części osób, któe były wtedy z nami już nie ma, w samej miejscowości nie byłam już kilka dobrych lat - ale na myśl o tej historyjce wszyscy w rodzinie się uśmiechamy.
W tym powigilijnym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja historia jak wyzej tez zwiazana jest z pierogami z pieniedzmi. Moj tato mial 8 rodzenstwa i dokad jego mama zyla Wigilia byla u niego w rodzinnym domu.Wszyscy sie zjezdzali i razem przygotowywali posilki. Pierogow robilo sie jak dla armi bo i nas byla prawdziwa armia.Gdy przyszla pora na pierogi wszyscy chetnie jedli bo szukali pieniedzy.Po skonczonej Wigilii dorosli spali w jednym pokoju dzieci w drugim.Wszyscy na podlodze rzadkiem obok siebie bo i miejsca bylo malo.Rano cale towarzystwo zbieralo sie na msze do kosciola.Brakowalo tylko Mariusza,jednego z kuzynow.Wszyscy szukali go tak dlugo,ze na ranna msze nie bylo juz co sie wybierac.Zawsze sniadanie bylo po mszy ale babcia oznajmila,ze do nastepnej raczej poumieramy z glodu.Poszla do kuchni i zaczela wszystkich wolac.W rogu kuchni byl ogromny kaflowy piec,za ktorym bylo dosyc miejsca by sie polozyc tzw.zapiecek.Okazalo sie,ze Mariusz spi sobie wygodnie trzymajac kolo siebie garnek z pierogami a wlasciwie juz pusty.Biedaczek nie znalazl zadnego pieniadza podczas Wigilii wiec poszedl do kuchni i zjadal pierogi z garczka by go poszukac.No i z tego wszystkiego zasnal.Babcia byla przerazona bo pierogow zostalo naprawde sporo ale ciocia ja uspokoila ,ze najwyzej bedzie poscil caly rok.Do dzis gdy spotykamy sie w Swieta pytamy teraz juz doroslego Mariuszka czy nie ma ochoty na pierogi z pieniazkami.A zeby bylo jeszcze smiesznej biedaczek pomylil wtedy garnki bo zawsze robilo sie wiecej pierogow bez pieniedzy w jednym garnku a w mniejszym z pieniadzami tylko tyle ilu bylo domownikow na Wigilie.Pierogi mieszalo sie dopiero w miesce wtedy gdy stawiano je na stol na Wigilie.Reszta bez pieniedzy zostawala na nastepny dzien.

Moja historia jak wyzej tez zwiazana jest z pierogami z pieniedzmi. Moj tato mial 8 rodzenstwa i dokad jego mama zyla Wigilia byla u niego w rodzinnym domu.Wszyscy sie zjezdzali i razem przygotowywali posilki. Pierogow robilo sie jak dla armi bo i nas byla prawdziwa armia.Gdy przyszla pora na pierogi wszyscy chetnie jedli bo szukali pieniedzy.Po skonczonej Wigilii dorosli...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

U nas w rodzinie jest tradycja robienia na Wigilie pierogow z pieniadzami i kto najwiecej ich znajdzie tzn.pieniedzy to bedzie bogaty przez caly rok.Cala rodzina siedzi przy stole wszyscy wbijaja widelce w pierogi i zagryzaja w poszukiwaniu skarbu.W pewnym momencie babcia zaczela sie dusic wyplula pieniadza ale dziadek az spadl z krzesla ze smiechu.Wszyscy zapytali o co chodzi a dziadek wstal i zapytal"Bronia a gdzie twoja nowiutka jedynka".Okazalo sie ,ze babcia co prawda wyplula 2 zlote ale przy okazji polknela nowiutkiego zabka z protezy,ktora zrobila jeszcze przed swietami by ladnie wygladac.Choc dziadkow juz z nami nie ma to zawsze w Wigilie przy jedzeniu pierogow przypominamy sobie o tym nowiutkim zabku babci i placzemy ze smiechu.

U nas w rodzinie jest tradycja robienia na Wigilie pierogow z pieniadzami i kto najwiecej ich znajdzie tzn.pieniedzy to bedzie bogaty przez caly rok.Cala rodzina siedzi przy stole wszyscy wbijaja widelce w pierogi i zagryzaja w poszukiwaniu skarbu.W pewnym momencie babcia zaczela sie dusic wyplula pieniadza ale dziadek az spadl z krzesla ze smiechu.Wszyscy zapytali o co...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Śmieszne wspomnienie z Wigilii...
Kiedy miałam osiem lat, wraz z rodziną spędzaliśmy święta u babci. Potrawy kusiły swym zapachem i wyglądem, przy choince babcia zostawiła dużo miejsca na prezenty oraz opłatek leżał spokojnie na talerzyku, czekając na pierwszą gwiazdkę. Po zjedzeniu kolacji wśród śmiechów oraz pytań (,,I jak ci idzie w tej szkole?" ,,Czemu nie lubisz matematyki?"), zadzwonił dzwonek, a do środka wszedł Gwiazdor (przebrany wujek) z ogromnym brzuchem i jeszcze większym workiem prezentów. Jako pierwsza w kolejce, usiadłam na jego kolana lekko speszona i poprawiając kolejny raz spódniczkę, zaczęłam drżącym głosikiem recytować wierszyk: ,,Gwiazdorku, gwiazdorku, co masz w tym worku?...". Nagle zakręciło mi się w nosie i kichnęłam prosto w... twarz Gwiazdora, który przestraszył się i zahaczając o stół, zwalił na podłogę misę (pamiętającą moją prababcię) z zupą. Szkoda, że tak cenna pamiątka rodzinna została zniszczona, ale do dziś wszyscy się z tego śmieją, na co ja ZAWSZE oblewam się czerwonym rumieńcem.

Śmieszne wspomnienie z Wigilii...
Kiedy miałam osiem lat, wraz z rodziną spędzaliśmy święta u babci. Potrawy kusiły swym zapachem i wyglądem, przy choince babcia zostawiła dużo miejsca na prezenty oraz opłatek leżał spokojnie na talerzyku, czekając na pierwszą gwiazdkę. Po zjedzeniu kolacji wśród śmiechów oraz pytań (,,I jak ci idzie w tej szkole?" ,,Czemu nie lubisz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W salonie stanęła choinka, pyszni się swymi bombkami,
łańcuchy na niej migocą, jest piękna – popatrzcie sami!
Rodzina się cała zebrała i biesiaduje przy stole,
choinką się zachwycają, czas płynie w rodzinnym kole.
Nagle gałęzie choinki gwałtownie się poruszyły,
dwie bombki się roztrzaskały i czas przestał być miły!
Szwagier odłożył widelec, choć bigos zajadał ochoczo,
babcia za serce się chwyta… kto w drzewku grasuje nocą???
Tata nóż w ręku zacisnął, a chciał zatopić go w mięsie…
Czy duchy w choince grasują, bo ona cała się trzęsie?
I nagle wrzaski piekielne dochodzą z wnętrza choinki!
Czy demon jakiś świąteczny chce zjeść pasztety i szynki?!
Rodzina gotowa do walki, domu chce bronić przed duchem,
i tylko kuzyn się schował i stchórzył, choć zawsze jest zuchem.
Wtem spomiędzy gałązek wyłania się ogon puszysty…
To kot na choince grasował, ten wniosek jest oczywisty!
Choć lat temu już parę historia się taka zdarzyła,
to przy okazji Świąt każdych rodzina ją zawsze wspomina!

W salonie stanęła choinka, pyszni się swymi bombkami,
łańcuchy na niej migocą, jest piękna – popatrzcie sami!
Rodzina się cała zebrała i biesiaduje przy stole,
choinką się zachwycają, czas płynie w rodzinnym kole.
Nagle gałęzie choinki gwałtownie się poruszyły,
dwie bombki się roztrzaskały i czas przestał być miły!
Szwagier odłożył widelec, choć bigos zajadał ochoczo,
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zazwyczaj spędzaliśmy święta z moją stroną rodziny, z prostego powodu - druga rodzina nie obchodzi świąt. W tym roku zrobiliśmy wyjątek. Ponieważ to był mój pierwszy raz na świętach tam - upewniłam się, czy to będą święta święta czy nic nie będzie. Od swojego M. dowiedziałam się, że nie tak uroczyste jak u moich rodziców ale będą. Zapakowałam więc 'odświętne' koszule, których nie zdążyłam odprasować mówiąc, że odprasujemy na miejscu, na co M. przytaknął. I tak przez klika dni żyliśmy w przekonaniu, że w Wigilię będziemy prasować te koszule. Jakież było nasze zdziwienie, gdy przyszła wigilia a mama M. nic nie szykuje. Myślę sobie, ok bez pompy i pewnie ma coś przygotowane zawczasu.
Okazało się, że nie. To były moje pierwsze w życiu święta bez kolacji wigilijnej.
Jak do tego doszło ?
M. rozmawiał ze swoją mamą przez tel. i jak ona się spytała czy ma coś specjalnego szykować, odpowiedział, że nie.
On miał na myśli, że bez pompy ale niewielka kolacja wigilijna to tak.
Ona zrozumiała, że ma nic nie szykować. I jeszcze się ucieszyła, bo jak powiedziała potem, nie cierpi przygotowywać świąt.
Co dziwne, najbardziej mnie rozbawiły w tej sytuacji te spakowane nieodprasowane odświętne koszule ;)

Z zabawnych sytuacji przy świątecznym stole pamiętam jak będąc małym berbeciem, spędzaliśmy świąteczny czas u babci na wsi i przyszli prawdziwi kolędnicy, z gwiazdą, diabeł umorusany węglem w kożuchu i przyczepionym ogonem. Zanim weszli do domu, babcia powiedziała nam, żeby się nie bać diabła tylko pociągnąć go za ogon to mu odpadnie - odpadł ;) Zdziwienie diabła - bezcenne ;)

Zazwyczaj spędzaliśmy święta z moją stroną rodziny, z prostego powodu - druga rodzina nie obchodzi świąt. W tym roku zrobiliśmy wyjątek. Ponieważ to był mój pierwszy raz na świętach tam - upewniłam się, czy to będą święta święta czy nic nie będzie. Od swojego M. dowiedziałam się, że nie tak uroczyste jak u moich rodziców ale będą. Zapakowałam więc 'odświętne' koszule,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Atmosfera przy stole stężała, gdy zapadła pełna niedopowiedzeń, bolesna cisza. Ośmioletnia Ola spojrzała z lękiem na dwa lata starszego brata, który siedział naprzeciwko. Adam zawsze był dla niej opoką, kiedy rodzice znowu zaczynali się kłócić.
Tym razem jednak Adam spuścił wzrok, nie dając jej żadnego znaku pocieszenia.
Babcia Ula oparła widelczyk o talerzyk z ciastem i w tej nagłej, upiornej ciszy ten dźwięk zabrzmiał jak wystrzał. Wszyscy wzdrygnęli się mimowolnie i wtedy tata powiedział:
- Nie będziemy się kłócić w Wigilię.
Mama gniewnie zacisnęła usta. Po chwili dziadek Jerzy odchrząknął głośno i sięgnął po butelkę wina na środku stołu.
- Napijmy się zatem. No, komu kieliszeczek?
Zaczął dolewać wszystkim, dzięki czemu ciężka atmosfera zaczęła powoli opadać, choć Ola dostrzegła, że ręka lekko mu się trzęsie.
Ciotka Iza zaczęła szeptem rozmawiać z siedzącą obok niej kuzynką Asią, po czym, jakby z powrotem włączono normalną prędkość, wszyscy podjęli na nowo przerwane rozmowy.
Ola odczuła ulgę, ale gdy napotkała wzrok Adama naprzeciwko, jej wnętrzności ścisnęły się ze strachu. Dorośli toczyli swoje niezrozumiałe dyskusje, wybuchając śmiechem, a Adam patrzył na nią z ponurym smutkiem.
Choć podano ciasto czekoladowe, jej ulubione, Ola nagle straciła apetyt.
Wtem Adam podniósł się raptownie, a jego krzesło upadło z głuchym tąpnięciem.
- Ja wiem! Ja wiem, że się rozwodzicie! Zostawiacie nas! – krzyk przerodził się w jego piersi w urywany szloch. –Nikt nas nie chce ani nie kocha!
Wszyscy spojrzeli na Adama, ale ten biegł już do wyjścia z jadalni.
Ola poczuła, że ogarnia ją przerażenie.

Atmosfera przy stole stężała, gdy zapadła pełna niedopowiedzeń, bolesna cisza. Ośmioletnia Ola spojrzała z lękiem na dwa lata starszego brata, który siedział naprzeciwko. Adam zawsze był dla niej opoką, kiedy rodzice znowu zaczynali się kłócić.
Tym razem jednak Adam spuścił wzrok, nie dając jej żadnego znaku pocieszenia.
Babcia Ula oparła widelczyk o talerzyk z ciastem i w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zeszła Wigilia była dla dzieci mojej cioci pierwszymi świętemi w Polsce. Nigdy wcześniej nie byli w naszym kraju, a w kulturze Kolumbii święta wyglądają w zupełnie inny sposób niż w Polsce. Inne podejście, tradycje i zwyczaje, także te kulinarne. Chodzi mi tu o śledzie, które moja mama przygotowuje na każdą Wigilię. W tym roku padło na śledzie w śmietanie. Mamusia przyprawiła je w sposób, jaki tylko ona potrafi, i który sprawia, że szybko znikają se stołu. Każdy zajadał się nimi, jak i całą resztą potraw, ze smakiem. Nastał wreszcie taki moment, kiedy każdy był już przejedzony. Jedyni, którzy byli głodni, były dzieci mojej cioci, a w szczególności jej córka, która mało, co lubi jeść, no chyba, że jest to słodkie. Każdy był tak zajęty rozmową przy stole, że nikt nie zauważył mojej kuzynki, wdrapujacej się na krzesło. Dopiero po chwili zwróciliśmy na nią uwagę. Siedziała sobie zadowolona i zajadała coś z półmiska. Nagle odzywa się do swojej mamy: "Mamo te lody dziwnie smakują." Okazało się, że to nie były lody, tylko śmietana, która została po zjedzeniu śledzi. Wszyscy popłakali się ze śmiechu, kiedy moja ciocia przetłumaczyła, co się stało.

Historia jak najbardziej prawdziwa. :)

Zeszła Wigilia była dla dzieci mojej cioci pierwszymi świętemi w Polsce. Nigdy wcześniej nie byli w naszym kraju, a w kulturze Kolumbii święta wyglądają w zupełnie inny sposób niż w Polsce. Inne podejście, tradycje i zwyczaje, także te kulinarne. Chodzi mi tu o śledzie, które moja mama przygotowuje na każdą Wigilię. W tym roku padło na śledzie w śmietanie. Mamusia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej