-Dzień dobry, można? – wysoki brunet niepewnie stanął w drzwiach.
-Proszę wejść. – mięsiste usta Meltza rozciągnęły się w kocim uśmiechu – Czekałem na pana. Proszę, niech pan siada.
Marek Król wszedł do nowoczesnego gabinetu i niemal utonął w skórzanym fotelu. Przed nim, za szklanym biurkiem siedział przysadzisty facet i bacznie mu się przyglądał.
-Cieszę się, że mogę poznać autora najlepszej powieści, jaką mam zamiar wydać. – Meltz uniósł ręce w teatralnym geście. – Oto Król! Ha ha, ma pan idealne nazwisko!
-Dziękuję… - bąknął Marek.
-Oczekuję tylko jednej drobnej rzeczy… - Meltz pochylił się w kierunku pisarza, i o ile to możliwe, jeszcze szerzej się uśmiechnął. – Aby osiągnąć spektakularny sukces, musi pan popełnić samobójstwo.
-Słucham? – twarz Marka stężała.
-Pańskie dzieło będzie bestsellerem, ale jeśli, powiedzmy, podetnie pan sobie żyły, sprzeda się jeszcze lepiej. Nakręcą film o panu, może dostanie pan Nobla… Będą z tego duże pieniądze… i oczywiście sława dla pana – dodał szybko.
-Ale będę MARTWY! – Marek był oburzony.
-Raczej nieśmiertelny. Proszę pomyśleć… za sto lat wciąż będą o panu mówić, pańska książka może wejść do kanonu, a rodzina będzie ustawiona na kilka pokoleń! – Meltz opadł na oparcie – Co pan na to?
Marek wstał z fotela i powoli szedł ku drzwiom.
-Tak, to kuszące… - otworzył je. – Ale mam lepszy pomysł - odwrócił głowę. - Tragiczna śmierć wydawcy byłaby tak samo sensacyjna, a dla mnie bardziej opłacalna.
Wyszedł, a na czole Meltza błysnęła kropelka potu.

-Dzień dobry, można? – wysoki brunet niepewnie stanął w drzwiach.
-Proszę wejść. – mięsiste usta Meltza rozciągnęły się w kocim uśmiechu – Czekałem na pana. Proszę, niech pan siada.
Marek Król wszedł do nowoczesnego gabinetu i niemal utonął w skórzanym fotelu. Przed nim, za szklanym biurkiem siedział przysadzisty facet i bacznie mu się przyglądał.
-Cieszę się, że mogę...

Zginąć – to słowo obiło się o mą głowę, wpierw nie znacząc nic. Niby jedno słowo, nic więcej, ale oznaczało coś więcej, coś znacznie więcej, coś, co z każdą mijającą sekundą docierało do mnie coraz bardziej. Moje myśli przyspieszyły niezdrowo podniecone, podobnie jak serce oraz oddech. Sława i wieczna chwała kontra własna śmierć? Tyle razy moja wybujała wyobraźnia podsuwała mi podobne scenariusze ze mną w roli głównej, zaś teraz…
Teraz nie chciałem umierać. Przynajmniej chwilowo.
Chciałem również być sławny, chciałem przetrwać w swoich słowach. Jak inni, których nazwiska zna niemal każdy, które znam ja, mimo że nie miałem sposobności poznać tych ludzi osobiście. Umarli tak dawno temu. Świetni poeci. Wybitni pisarze. Szaleństwo – pomyślicie? Umrzeć dla wieczności?
Miałem zostać znanym i poważanym pisarzem. Już wkrótce. Za sto, tysiąc, dziesięć tysięcy lat, o ile Ziemia przetrwa, zaś świat nie zapomni o słowie pisanym, ktoś weźmie do ręki książkę podpisaną moim nazwiskiem i zacznie ją czytać, wielbiąc mój geniusz, mą wyobraźnię, moją spuściznę.
Opłaconą własną śmiercią…
Ale w innym wypadku w dalszym ciągu będę nikim. Kolejnym szarym mieszkańcem planety, który za rok, bądź dwa, powiesi się we własnym domu.
Pokusa jest zbyt wielka. Nie jestem bohaterem, nie jestem herosem. Bardziej tchórzem, pragnącym osiągnąć coś więcej. Chorobliwie potrzebującym tego, pragnącym miłości tłumów i pochwały.
– Przygotuj cyrograf – odpowiadam pewnie, choć czuję ucisk w piersi. Tym razem nie chcę umierać.

Zginąć – to słowo obiło się o mą głowę, wpierw nie znacząc nic. Niby jedno słowo, nic więcej, ale oznaczało coś więcej, coś znacznie więcej, coś, co z każdą mijającą sekundą docierało do mnie coraz bardziej. Moje myśli przyspieszyły niezdrowo podniecone, podobnie jak serce oraz oddech. Sława i wieczna chwała kontra własna śmierć? Tyle razy moja wybujała wyobraźnia podsuwała...

- Twoje opowiadanie jest wspaniałe. Wydamy je! - podsumowała kobieta w staromodnych okularach.
- Spodziewałam się tego. Kto jak kto, ale ja mam talent! - krzyknęłam
- Skromność jest twoja mocną strona jak widać.
- sarkazm to pani drugie imię - odpowiedziałam z uśmiechem.
- Przechodząc do interesów. Wydamy książkę i na pewno zagwarantuje to Twoim dzieciom oraz mężowi dostatnie życie - uśmiechnęła się Iga
- mi również.
- tego nie byłabym taka pewna, ponieważ jest pewien układ.
- układ? brzmi ciekawie. słucham - zainteresowałam się.
- osiągniesz tytuł legendy, wspaniałej autorki oraz poczucie, że zrobiłaś wszystko, żeby uszczęśliwić najbliższych - podsumowała elegancka kobieta.
- nie rozumiem ...
- Zginiesz zaraz po wydaniu książki. To jest jedyny warunek
Zatkało mnie, ale po chwili namysłu odpowiedziałam:
- Zgadzam się, umowa stoi. Wydajcie książkę.
Zdziwiony wzrok Igi sprawił mi wiele radości, bo oprócz mojej "skromności" posiadam spryt, o którym większość może tylko pomarzyć.

- Twoje opowiadanie jest wspaniałe. Wydamy je! - podsumowała kobieta w staromodnych okularach.
- Spodziewałam się tego. Kto jak kto, ale ja mam talent! - krzyknęłam
- Skromność jest twoja mocną strona jak widać.
- sarkazm to pani drugie imię - odpowiedziałam z uśmiechem.
- Przechodząc do interesów. Wydamy książkę i na pewno zagwarantuje to Twoim dzieciom oraz mężowi...

- To będzie hit! Numer jeden na wszystkich listach bestsellerów. Mam tylko jeden warunek.
- Tak?
- Widzi pan... Najlepszą reklamą będzie skandal. Coś, o czym będzie głośno na całym świecie.
-Taak?
- Ale to musi być coś naprawdę szokujacego. Coś, co będzie powiązane z tematem pańskiej powieści.
- Wysłowić się pan wreszcie?!
- Pomówmy że sobą otwarcie, panie Stark. Musi pan umrzeć. To konieczne, jeśli pańska powieść ma odnieść sukces. Najlepiej, gdyby pan się powiesił i zostawił list pożegnalny tak jak bohater powieści. Oczywiście wydawnictwo poniesie wszystkie koszty związane z potrzeby i nagrobkiem. To jak? Idzie pan na to?
- Słuchaj pan, czy pan robi ze mnie idiotę? Myśli pan, że się na to zgodzę? Wychodzę. Żegnam.
- Niech pan nie myśli, że gdzieś indziej się panu uda. Teraz na rynku jest pełno takich powiastek od siedmiu boleści. Albo się pan zgodzi na nasz układ, albo nie ma pan szans na zaistnienia na rynku. Wybieraj pan!
Młody autor zastanowił się chwilę i z bólem serca uścisnął rękę wydawcy, aby przypieczętować umowę.

- To będzie hit! Numer jeden na wszystkich listach bestsellerów. Mam tylko jeden warunek.
- Tak?
- Widzi pan... Najlepszą reklamą będzie skandal. Coś, o czym będzie głośno na całym świecie.
-Taak?
- Ale to musi być coś naprawdę szokujacego. Coś, co będzie powiązane z tematem pańskiej powieści.
- Wysłowić się pan wreszcie?!
- Pomówmy że sobą otwarcie, panie Stark. Musi pan...

- Słuchaj, książka jest na prawdę dobra, ale potrzebujemy czegoś więcej.
- Co Pan ma na myśli? - zapytał autor.
- No wiesz, na rynku jest teraz bardzo duża konkurencja. Aby osiągnąć satysfakcjonującą sprzedaż potrzebujemy pewnego skandalu po wydaniu Twojej pozycji.
- No dobrze, proszę powiedzieć, co to ma być, abym wiedział,czy mam wstać, wyjść i zapomnieć o rozmowie, czy coś da się zrobić.
- Śmierć. - wprost mówi wydawca.- Twoja śmierć, która ma nastąpić zaraz po wydaniu książki.
- Wychodzę! - wykrzykuje autor i energicznie wstaje.
- Spokojnie, spokojnie To ma być fikcja! - Biegnąc za nim tłumaczy wydawca. - Chcielibyśmy, aby sprawa rozegrała się w podobny sposób, jak poprowadziłeś fabułę w książce! Sam przecież wiesz, że bohater Twojej powieści się na końcu znajduje... Dostaniesz za to gażę jak najwięksi w tym kraju!
- No muszę przyznać, że to zaczyna brzmieć wszystko z sensem... Mogę poznać scenariusz tej akcji? Nie chciałbym wchodzić w to w ciemno.
- Tak, tak, jak najbardziej, wszystko mam naszykowane na biurku, gdyby nie Twoja gwałtowna ucieczka, zaraz byś wszystko zobaczył, wiem, może źle zacząłem rozmowę..
- Jak na człowieka siedzącego w tym biznesie już tyle czasu, to fakt, rozmawiać to Ty nie potrafisz. No ale dobrze, wracajmy więc do Pana do gabinetu, poczytam i zobaczymy co da się zrobić.

........

-No, no... Jeżeli rozmowę byśmy zaczęli od tego, że dostałbym to do przeczytania, to myślę że obeszłoby się bez tej szopki z ucieczką. To gdzie mam podpisać umowę?

- Słuchaj, książka jest na prawdę dobra, ale potrzebujemy czegoś więcej.
- Co Pan ma na myśli? - zapytał autor.
- No wiesz, na rynku jest teraz bardzo duża konkurencja. Aby osiągnąć satysfakcjonującą sprzedaż potrzebujemy pewnego skandalu po wydaniu Twojej pozycji.
- No dobrze, proszę powiedzieć, co to ma być, abym wiedział,czy mam wstać, wyjść i zapomnieć o rozmowie, czy...

-Nie wiem ,czy się opłaca.Tylu młodych pisarzy do mnie przychodzi,proszą o wydanie książki a te później zalegają na półkach i nikt ich nie chce kupić.
-Hmm ,może za duża cena?
-Przecież muszę coś zarobić,no i tobie Tomaszu jeszcze procent odpalić..
Słuchaj,ludzie to porywają się na książki,kiedy twój bohater jest taki realistyczny,gdy zrobi coś nietypowego,na co normalni ludzie zwykle się nie porywają.Musisz bardzo dobrze znać osoby,które zamieszkują Twoją książkę i nie pozwolić im na bierność..A tu widzę takie flaki z olejem.
-Nie ma innego sposobu na promocję mojej książki?
-A jest jeden..
-No?!
-Autor książki umiera nagle,w niewyjaśnionych okolicznościach-to jest dopiero sensacja!
-Tylko co ja z tego będę miał jak umrę?
-Jak dla ciebie...Okrągła sumka.Twój wybór, albo rybka albo akwarium..
-Ok.Gdzie i kiedy?
-A to daję ci wolną rękę.Napisz na tej czystej karcie jaką śmierć wybierasz a reszta w moich rękach.Gdzie i kiedy to lepiej nie wiedzieć..

-Nie wiem ,czy się opłaca.Tylu młodych pisarzy do mnie przychodzi,proszą o wydanie książki a te później zalegają na półkach i nikt ich nie chce kupić.
-Hmm ,może za duża cena?
-Przecież muszę coś zarobić,no i tobie Tomaszu jeszcze procent odpalić..
Słuchaj,ludzie to porywają się na książki,kiedy twój bohater jest taki realistyczny,gdy zrobi coś nietypowego,na co normalni...

- Dzień dobry, musimy porozmawiać o książce - zagaił wydawca.
- Oczywiście, po to przyszłam - odpowiada autorka.
- Są dwie podstawowe kwestie: książka jest dobra i mogę ją wydać.
- To świetnie!
- Ale... mam pewną propozycję, właściwie to wymóg, wie Pani, takie czasy, im większy szum tym lepiej...
- Przepraszam, co ma Pan na myśli?
- Chętnie wydam tę powieść, jeśli potem ktoś zginie.
- ?
- Taka promocja powieści, my wydajemy, Pani ginie, wszyscy są zadowoleni.
- Oj nie wiem, czy wszyscy...
- Proszę się nie martwić, wszystko zorganizujemy! - wesoło krzyknął wydawca.
- Chyba się nie rozumiemy, jak to JA mam zginąć?
- A wie Pani jak świetnie sprzedają się książki po śmierci autora? A po tragicznej śmierci to już będzie pandemia sprzedaży!
- Pan mówi poważnie?
- Jak najbardziej!
- A co jeśli się nie zgodzę?
- Hmm, książka niestety nie zostanie wydana, nie stać nas na nieudane debiuty...
- Chwileczkę, mówił Pan, że książka jest dobra!
- Tak, ale pod warunkiem...
- Dobrze, już wiem jakim !
- To jak będzie? - zapytał w końcu wydawca.
- Będzie pośmiertna sława, zgadzam się.
- Świetnie, szczegóły ustalimy jutro.
- Do widzenia - odpowiada autorka.
Jeśli on myśli, że ja dam mu się zabić, jest w głębokim błędzie - myśli autorka idąc przez zalaną deszczem ulicę. Zrobimy to po mojemu, on wyda książkę, ja na jakiś czas zniknę, a gdy się pojawię, zginie on. Innej opcji nie ma, wydawca, który umiera taką samą śmiercią, jak bohater powieści - to dopiero coś!

- Dzień dobry, musimy porozmawiać o książce - zagaił wydawca.
- Oczywiście, po to przyszłam - odpowiada autorka.
- Są dwie podstawowe kwestie: książka jest dobra i mogę ją wydać.
- To świetnie!
- Ale... mam pewną propozycję, właściwie to wymóg, wie Pani, takie czasy, im większy szum tym lepiej...
- Przepraszam, co ma Pan na myśli?
- Chętnie wydam tę powieść, jeśli potem...

- Jaka jest cena?- Od zawsze chciał wydać książkę, zamieścić w niej trochę siebie, stać się częścią czegoś wielkiego.
- Życie.- Wydawca z wąsem wyciągnął w jego stronę tależyk z biszkopcikami. Karola zemdliło. Odmówił poczęstunku. Życie?! Mężczyzna rozejrzał się po pomieszczeniu. Dlaczego miał wrażenie, że w gabinecie wydawcy znajdzie widły, a w jego włosach nie kryje się tylko łupież, ale również rogi?
- Nie wierć się pan.- Wydawca warknął na Karola. Kilka okruszków biszkopta w złości wyleciało z jego ust i upadło na wąs.- To jak? Piszesz pan książkę, oddajesz życie i cieszysz się sławą w grobie?- Spytał, skupiając wzrok na oczach Karola. Pisarz skrzywił się i przełknął ślinę. Naprawde odrażały go te okruchy na wąsie. Wydać książkę, za życie?! Też mu coś. Przez myśl przebiegły mu słowa "życie za życie". No tak!- krzyknął w myślach.
- Tak. Życie z książkę.- Bez wachania złożył podpis na umowie.
- A wiesz pan, o czym chcesz pisać?- Zakpił wydawca, chowając umowę do teczki.
- O życiu.- Karol ściągnął płaszcz z oparcia krzesła.- Do zobaczenia.- Wyszedł z gabinetu, wcześniej dostrzegając płomienie tańczące w oczach wydawcy.
- O moim życiu.- Dodał wkładając płaszcz na korytarzu. Wiedział, że cenę życia zrekompensuje spełnienie marzenia i zapisanie swojego istnienia na kartach książki.
- Bohaterowie książek nigdy nie umierają.- Szepnął do siebie, wychodząc na deszcz. Mimo chłodnej pogody, czuł wewnątrz siebie przyjemne mrowienie i ciepło.- Będę nieśmiertelny!- Rozłożył parasol.

- Jaka jest cena?- Od zawsze chciał wydać książkę, zamieścić w niej trochę siebie, stać się częścią czegoś wielkiego.
- Życie.- Wydawca z wąsem wyciągnął w jego stronę tależyk z biszkopcikami. Karola zemdliło. Odmówił poczęstunku. Życie?! Mężczyzna rozejrzał się po pomieszczeniu. Dlaczego miał wrażenie, że w gabinecie wydawcy znajdzie widły, a w jego włosach nie kryje się...

- Mhm...- wydawca mruczał pod nosem- Dobry ten rękopis, ale czegoś mu brakuje.
- Czegoś to znaczy?
- Jakiś dramat dodał by tajemnicy tej opowieści.
- W porządku. Jakiego typu dramat?
- Może śmierć?
- Śmierć?- zdziwił się pisarz.
- Tak! To genialny pomysł! Takie rzeczy lepiej się sprzedają, wie pan, teraz społeczeństwo mamy inne, kryzys lepszy od miłości.
- Dobrze, muszę tylko coś wymyślić... Sugestie co do okoliczności?- spytał zrezygnowany pisarz.
- Niech pomyślę...- podniecił się wydawca- może wypadek samochodowy? Nie,zbyt oczywiste... hm... Wiem!- krzyknął zadowolony. Pisarz drgnął gwałtownie czując, że jest bliski zawału.- Śmierć we własnym domu, ale zamkniętym od środku, bez śladu włamania, dużo krwi i brak ciała! Po prostu genialne!- producent wyszczerzył zęby.
- W porządku, skoro pan uważa, że to się lepiej sprzeda... - powiedział nie przekonany pisarz.
- Czyli co, załatwione? Zapłata po całej akcji.
- No dobrze.
- Cudownie!
- Ale którego bohatera mam uśmiercić?
- Jak to bohatera? To pan ma zginąć! Książka jest w porządku.
- Jak to JA?
- Już się pan zgodził.
- Na śmierć bohatera książki!
- Nikt nie mówił o książce- wydawca wstał sugerując koniec rozmowy.
- Ale jak mam to zrobić? Zginąć w zamkniętym domu i ukryć SWOJE martwe ciało?!
- Coś pan wymyśli, w końcu sława czeka. Pan tylko da mi znać kiedy to się stanie, do widzenia!- producent wypchnął pisarza za drzwi.
Osłupiały autor zaczął mamrotać do siebie.
- Mam się zabić dla sławy i schować swoje martwe ciało... Jasny gwint!

- Mhm...- wydawca mruczał pod nosem- Dobry ten rękopis, ale czegoś mu brakuje.
- Czegoś to znaczy?
- Jakiś dramat dodał by tajemnicy tej opowieści.
- W porządku. Jakiego typu dramat?
- Może śmierć?
- Śmierć?- zdziwił się pisarz.
- Tak! To genialny pomysł! Takie rzeczy lepiej się sprzedają, wie pan, teraz społeczeństwo mamy inne, kryzys lepszy od miłości.
- Dobrze, muszę...