To zawsze jest nie tak jak myślicie.
Mnie to boli i obraża, boli - pamietanie i swiadomośc… obraza – bo tonie twoje… Myślałam, że mam na wyłączność moja historie, że dawac mogę ja ją, nie ona. Tyle slow, które rania mnie, tyle deszczowych łez, kamiennych postanowień – a Twoje słowa to jak wulkan… Zniszczyły.
Czytam Twoja historie – i nienawidzę cię, bo jest lepsza niż moja, i lepsza niż kiedykowiek będzie moja. Czy ja z ta mdłą milości i modlaca się o zbawienie dorownuje twojej nienawiści? Pasji?
Matko - dlaczego dalas mi ta historie. Teraz po przeczytaniu – nie chce jej znać, to gnębi, znieważa… Trudno było mnie wychować – wiem. Oskarzasz dziecko, mnie doroslą….
Matko – nie chciałam wiedzieć jakie rany ojciec zadal - mnie lepiej żyć nie pamiecią... Tlumaczysz dlaczego teraz jest tak.... Zgrzytam zebami, bo , bo taj bardzo pragnelam normalnosci... a ty dalas innośc...
Nie warto mi tego dawac.. nie zrozumiałam tak jak chcialaś.

To zawsze jest nie tak jak myślicie.
Mnie to boli i obraża, boli - pamietanie i swiadomośc… obraza – bo tonie twoje… Myślałam, że mam na wyłączność moja historie, że dawac mogę ja ją, nie ona. Tyle slow, które rania mnie, tyle deszczowych łez, kamiennych postanowień – a Twoje słowa to jak wulkan… Zniszczyły.
Czytam Twoja historie – i nienawidzę cię, bo jest lepsza niż...

Myślę, że zgodziłabym się na publikację książki, choć pewnie nie byłabym zadowolona, że mój znajomy umieścił w niej tę sytuację bez wcześniejszej konsultacji ze mną. Szkoda jednak, by dobry materiał miał się zmarnować – im więcej świetnych książek na rynku tym lepiej, a czerpanie z tego co się dzieje dookoła od zawsze było głównym motorem napędowym pisarzy. Jeśli więc dane osobowe bohatera byłyby zmienione – czemu nie? Uwiecznienie fragmentu mojego życia – nawet nieprzyjemnego czy upokarzającego – w powieści byłoby dla mnie jakimś powodem do radości, że moja zwykła, codzienna, nudna egzystencja stała się dla kogoś inspiracją. A kto wie – może gdy za wiele, wiele lat, gdy całe emocje związane z tym niemiłym wydarzeniem opadną, będzie można opowiedzieć wnukom, że babcia „znalazła się w książce”.

Myślę, że zgodziłabym się na publikację książki, choć pewnie nie byłabym zadowolona, że mój znajomy umieścił w niej tę sytuację bez wcześniejszej konsultacji ze mną. Szkoda jednak, by dobry materiał miał się zmarnować – im więcej świetnych książek na rynku tym lepiej, a czerpanie z tego co się dzieje dookoła od zawsze było głównym motorem napędowym pisarzy. Jeśli więc dane...

Nie doczytałam nawet rozdziału (i tak przecież znam jego zakończenie lepiej niż ktokolwiek) i już pukałam do drzwi Michała. Twórczość twórczością, pisanie pisaniem, ale intymność w przyjaźni, chyba powinna stać ponad tym wszystkim.
- Cześć. Już przeczytałaś? - promyczek nadziei od razu zabłysnął na twarzy Michała - Nie spodziewałem się, że tak szybko się z tym uwiniesz. Wchodź do środka, umieram z ciekawości.
- Nie, nie będę wchodzić. - powiedziałam pośpiesznie - Zaczęłam czytać, ale nie dokończyłam.
Urwałam. Wystawianie niepochlebnych sądów zawsze sprawiało mi trudność. Poczułam, że łagodnieję.
- Słuchaj, po prostu zmień tą część, która aż do przesady przypomina moje życie. A ja już lepiej pó...
Krzyk dobywający się z wnętrza mieszkania Michała odbił się przerażającym echem po klatce schodowej. Zanim straciłam przytomność, zdążyłam tylko ujrzeć mężczyznę do złudzenia przypominającego Michała, którego wiotkie ze strachu ciało tkwiło przywiązane do wiklinowego fotela w kącie salonu. A potem tylko mgła, mgła i noc.

Nie doczytałam nawet rozdziału (i tak przecież znam jego zakończenie lepiej niż ktokolwiek) i już pukałam do drzwi Michała. Twórczość twórczością, pisanie pisaniem, ale intymność w przyjaźni, chyba powinna stać ponad tym wszystkim.
- Cześć. Już przeczytałaś? - promyczek nadziei od razu zabłysnął na twarzy Michała - Nie spodziewałem się, że tak szybko się z tym uwiniesz....

No zastanawialiście się nigdy, co by było gdyby...? Wasz przyjaciel daje wam do ręki książkę, która ukazuje sytuację, która przydarzyło się wam, ale kto powiedział, że skoro zaczął od ciebie, ma skończyć na tobie, jakim jesteś? Daje Ci możliwość zobaczenia Nowego siebie, a dodatkowo, skoro jest to jego pierwsza wersja książki, możliwość poprowadzenia swoim życiem. Mógłby nawet nazwać bohatera moim imieniem, a i tak nie przeszkadzałoby mi to, by zgodzić się na jej publikację. Wręcz przeciwnie. Zachęcałbym go do tego, bo nawet jeśli ktokolwiek dostrzegłby moje podobieństwo, to co? Taki ktoś przekonały się, jak niewiele brakowało bym osiągnął sukces albo się z nim minął.

No zastanawialiście się nigdy, co by było gdyby...? Wasz przyjaciel daje wam do ręki książkę, która ukazuje sytuację, która przydarzyło się wam, ale kto powiedział, że skoro zaczął od ciebie, ma skończyć na tobie, jakim jesteś? Daje Ci możliwość zobaczenia Nowego siebie, a dodatkowo, skoro jest to jego pierwsza wersja książki, możliwość poprowadzenia swoim życiem. Mógłby...

Oczywiście, że tak. Bycie fragmentem wspaniałej książki, jest warte mojego ‘poświęcenia’. Nikt przecież nie musi wiedzieć, że to wydarzyło się naprawdę, no i co najważniejsze, nikt nie musi wiedzieć, że to dotyczyło mojego życia. To przecież tylko książka, w większości fikcja wymyślona na jej potrzeby. Nie mam się o co martwić. Muszę tylko poprosić jej autorkę, żeby nigdy nie wydała naszego małego sekretu, co do pochodzenia tego fragmentu.

Oczywiście, że tak. Bycie fragmentem wspaniałej książki, jest warte mojego ‘poświęcenia’. Nikt przecież nie musi wiedzieć, że to wydarzyło się naprawdę, no i co najważniejsze, nikt nie musi wiedzieć, że to dotyczyło mojego życia. To przecież tylko książka, w większości fikcja wymyślona na jej potrzeby. Nie mam się o co martwić. Muszę tylko poprosić jej autorkę, żeby nigdy...

Zgodziłabym się, oczywiście. Zostać ujętym w książce, to przecież możliwość wiecznego życia. "Nie wszystek umrę", bo pozostawię po sobie coś trwałego. Coś, co przeżyje mnie i moje potomstwo, a służyć będzie wskazówką i inspiracją wielu pokoleniom. Zwrócić na siebie uwagę pisarza to dostać szansę wiecznego życia. Dla mnie fakt, iż ktoś uznałby moją osobę i historię za wartą utrwalenia byłby największym zaszczytem. Przyznam, że jest to jedno z moich marzeń.

Zgodziłabym się, oczywiście. Zostać ujętym w książce, to przecież możliwość wiecznego życia. "Nie wszystek umrę", bo pozostawię po sobie coś trwałego. Coś, co przeżyje mnie i moje potomstwo, a służyć będzie wskazówką i inspiracją wielu pokoleniom. Zwrócić na siebie uwagę pisarza to dostać szansę wiecznego życia. Dla mnie fakt, iż ktoś uznałby moją osobę i historię za wartą...

Co o tym myślę? Wpadłeś na wspaniały pomysł.
Memento mori.
Zostanie po nas ta powieść. Powieść naszych charakterów, zawartych wspomnień. Czy innych nie dotyka to samo? Często wydaje się nam, że jesteśmy odosobnieni, że w niektórych emocjach już zawsze pozostaniemy samotni.
A wiedziałeś, że każdy ma na świecie 7 swoich sobowtórów? Wierzę, że nie tylko ja utożsamiam się z takimi wspomnieniami, a mogą one posłużyć za radę dla innych, nieznających mnie. Po prostu nigdzie mnie nie podpisuj. Niech tylko to pozostanie anonimowe.

Co o tym myślę? Wpadłeś na wspaniały pomysł.
Memento mori.
Zostanie po nas ta powieść. Powieść naszych charakterów, zawartych wspomnień. Czy innych nie dotyka to samo? Często wydaje się nam, że jesteśmy odosobnieni, że w niektórych emocjach już zawsze pozostaniemy samotni.
A wiedziałeś, że każdy ma na świecie 7 swoich sobowtórów? Wierzę, że nie tylko ja utożsamiam się z...

Czytanie treści, które byłyby odzwierciedleniem wydarzeń mających miejsce w moim życiu, byłoby na pewno bardzo emocjonujące. Jednak o to też chodzi, by książka wywoływała w nas rozmaite emocje. A jak wiadomo najlepsze scenariusze pisze samo życie więc gdyby ktoś się wzorował na mojej sytuacji, zmieniając podstawowe dane, nie miałabym pretensji. W końcu to jego dzieło i ma prawo pisać o czym chce. A ja byłabym zarówno jedną z pierwszych czytelniczek, jak również jedną z pierwszych kupujących. Trzymałabym kciuki za sukces owego dzieła.

Czytanie treści, które byłyby odzwierciedleniem wydarzeń mających miejsce w moim życiu, byłoby na pewno bardzo emocjonujące. Jednak o to też chodzi, by książka wywoływała w nas rozmaite emocje. A jak wiadomo najlepsze scenariusze pisze samo życie więc gdyby ktoś się wzorował na mojej sytuacji, zmieniając podstawowe dane, nie miałabym pretensji. W końcu to jego dzieło i ma...

Na początku na pewno byłabym zszokowana całą tą sytuacją, ale po głębszym zastanowieniu, zapewne nie miałaby nic przeciwko temu, by powieść była opublikowana. Jeśli nie zawierałaby moich danych, to dlaczego miałabym zabronić jej publikacji? Przecież nikt nie wiedziałby, że to o mnie w tej książce mowa. Nie chciałabym, żeby ciężki wysiłek znajomego poszedł na marne, skoro mi samej spodobała się książka i byłam nią zachwycona, co stoi na przeszkodzie by inni ją przeczytali? Może sytuacja tam opisana da komuś do myślenia, pomoże zrozumieć pewne kwestie, sprawi, że zacznie patrzeć na różne sytuacje zupełnie inaczej. Kto wie, może właśnie dlatego powieść stanie się bestsellerem? Miło byłoby wiedzieć, że dzięki mojemu zrozumieniu i akceptacji tego, co zostało napisane, mój znajomy może stać się znanym pisarzem. Być może moje przeżycia otworzyłyby ludziom w podobnej sytuacji oczy na pewne kwestie, pomogły w ich problemach, dały poczucie że nie tylko oni znaleźli się w takiej sytuacji, że ktoś był w podobnej. Byłabym raczej zadowolona z tego, że w tej książce jest cząstka mnie.

Na początku na pewno byłabym zszokowana całą tą sytuacją, ale po głębszym zastanowieniu, zapewne nie miałaby nic przeciwko temu, by powieść była opublikowana. Jeśli nie zawierałaby moich danych, to dlaczego miałabym zabronić jej publikacji? Przecież nikt nie wiedziałby, że to o mnie w tej książce mowa. Nie chciałabym, żeby ciężki wysiłek znajomego poszedł na marne, skoro mi...

Zaakceptowałabym to.
ALE pod jednym warunkiem.
Że sytuacja byłaby na tyle błaha, by nie zranić nikogo bliskiego. Wiadomo - moi przyjaciele i rodzina mogliby poznać mnie w bohaterce po faktach, opisie czy kontekście. Nie chciałabym, by w ten sposób dowiedzieliby się o mojej najbardziej skrywanej tajemnicy, która mogłaby zniszczyć nasze życie. W takim przypadku zażądałabym zmiany - takiej, którą ja i pisarz zaakceptujemy i która nie zmieni mojej osoby w oczach innych.

Zaakceptowałabym to.
ALE pod jednym warunkiem.
Że sytuacja byłaby na tyle błaha, by nie zranić nikogo bliskiego. Wiadomo - moi przyjaciele i rodzina mogliby poznać mnie w bohaterce po faktach, opisie czy kontekście. Nie chciałabym, by w ten sposób dowiedzieliby się o mojej najbardziej skrywanej tajemnicy, która mogłaby zniszczyć nasze życie. W takim przypadku zażądałabym...