Sądzę, iż byłaby to jakaś smutna, romantyczna piosenka lub coś o dążeniu do sukcesu. Myślę, że "Let her go" mogło by się nadać:

"Cóż, potrzebujesz światła tylko wtedy gdy zapada mrok
Tęsknisz za słońcem tylko wtedy gdy zaczyna padać śnieg
Pojmujesz, że ją kochasz, gdy pozwolisz jej odejść
Zauważasz, że byłeś na szczycie tylko wtedy, gdy spadasz na dno
Nienawidzisz drogi tylko wtedy, gdy tęsknisz za domem
Pojmujesz, że ją kochasz, kiedy pozwolisz jej odejść
I pozwalasz jej odejść."

Sądzę, iż byłaby to jakaś smutna, romantyczna piosenka lub coś o dążeniu do sukcesu. Myślę, że "Let her go" mogło by się nadać:

"Cóż, potrzebujesz światła tylko wtedy gdy zapada mrok
Tęsknisz za słońcem tylko wtedy gdy zaczyna padać śnieg
Pojmujesz, że ją kochasz, gdy pozwolisz jej odejść
Zauważasz, że byłeś na szczycie tylko wtedy, gdy spadasz na dno
Nienawidzisz drogi...

The Blues Brothers-Everybody needs Somebody to Love

Przez sytuacje purnonsensowne które mnie ciągle spotykają, coś na wzór przypadków z książek Irvinga ;D

The Blues Brothers-Everybody needs Somebody to Love

Przez sytuacje purnonsensowne które mnie ciągle spotykają, coś na wzór przypadków z książek Irvinga ;D

Jako dziecko oglądałam film, w którym ktoś powiedział, że muzyka V symfonii Bethoveena to dźwięk pukającej do domu śmierci. Przez lata byłam przekonana, że to prawda. Bałam się tych tonów i w nocy modliłam się, żeby ich nie usłyszeć. Na szczęście nikt z naszych sąsiadów w nocy ( ani zresztą w dzień )nie słuchał głośno muzyki poważnej.
Najbardziej mi bliska jest muzyka delikatna i romantyczna i ona mi w duszy gra, kiedy patrzę na swoje życie trochę z boku, choć może niezupełnie obiektywnie. Jest w niej trochę tajemnicy i niespodziewanych, zaskakujących tonów, a czasem pobrzmiewa nuta melancholii i smutku. Jak w życiu. To muzyka Enyi i Clannad. Towarzyszy mi od wielu lat w chwilach smutku, samotności, zwątpienia ale i radości. Jest refleksyjna, emocjonalna ale bywa motywująca.
Jestem spokojna, cierpliwa (choć z czasem coraz mniej) i bardzo tolerancyjna. Jednak i mnie zdarzają się wahania nastroju. Niezależnie czy to euforia szczęścia czy złości, muzyka w tle zmienia się z nastrojowej w żywiołową, a życie pędzi w takt płyty Misplaced Childhood, mojego ukochanego zespołu Marillion.

Jako dziecko oglądałam film, w którym ktoś powiedział, że muzyka V symfonii Bethoveena to dźwięk pukającej do domu śmierci. Przez lata byłam przekonana, że to prawda. Bałam się tych tonów i w nocy modliłam się, żeby ich nie usłyszeć. Na szczęście nikt z naszych sąsiadów w nocy ( ani zresztą w dzień )nie słuchał głośno muzyki poważnej.
Najbardziej mi bliska jest muzyka...

Mam wrażenie, jakby moje życie cały czas miało podkład muzyczny. W głowie mam muzykę bez przerwy. Budzę się i już coś mi tam gra w duszy. Niestety nie zawsze są to kawałki miłe moim uszom, ale co zrobić, czasem gdy się do człowieka przyczepi utwór, który niechcący gdzieś posłyszy… Jednak gdybym świadomie i na stałe chciała mieć w swoim życiu ścieżkę dźwiękową to z pewnością byłyby to utwory Chrissa Botti. Najlepiej wszystkie! Choć są oczywiście takie, które kojarzą mi się z konkretnym nastrojem. „The way home” to taki utwór, który mógłby grać w mojej głowie każdego zwykłego dnia. Opisuje moją codzienność – jest rytmiczny, żwawy, radosny, nie ma w nim nudy. Na chwile z dziećmi „Regroovable” – zwariowany i zaskakujący. A na czułe momenty z mężem, zdecydowanie „Like I do now” – zmysłowy, kojący, delikatny. Z wiosną kojarzy mi się zawsze uczucie oczekiwania na coś nowego, budzenia się do życia i taki jest dla mnie utwór „Irresistible bliss”, budzi we mnie nadzieję. Czasem zdarzają się też cięższe chwile, do których pasuje mi utwór „Forgiven” – nieustannie wpadam przy nim w zadumę nad sobą. A, i jeszcze podróże, te bliższe i dalekie, to na pewno „Drive time” – gdy go słyszę, to już się nie mogę doczekać wyjazdu, jest energetyczny, obiecujący i bardzo pozytywny. To tylko niewielki fragment, ale myślę, że w pełni oddaje różnorodność tonów, do jakich jest dostrojone moje serce.

Mam wrażenie, jakby moje życie cały czas miało podkład muzyczny. W głowie mam muzykę bez przerwy. Budzę się i już coś mi tam gra w duszy. Niestety nie zawsze są to kawałki miłe moim uszom, ale co zrobić, czasem gdy się do człowieka przyczepi utwór, który niechcący gdzieś posłyszy… Jednak gdybym świadomie i na stałe chciała mieć w swoim życiu ścieżkę dźwiękową to z pewnością...

Myślę, że do mojego życia pasowałaby ścieżka dźwiękowa z filmu "Love, Rosie". Momentami spokojna i melancholiczna, kiedy indziej szalona i wesoła. Soundtrack z tego filmu słucham co jakiś czas: uspokaja, rozwesela, czasami wyciska łzy. Dla mnie - idealny :)

Myślę, że do mojego życia pasowałaby ścieżka dźwiękowa z filmu "Love, Rosie". Momentami spokojna i melancholiczna, kiedy indziej szalona i wesoła. Soundtrack z tego filmu słucham co jakiś czas: uspokaja, rozwesela, czasami wyciska łzy. Dla mnie - idealny :)

Życie nie jest piosenką. Życie nie jest orkiestrą symfoniczną. Życie to ciągłe strojenie instrumentów, to ciągłe naparzanie w werble kiedy potrzebujemy ciszy i spokoju.
Życie to ciągła próba.
Tak jak napisała Wisława Szymborska:
„zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny”

Życie nie jest piosenką. Życie nie jest orkiestrą symfoniczną. Życie to ciągłe strojenie instrumentów, to ciągłe naparzanie w werble kiedy potrzebujemy ciszy i spokoju.
Życie to ciągła próba.
Tak jak napisała Wisława Szymborska:
„zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny”

Moje preferencje muzyczne zmieniały się wraz z wiekiem. Począwszy od fascynacji muzyką pop, przez rap, do spokojnych brzmień. Gdybym jednak miała dobrać ścieżkę dźwiękową do wydarzeń z mojego życia z pewnością byłby to poruszający house z elementami muzyki elektronicznej. Muzyka ta oddałaby dynamikę gnającego życia, które czasem stawia nas w miejscu, a czasem pcha do przodu w szaleńczym tempie. Nie mogłoby również zabraknąć polskich kawałków, które podkreślałyby idealnie najbardziej emocjonalne sceny. Łatwo jest mi sobie wyobrazić, w których momentach zagrałby Mjut z „Puść go”, Romantycy Lekkich Obyczajów z „Poznajmy się”, czy Happysad z „Tak się boję”. Zadbałabym także o pojawienie się ponadczasowych hitów jak np. „Kołysanka dla nieznajomej” Perfectu. Myślę, że mogłaby nawet pojawić się w wersji zremiksowanej ;)

Moje preferencje muzyczne zmieniały się wraz z wiekiem. Począwszy od fascynacji muzyką pop, przez rap, do spokojnych brzmień. Gdybym jednak miała dobrać ścieżkę dźwiękową do wydarzeń z mojego życia z pewnością byłby to poruszający house z elementami muzyki elektronicznej. Muzyka ta oddałaby dynamikę gnającego życia, które czasem stawia nas w miejscu, a czasem pcha do przodu...

Jestem osobą zmienną, neurotyczną, a smutki i radości zmieniają się jak w kalejdoskopie. czuję się wyalienowana jak w "Englishman in New York" Stinga i jest to piosenka, która na daną chwilę towarzyszy mi w życiu i która otwiera mój soundtrack. Projektując i rysując, pojawia się coś nietypowego, nowego, kompletnie odbiegającego od normy i tego co podoba się innym np. "Wire to wire" zespołu Razorlight czy "Comme Un Enfant" Yelle. Wszystkim odcieniom miłości w swoim życiu przyporządować mogę "Et si tu n ' existais pas" Joe Dassina i "With or without you" U2. Codziennej rutynie, sprzątaniu, gotowaniu towarzyszy piosenka zespołu a-ha "Take on me", "I'll be there for you" The Rembrandts oraz "Do I wanna know?" Arctic Monkeys. Na wieczorne smutki lub radości zagrałoby: Myslovitz "Długość dźwięku samotności", "Rusted from the rain" Billy Talent czy "Sound of Silence" Gregorianów.
Wszystkie te piosenki to kolorowy miraż mojego charakteru.

Jestem osobą zmienną, neurotyczną, a smutki i radości zmieniają się jak w kalejdoskopie. czuję się wyalienowana jak w "Englishman in New York" Stinga i jest to piosenka, która na daną chwilę towarzyszy mi w życiu i która otwiera mój soundtrack. Projektując i rysując, pojawia się coś nietypowego, nowego, kompletnie odbiegającego od normy i tego co podoba się innym np....

Obawiam się, że byłaby to składanka utworów różnej maści, na którą składałyby się przede wszystkim rockowe mocne brzmienia i hiphopowe dissy.

Co więcej płyta zacinałaby się w najmniej odpowiednich momentach i chwilach. Stara, porysowana, przenoszona z kąta w kąt. W podobnym stanie opakowaniu.

Dlatego dźwięki jakie wydobywały by się z tej płyty byłyby nieznośne dla przeciętnego człowieka, obywatela.

Jeden wielki miszmasz.
Zacięta płyta.

Obawiam się, że byłaby to składanka utworów różnej maści, na którą składałyby się przede wszystkim rockowe mocne brzmienia i hiphopowe dissy.

Co więcej płyta zacinałaby się w najmniej odpowiednich momentach i chwilach. Stara, porysowana, przenoszona z kąta w kąt. W podobnym stanie opakowaniu.

Dlatego dźwięki jakie wydobywały by się z tej płyty byłyby nieznośne dla...