Siedziała w mrocznym pokoju. Panował półmrok, a pod światło widać było unoszący się papierosowy dym. W dłoniach obracała starą, cenną monetę i śmiała się głośno, trzymając nogi na zwłokach Starego.

– Co za naiwny starzec – powiedziała na głos, choć poza nią w pokoju nie było nikogo – myślał, że uda mu się wyrolować mnie jak głupią blondynkę! Masz czego chciałeś dziadku! – jej śmiech odbił się echem od pustych ścian powodując, że atmosfera stała się jeszcze bardziej mroczna.

Poznali się na wystawie numizmatycznej. Udawała ekspertkę, a fakt, że miała długie nogi i bujny biust sprawiał, że mężczyźni naiwnie jej wierzyli. Podszkoliła się nieco w tej dziedzinie, wystarczyło posiedzieć w sieci. Wiedziała, że ci głupcy jej uwierzą i będę się na jej widok ślinić. I taką właśnie przybrała strategię. Stary też połknął haczyk, a Ona udawała przyjaciółkę. Gdy zaproponowała wspólny interes – zgodził się bez wahania.

– Ewa, to świetny pomysł, jak się powiedzie, będziemy bogaci! Mam dojście do osób, które przygotują dla nas falsyfikaty tych pięknych, okrągłych pieniążków. Nikt się nie pozna, że to fałszywki.

– Kochany, nie możemy nikomu ufać, bo nasz plan może się nie udać – Ewa miała wątpliwości.

– Nie martw się, to pewni ludzie, zaproponuję im 10% zysków, to będą milczeć, jak grób! Zaufaj mi!

Te słowa nieco ją uspokoiły. Wszystko szło zgodnie z planem. Do czasu, gdy usłyszała jego rozmowę telefoniczną. I wszystkiego się domyśliła: ją także chciał wykiwać! Miała zainwestować w ich interes, a potem on planował ulotnić się z zyskami. Wyjawiła mu, że go rozszyfrowała, a on przyznał się i w zamian podarował jej piękną, drogocenną monetę. Obiecał, że wszystkie ustalenia zostają po staremu.

Ewa poradziła się jednak znajomego pasera i ten nie miał wątpliwości: moneta to fałszywka!

Tego było za wiele. Pod osłoną nocy zakradła się do pracowni Starego i jednym sprawnym ruchem poderżnęła mu gardło!

Nikt nie będzie ze mnie drwił w ten sposób – pomyślała Ewa, odciskając czerwień szminki na kolejnym papierosie…

Siedziała w mrocznym pokoju. Panował półmrok, a pod światło widać było unoszący się papierosowy dym. W dłoniach obracała starą, cenną monetę i śmiała się głośno, trzymając nogi na zwłokach Starego.

– Co za naiwny starzec – powiedziała na głos, choć poza nią w pokoju nie było nikogo – myślał, że uda mu się wyrolować mnie jak głupią blondynkę! Masz czego chciałeś dziadku! –...

Szkarłatna krew lekko już zakrzepła na kamiennej pałacowej podłodze. Jeden z najlepszych królewskich strażników leżał z rozrzuconymi kończynami i poderżniętym gardłem.
-Raport, żołnierzu.
-Znalazł go strażnik z drugiej zmiany, który przyszedł go zastąpić. Pałacowy medyk orzekł, że zginął około 2 w nocy.
-Co było za drzwiami, których pilnował?
-Kapitanie, przecież to TE drzwi…
Ach tak, pomyślał lekko zamroczony wczorajszą popijawą Dorian. Te słynne drzwi, za którymi kryje się największy skarb króla, lecz nikt oprócz monarchy nie wie, co to właściwie jest.
-Czy są jacyś świadkowie?
-Nie, nikt nic nie widział ani nie słyszał.
-Jakieś ślady na miejscu?
-Strażnik z drugiej zmiany znalazł to.
Na wyciągniętej ręce żołnierza leżała złota moneta, błyszcząca jakby dopiero opuściła królewską mennicę. Z jednej strony była zupełnie gładka, z drugiej zaś na środku widoczny był wypukły, owalny kształt przypominający jajko.
Zrezygnowany Dorian udał się powoli w stronę swojego gabinetu. Jak niby ma złapać złodzieja nie dysponując niczym, oprócz dziwnej monety? Przechodząc obok stajni dojrzał błysk na ziemi. Przykucnął i odgarnął źdźbła siana. Pod nimi znajdowała się moneta, identyczna jak znaleziona przy zwłokach. Zaintrygowany kapitan pospiesznie obszedł stajnię dookoła. Jest! Kawałek dalej, w trawie, dostrzegł kolejny krążek. Poprawił miecz u pasa i ruszył w las. Co jakiś czas odnajdywał kolejne monety. Po godzinie marszu dostrzegł zarys chaty między drzewami. Zdwoił czujność i podkradł się bezszelestnie jak najbliżej, żeby zbadać teren. Po dłuższej obserwacji upewnił się, że bandyta jest tylko jeden. Poczekał cierpliwie, aż opuści chatę. Dopadł go przy rzece, gdy tamten zajęty był napełnianiem wiadra. Woda zabarwiła się na czerwono a ciało spłynęło z nurtem. Wrócił do opustoszałej chaty. Ostrożnie uchylił drzwi. I zastał tam biegającą kaczkę, której przy każdym kwaknięciu spod kupra wylatywały monety.
Dorian zapakował kaczkę do wora, wyszedł z chaty i ruszył przed siebie, zostawiając zamek za plecami.

Szkarłatna krew lekko już zakrzepła na kamiennej pałacowej podłodze. Jeden z najlepszych królewskich strażników leżał z rozrzuconymi kończynami i poderżniętym gardłem.
-Raport, żołnierzu.
-Znalazł go strażnik z drugiej zmiany, który przyszedł go zastąpić. Pałacowy medyk orzekł, że zginął około 2 w nocy.
-Co było za drzwiami, których pilnował?
-Kapitanie, przecież to TE...

Policjanci wyszli z mojego domu. Spojrzałam na kominek i stojącą obok niego witrynę. Mam nadzieję, że naprawa szyby nie potrwa zbyt długo. Z zamyśleń wyrwał mnie telefon. Karolina dzwoniła.
- Przyjedź, skończyłam.
- Zaraz będę - odpowiedziałam i rozłączyłam się. Na miejscu byłam piętnaście minut później. Przyjaciółka czekała na mnie pod drzwiami budynku.
- Co się stało?
- Udało się. Wszystkie gazety piszą o tej sprawie.
Pokazała mi dzisiejszą gazetę. “Sroka grasuje w mieście, policja bezradna”, tak brzmiał tytuł. W artykule opisano parę spraw kradzieży cennych, kolekcjonerskich monet. Wymieniono także moje nazwisko “sprawę prowadziła śledcza Alicja Kosak, jednak z nieznanych nam powodów śledztwo przejął Michał Zabrzyński.” Uśmiechnęłam się pod nosem. Karolina, moja przyjaciółka, dziennikarka z którą często współpracowałam prowadząc podobne sprawy, stała teraz i patrzyła na mnie wyczekującym wzrokiem.
- A jak u ciebie? - spytała, kiedy skończyłam czytać.
- Też sukces. Dzisiaj w nocy włamał się do mnie i zabrał te monety. Na szczęście ucierpiała tylko moja witrynka. Teraz czekam na telefon od Marcina.
- Ale teraz kawa?
- Z przyjemnością.
Następnego dnia obudził mnie dzwonek telefonu. Minęło parę chwil zanim odnalazłam telefon w odmętach pościeli. Odebrałam i usłyszałam głos Marcina.
- Kartka i długopis. - Więcej nie potrzebowałam, wystrzeliłam z łóżka jak z procy i pognałam w stronę biurka.
- Już - powiedziałam kiedy znalazłam już to czego potrzebowałam.
- Ulica Kochanowskiego 17, dzisiaj godzina 21. Sroka sprzedaje wszystko.
Podziękowałam, po czym ubrałam się i pojechałam na komisariat. Kiedy już tam dotarłam, skierowałam się bezpośrednio do gabinetu komendanta.
- Dzień dobry - przywitałam się i położyłam kartkę z informacjami od Marcina na jego biurku. - Anonimowy cynk.
Na jego twarzy zagościł szeroki uśmiech.
- Mam nadzieję, że rozwiąże nasze problemy.
Po czym podniósł słuchawkę, wykręcił numer i powiedział po chwili - Michał, dzisiaj robimy nalot, zwołaj zebranie.

Policjanci wyszli z mojego domu. Spojrzałam na kominek i stojącą obok niego witrynę. Mam nadzieję, że naprawa szyby nie potrwa zbyt długo. Z zamyśleń wyrwał mnie telefon. Karolina dzwoniła.
- Przyjedź, skończyłam.
- Zaraz będę - odpowiedziałam i rozłączyłam się. Na miejscu byłam piętnaście minut później. Przyjaciółka czekała na mnie pod drzwiami budynku.
- Co się stało?
-...

Ania zawsze chciała mieć zwierzątko. Ale rodzice nie chcieli się zgodzić. Mówili, że z psem trzeba chodzić na spacery, kotów nie lubią, a rybkom trzeba zmieniać wodę. Więc Ania zdecydowała, że kupi sobie chomika. Bez zgody mamy i taty. Tylko skąd wziąć pieniądze? Zastanawiała się 9 letnia dziewczynka. Posiadanie własnego zwierzątka było jej marzeniem i chciała je spełnić za wszelką cenę. I tak Ania, codziennie wieczorem, upewniwszy się, że rodzice oglądają telewizor, zakradała się po ciuchu po przedpokoju i szukała pieniędzy w kieszeniach kurtek i płaszczy rodziców. Oraz zaglądała do kieszeni brudnych ubrań pozostawianych w koszu na pranie w łazience. By nie wzbudzić podejrzeń rodziców, nie brała wszystkich znalezionych pieniędzy, ale tylko ich część. W głębi duszy wiedziała, że robi źle, bo kradnie, bo przywłaszcza sobie pieniądze, które do niej nie należą. I wiedziała, że jeśli rodzice się o tym dowiedzą, to spotka ją kara.

2 tygodnie później.
- Ten, kto kradnie zasługuje na karę. - Powiedział głośno Igor oglądając wieczorne wydanie wiadomości. - Teraz sobie posiedzą w więzieniu parę ładnych lat. I bardzo dobrze!
- Ja nie chcę iść do wiezienia. - Powiedziała smutno Ania i się rozpłakała.
- A czemu miałabyś tam pójść ? - Zapyta Igor i wziął córkę na kolana.
- Bo ja też ukradłam pieniądze. - Powiedziała dziewczynka przez łzy.
- Co zrobiłaś? - Zapytał z niedowierzaniem tata.
- Nie chcecie kupić mi żadnego zwierzątka, więc postanowiłam, że sama sobie kupię chomika. Ale nie mam własnych pieniędzy, więc podbierałam je tobie i mamie z kieszeni kurtek... - Przyznała się dziewczynka i znów zaczęła płakać. - Ja nie chcę pójść do więzienia...
- Kochanie, uspokój się, nie pójdziesz do żadnego więzienia. - Powiedział tata i ją przytulił. - Pieniądze, które zabrałaś musisz nam oddać. I obiecaj, że nigdy więcej już czegoś takiego nie zrobisz.
- Obiecuję. I przepraszam.

Ania zawsze chciała mieć zwierzątko. Ale rodzice nie chcieli się zgodzić. Mówili, że z psem trzeba chodzić na spacery, kotów nie lubią, a rybkom trzeba zmieniać wodę. Więc Ania zdecydowała, że kupi sobie chomika. Bez zgody mamy i taty. Tylko skąd wziąć pieniądze? Zastanawiała się 9 letnia dziewczynka. Posiadanie własnego zwierzątka było jej marzeniem i chciała je spełnić za...

- Nie zrobisz tego beze mnie! Nie ma mowy! Nie po to kopałem w ziemi przez kilka nocy, że znaleźć tę głupią monetę i żebyś tylko ty zgarnął całą kasę!- krzyknął rozgniewany młody chłopak.
- Uspokój się! Nic nie planowałem zrobić bez twojej wiedzy. Po prostu chciałem ją sobie tylko obejrzeć, zanim ją oddamy.- odpowiedział starszy mężczyzna. W końcu to bardzo cenna moneta. Jednak jego mowa ciała zdradzała co innego. Miał spuszczony wzrok i pocierał nos. Sięgnął po butelkę na stole. - Z tych nerwów zrobiło mi się sucho w gardle. Muszę je nawilżyć. Chodź, Jurek, opijemy nasz sukces. Jutro będziemy już milionerami. Z samego rana pójdziemy do tego kolekcjonera i sprzedamy mu tę monetę. Będziesz miał to, o czym tylko zamarzysz. Jesteś jeszcze młody, więc całe życie przed tobą, a zabezpieczenie finansowe już będziesz miał.
Jeden kieliszek, drugi, trzeci, czwarty... Jurek szybko zasnął. Ma słabą głowę.- pomyślał Marian. Wziął znowu monetę do ręki i zaczął ją oglądać. Ach, mieć cały okrągłą sumkę tylko dla siebie i zacząć żyć pełną piersią. Spojrzał na Jurka. Spał sobie spokojnie nie przeczuwając nic złego. W Marianie obudziły się demony.... Odłożył monetę, wstał cicho i podszedł do łóżka, na którym leżał Jurek. Nachylił się nad nim, a w ręku miał poduszkę. Przyłożył ją do twarzy Jurka i trzymał tak długo, aż ten przestał się ruszać. W głowie miał tylko jedną myśl: Ta forsa będzie moja, tylko moja...

- Nie zrobisz tego beze mnie! Nie ma mowy! Nie po to kopałem w ziemi przez kilka nocy, że znaleźć tę głupią monetę i żebyś tylko ty zgarnął całą kasę!- krzyknął rozgniewany młody chłopak.
- Uspokój się! Nic nie planowałem zrobić bez twojej wiedzy. Po prostu chciałem ją sobie tylko obejrzeć, zanim ją oddamy.- odpowiedział starszy mężczyzna. W końcu to bardzo cenna moneta....

-Mamo, ja chcę to powiedzieć. Myślałam, że to był wypadek, ale teraz już nie wiem.
-Więc mów.- komisarz Majewska popatrzyła na nastolatę.
-Na pomysł zabawy wpadł Olek. Na początku bawiliśmy się tylko my, ale później stała się niemal kultowa. Byliśmy popularni, każdy chciał sie z nami przyjaźnić. Dlatego do gry wciągnęliśmy innych..
"Nic dziwnego, że każdy chciał być tacy jak wy. Piękni,bogaci."- pomyślała komisarz i zadała pytanie o grę.
-Gra była prosta. Wybrana osoba dostawała kopertę z monetą i zadaniem. Zadania były różne i miały być udokumentowane. Coś w stylu kradzież batonika w sklepie, wejście na działkę matematyczki i wypicie jej nalewki. Osoba na wykonanie zadania miała 48 godzin. Osobę wybierał ktoś z naszej szóstki, tyle wiedzieli. Po wykonaniu zadania musieli odłożyć kopertę we wskazane miejsce wraz z filmikiem z zadania.
-A jaka była nagroda za wykonanie zadania?
-. Poczucie bycia wybranym. Ba, niektórzy zostali zapraszani na imprezę. Jeszcze nikt nie odrzucił tej możliwości.
-Przyjmuje się, że Marysia Kostrzewska popełniła samobójstwo.
-No właśnie, Maryśka miała wykonać zadanie. Wszystko zaczęło sie od zakładu. Olek i Tomek założyli się, który ją przeleci. Wie pani ładna była. Zaczęli do niej podbijać.Jednak Olek sie zakochał.Wtedy Maryśka dostała kopertę z zadaniem. Miała pojawić się w opuszczonej fabryce, gdzie dostanie dalsze instrukcje. Nikt nie wiedział o zadaniu, bo Olek sam to zorganizwał, chciał się z nią pogadać. Zadania były otoczone całkowtią tajemnicą. Myślę, że Kaja pojawiła się na miejscu zamiast Olka. Była zazdrosna o niego.
-Skąd to wiesz?
-Olek do mnie zadzwonił żebym go zawiozła na miejsce, był wściekły, nie mógł odpalić auta.Gdy zajechaliśmy Maryśka już nie żyła. Uciekliśmy.
-Czemu myślisz, że to Kaja?
-Bo nigdzie nie było koperty, a monetę znalazłam dziś u Kai. To jest niepowtarzalna moneta z 1927 roku.

-Mamo, ja chcę to powiedzieć. Myślałam, że to był wypadek, ale teraz już nie wiem.
-Więc mów.- komisarz Majewska popatrzyła na nastolatę.
-Na pomysł zabawy wpadł Olek. Na początku bawiliśmy się tylko my, ale później stała się niemal kultowa. Byliśmy popularni, każdy chciał sie z nami przyjaźnić. Dlatego do gry wciągnęliśmy innych..
"Nic dziwnego, że każdy chciał być tacy...

Wnętrze domu nie wyglądało lepiej niż jego zewnętrzne oblicze, chociaż panujący w salonie półmrok działał na korzyść. Jedynym źródłem światła była sfatygowana stojąca w kącie lampa na długiej nodze oraz wdzierające się przez okno niebiesko-czerwone błyski policyjnego koguta. Komisarz Kosa rozejrzał się po panującym w pokoju bałaganie: dwa z trzech krzeseł leżały roztrzaskany na wytartym dywanie, złamane na pół drzwi szafy wyglądały jakby je ktoś kopnął z całej siły, dookoła okrągłego stolika „made in PRL” leżało sporo rozbitego szkła, a małe przejrzyste kałuże łączyły się z dużą czerwoną. Krew.

Ta krew należy do trupa – pomyślał Kosa, kucając tuż obok. Było jej zbyt dużo, aby ktoś mógł to przeżyć. Anonimowe zgłoszenie nadeszło niespełna godzinę temu i Kosa mógłby się założyć, że cokolwiek tu się stało, wydarzyło się niewiele wcześniej. Gdzie zatem są zwłoki?

Dom należał do Jana Rusa – śliska menda z kartoteką niewiele cieńszą od Biblii: włamania, kradzieże, barowe mordobicia… Kosa znał ją na pamięć. Kilka miesięcy temu przesłuchiwał Rusa w sprawie skradzionej monety. Starsza kobieta ledwie przeżyła spotkanie ze złodziejem, który torturami wymusił na niej wydanie rodzinnego skarbu. "Skarb" był tu określeniem jak najbardziej na miejscu, bowiem taką samą monetę kilka lat temu sprzedano w Nowym Jorku za ponad 1,3mln$. Kosa pamiętał, że wnuk kobiety bardzo przejął się tą napaścią i wielokrotnie dzwonił do niego, aby pytać o postępy w śledztwie. W końcu stwierdził ze złością, że policji trzeba wszystko podać na tacy. Potem przestał się odzywać.

Kosa wyprostował nogi. Niebiesko-czerwony błysk na moment rozświetlił blat stolika. Na samym środku leżała skradziona moneta – 100 dukatów Zygmunta III Augusta z 1621 r. Kosa wziął ją w palce i obrócił. Skoro moneta została, to znaczy, że to co tu zaszło, nie miało nic wspólnego z ludzką chciwością. A jeśli nie ludzka chciwość, to co? – zastanawiał się komisarz… Chwilę myślał, po czym odpowiedział sam sobie mówiąc na głos:
- Zemsta.

Wnętrze domu nie wyglądało lepiej niż jego zewnętrzne oblicze, chociaż panujący w salonie półmrok działał na korzyść. Jedynym źródłem światła była sfatygowana stojąca w kącie lampa na długiej nodze oraz wdzierające się przez okno niebiesko-czerwone błyski policyjnego koguta. Komisarz Kosa rozejrzał się po panującym w pokoju bałaganie: dwa z trzech krzeseł leżały...

Wałbrzych 22.03.2016
Komisarz Marecki został wezwany na miejsce kolejnej zbrodni. Czwarty raz w tym miesiącu. Ten sam schemat: ofiara pochodzenia żydowskiego z rozszarpanym brzuchem została zamordowana w przypadkowym miejscu. Najdziwniejsze w tym wszystkim było rozszarpanie brzucha. Jak stwierdzili uprzednio patolodzy, zupełnie jakby ktoś chciał wydobyć coś ze środka ofiar…
Komisarz, oglądając zwłoki, czuł w nozdrzach smród rozkładającego się ciała. Nagle zadzwoniła komórka. Na wieść o złapanym podejrzanym, Marecki zabrał ze sobą 2 innych śledczych po czym podążyli na komisariat.
W komendzie okazało się, iż w czasie nocnego patrolu, dwóch policjantów napotkało zakrwawionego młodzieńca, który na widok funkcjonariuszy próbował nieudolnej ucieczki.
Zatrzymany był z pochodzenia niemcem i posługiwał się wyłącznie językiem niemieckim. W trakcie przeszukania zaciekle bronił jednej rzeczy – monety. Był to niemiecki szterling z 1943 roku. Nazistowska moneta wydana w ograniczonym nakładzie w czasie trwania szczytowych lat trzeciej rzeszy. Na monecie był wyryty dziwny symbol -orzeł na tle swastyki. Inny niż wszystkie dotychczas powszechnie znane. Jednak w jakiś sposób Marecki miał poczucie, że gdzieś już widział ten symbol…LOKALNY INFORMATOR TURYSTYCZNY! Było tam zdjęcie ukazujące kamienną ścianę przy cmentarzu, na której był wyrzeźbiony identyczny symbol. Komisarz postanowił to sprawdzić.
Wieczorem zostawił samochód na cmentarnym parkingu, po czym z latarka udał się na poszukiwanie ściany. Po kilku minutach wędrówki jego oczom ukazał się blok skalny. Podszedł do ściany, wyciągnął z kieszeni monetę i porównał symbol – były identyczne. Dotykając dłonią rzeźbionej powierzchni w pewnym momencie natrafił na mały otwór umieszczony na jednym ze skrzydeł orła, otwór idealnie pasujący do monety. Przymierzył monetę w otworze, która przypadkowo mu się wyślizgnęła i wpadła do środka. Sekundę później z głośnym tarciem kawałek ściany po prawej stronie rozsunął się ukazując ukryte zejście do podziemi…

Wałbrzych 22.03.2016
Komisarz Marecki został wezwany na miejsce kolejnej zbrodni. Czwarty raz w tym miesiącu. Ten sam schemat: ofiara pochodzenia żydowskiego z rozszarpanym brzuchem została zamordowana w przypadkowym miejscu. Najdziwniejsze w tym wszystkim było rozszarpanie brzucha. Jak stwierdzili uprzednio patolodzy, zupełnie jakby ktoś chciał wydobyć coś ze środka ofiar…
...

Piękna niedziela, w prawie wszystkich szkołach cisza. Dokładnie. W prawie wszystkich- bo w tej jednej słuchacze szkoły weekendowej ostro się uczą do matury. Akurat trwa lekcja matematyki. Nauczyciel omawiam zadania z omegą... taki tam rachunek prawdopodobieństwa. Najprościej zacząć od omawiania i tłumaczenia na przykładzie kostki i monety.
Jest przed dwunastą. Matematyka to ostatnie zajęcia tego dnia, choć uczniowie i tak czują się dziwnie. Czemu dzisiaj w szkole wszyscy nauczyciele są inni niż zawsze? Nagłe zastępstwa wydają się podejrzane. Zbieg okoliczności, że Pani Dyrektor miała wypadek na rondzie i nie mogła dotrzeć do szkoły? Cóż...
Słuchacze zostali podzieleni na dwie grupy A i B. Każda z nich dostała zadanie do rozwiązania. Grupa, która pierwsza prawidłowo obliczy wynik jest wolna i ludzie wychodzą do domów. Ta druga zostaje... zostaje i znika. W ich miejsce pojawiają się monety. W miejsce kobiet jest rewers a mężczyzn awers. Co się z nimi stało? Czy spora grupa ludzi mogła od tak zniknąć? Czy awers i rewers ma znaczenie? Monety są kluczowe w śledztwie. To zadanie wydaje się być nie do rozwiązania.

Piękna niedziela, w prawie wszystkich szkołach cisza. Dokładnie. W prawie wszystkich- bo w tej jednej słuchacze szkoły weekendowej ostro się uczą do matury. Akurat trwa lekcja matematyki. Nauczyciel omawiam zadania z omegą... taki tam rachunek prawdopodobieństwa. Najprościej zacząć od omawiania i tłumaczenia na przykładzie kostki i monety.
Jest przed dwunastą....

Zaczynało już świtać ale zaczynało tez padać.Wyrwany ze snu założył wczorajsze ubranie które już było przemoczone, nie wspomnę o butach. Cholera,pomyślał,nowe pantofle.I ta trawa , naprawdę musi sięgać aż do pasa.Kurde jak oni tu się znaleźli, musi być jakaś inna droga.Prawda była taka że nie było innej drogi.Kiedy dotarł na miejsce, rozejrzał się, stali na środku bagna, wszędzie wkoło bagna. Jakim cudem ktoś znalazł tu ciało. Jakiś myśliwy strzelał do kaczek a jego pies przyniósł mu rozkładające się ludzkie przedramię. Ciało było już w rozkładzie i ciężko było ustalić coś na pierwszy rzut oka. Technicy uwijali się, każdy przy swojej robocie, każdy chciał jak najszybciej opuścić to miejsce. Z ciekawszych rzeczy wręczono mu dwie foliowe torebki. W jednej skrawek papieru z dłoni ofiary, w drugiej moneta z dziurką znaleziona pod jej językiem.z jednej strony jakieś bardzo dziwne znaki, z drugiej wizerunek bogini Temidy.W drodze powrotnej wyszła mu na przeciw młoda detektyw która juz z daleka wołała że przydzielono ja do tej sprawy i jest ogromnie wdzięczna losowi iż będzie mogła z nim pracować.Wykrzykiwała to brnąc przez tę wysoką trawę która jej sięgała niemal do ramion. Gdy się zbliżała zauważył ze ma na sobie wodery, tak, przynajmniej nie zmoczy sobie szpilek, pomyślał, oraz niezwykle modny żakiet i białą bluzkę. W porannym słońcu na jej dekolcie błyszczała na złoto okrągła biżuteria na łańcuszku. Pasowała do jej rozpuszczonych blond włosów i piwnych oczu. Gdy sie zbliżyła to jego wzrok przykuła nie jej twarz ani ubiór tylko własnie okrągła moneta wiszaca zawadiacko na szyi. Widniała na niej grecka bogini, symbol sprawiedliwości,Temida.

Zaczynało już świtać ale zaczynało tez padać.Wyrwany ze snu założył wczorajsze ubranie które już było przemoczone, nie wspomnę o butach. Cholera,pomyślał,nowe pantofle.I ta trawa , naprawdę musi sięgać aż do pasa.Kurde jak oni tu się znaleźli, musi być jakaś inna droga.Prawda była taka że nie było innej drogi.Kiedy dotarł na miejsce, rozejrzał się, stali na środku bagna,...