Tego dnia w okolicach południa, w mieście, w którym mieszkam, było wyjątkowo gorąco. No tak, początki lata. Zmęczeni ludzie spieszyli do domów, nie przystawali nawet na moment, byle jak najszybciej znaleźć się w chłodnych domach. Toteż patrzyli na mnie, jakbym była niespełna rozumu, gdy przykucnęłam w pełnym słońcu, by poprawić porozrzucane doniczki z kwiatami i znicze pod jedną z tablic upamiętniających żołnierzy wyklętych.
Myślę, że o to właśnie chodzi w społeczeństwie. W nieustającej gonitwie za realizacją własnych egocentrycznych postanowień, czasem nawet w międzyczasie decydując się na krzywdzenie drugiej osoby bez zbędnego patosu, brakuje nam czasu na zwykłe zatrzymanie się, zwolnienie, by być człowiekiem. Może gdyby wszyscy na moment zapomnieli o tym, że wspinają się na własne, samotne szczyty, świat byłby lepszy. Obdarzmy dziś uśmiechem nieznajomego. Podarujmy żebrzącemu kawałek chleba. Życzmy komuś „miłego dnia”. Może jeden taki gest nie zmieni wiele, ale tysiąc podanych dłoni ma szansę odmienić świat.

Tego dnia w okolicach południa, w mieście, w którym mieszkam, było wyjątkowo gorąco. No tak, początki lata. Zmęczeni ludzie spieszyli do domów, nie przystawali nawet na moment, byle jak najszybciej znaleźć się w chłodnych domach. Toteż patrzyli na mnie, jakbym była niespełna rozumu, gdy przykucnęłam w pełnym słońcu, by poprawić porozrzucane doniczki z kwiatami i znicze pod...

Zaczęłabym od tego, żeby ludzie byli dla siebie bardziej mili. Żeby odpowiadali sobie „dzień dobry”. Żeby nie wrzeszczeli na siebie kiedy ktoś wejdzie im w kolejkę w przychodni. Żeby nie kłócili się o ostatnie opakowanie kawy po promocyjnej cenie. Żeby nie zastawiali miejsc parkingowych, które są dla ludzi niepełnosprawnych. Żeby młody człowiek nie odmawiał starszej Pani, która prosi go czy pomoże jej wnieść zakupy do mieszkania, bo w jej bloku nie ma windy i jest jej ciężko. Żeby nie podtruwać psów sąsiadów tylko dlatego, że szczeka codziennie o 6:15. Żeby kupić bułkę z serem albo szynką bezdomnemu, który jest głodny. Żeby pomóc sąsiadce w zniesieniu wózka córeczki, bo nie daje sobie sama rady. Takie małe rzeczy, a mogą dużo zdziałać dobrego zarówno u innych jak i w naszej świadomości.

Zaczęłabym od tego, żeby ludzie byli dla siebie bardziej mili. Żeby odpowiadali sobie „dzień dobry”. Żeby nie wrzeszczeli na siebie kiedy ktoś wejdzie im w kolejkę w przychodni. Żeby nie kłócili się o ostatnie opakowanie kawy po promocyjnej cenie. Żeby nie zastawiali miejsc parkingowych, które są dla ludzi niepełnosprawnych. Żeby młody człowiek nie odmawiał starszej Pani,...

Co można zrobić żeby świat stał się trochę lepszy? Myślę, że każdy z nas może dołożyć swoją cegiełkę by to uczynić. Nie zawsze jesteśmy w stanie dokonywać wielkich rzeczy, ale te małe gesty również mają siłę i znaczenie. Czasem wystarczy pomóc dziewczynie która goni kapelusz porwany przez wiatr, podnieść rower, który przewrócił się komuś na ulicy od zbyt ciężkiego bagażu, przytrzymać z uśmiechem drzwi dla Pani z wózkiem i zakupami która nie ma wolnej ręki żeby otworzyć je sobie samej, albo za każdym razem sprzątać po swoim psie w parku. Takie niby drobnostki, ale za każdym razem gdy robię coś takiego, idę dalej z szerszym uśmiechem na twarzy. Gdyby każdy z nas zdobył się czasem na taki gest czyż świat nie byłby trochę lepszy?

Co można zrobić żeby świat stał się trochę lepszy? Myślę, że każdy z nas może dołożyć swoją cegiełkę by to uczynić. Nie zawsze jesteśmy w stanie dokonywać wielkich rzeczy, ale te małe gesty również mają siłę i znaczenie. Czasem wystarczy pomóc dziewczynie która goni kapelusz porwany przez wiatr, podnieść rower, który przewrócił się komuś na ulicy od zbyt ciężkiego bagażu,...

Teorię, że wystarczy być miłym dla innych,a odpłacą się tym samym, przetestowałam na pani z dziekanatu i z przykrością stwierdzam brak widocznych efektów, ale nie ustaję w dalszych wysiłkach.
Wzorem Michaela Jacksona: ,,I'm starting with the man in the mirror"

1. Uśmiechajmy się na ulicy do obcych osób-co z tego, że niektórzy wezmą nas za wariatów, inni odpłacą się tym samym- w ten sposób już nie tylko ich, ale także nasz dzień stanie się lepszy.

2. 26 czerwca w Krakowie będziemy obchodzić Polski Dzień Przytulania- świetna okazja, żeby rozdać trochę słońca. A może zorganizować taką akcję w swoim mieście ?

3. Wyprowadźmy psa sąsiadki, ustąpmy miejsca w tramwaju, wykonujmy wobec siebie drobne gesty życzliwości.

4. Wysłuchajmy drugiej osoby. Na praktykach w szpitalu i z pielęgniarką środowiskową, zauważyłam, jak wiele osób potrzebuję po prostu z kimś POROZMAWIAĆ.Chwila ciszy, minuta uwagi, parę życzliwych słów i uśmiechów.

5. Doceniajmy to co mamy, cieszmy się pięknem i zwracajmy na to uwagę innych.

6. Mówmy: KOCHAM CIĘ. I nie mam tu na myśli tylko wyrażania tego słowami, ale też drobnymi rzeczami. Zróbmy rodzicom śniadanie( przypominam 23 czerwca-dzień ojca), pobawmy się z siostrą, zadzwońmy wieczorem do dziadków spytać jak minął im dzień.

,,If you wanna make the world a better place
Take a look at yourself, and then make a change''

Teorię, że wystarczy być miłym dla innych,a odpłacą się tym samym, przetestowałam na pani z dziekanatu i z przykrością stwierdzam brak widocznych efektów, ale nie ustaję w dalszych wysiłkach.
Wzorem Michaela Jacksona: ,,I'm starting with the man in the mirror"

1. Uśmiechajmy się na ulicy do obcych osób-co z tego, że niektórzy wezmą nas za wariatów, inni odpłacą się tym...

Żeby świat stał się lepszy… Czy świat tak właściwie może stać się lepszy? Są miejsca cudowne, są mieściny z koszmarów. Wolność jednego jest zgubą drugiego. Pomyślisz więc, że świat nie może być lepszy. Że starania nic nie dadzą…Ale może być inny. Można więc pchać go w stronę dobra, nie zważając na to, że gdzieś naprzeciwko nas stoi osoba, która przegryzając słone paluszki będzie go pchała w otchłań samozniszczenia.
Ale jak go pociągnąć w to dobro, gdy jest się szarym człowiekiem bez większego wpływu na rzeczywistość? Można wrzucić symboliczną złotówkę do puszki kwestujących. Można wysłać SMS o treści „Pomagam” na Polsacie. Można oddać 1% podatku. Wystarczą drobne gesty, nikt nie wymaga od nas, żebyśmy próbowali zbawić cały świat.
Można też znaleźć swoje powołanie. Dla jednych będzie to polityka, dla innych medycyna, prawo, sztuka, cokolwiek, co tylko was interesuje. Możecie pójść w tym kierunku i UCZCIWIE doskonalić się w danej profesji. Już pchniecie świat. Będziecie sami szczęśliwi. A szczęście jest zaraźliwe.
Właśnie. Zaraźliwie.
Aby uczynić świat lepszym, wystarczy się uśmiechnąć. A uśmiech, niczym grypa, rozprzestrzeni się dalej i dalej i dalej…

Żeby świat stał się lepszy… Czy świat tak właściwie może stać się lepszy? Są miejsca cudowne, są mieściny z koszmarów. Wolność jednego jest zgubą drugiego. Pomyślisz więc, że świat nie może być lepszy. Że starania nic nie dadzą…Ale może być inny. Można więc pchać go w stronę dobra, nie zważając na to, że gdzieś naprzeciwko nas stoi osoba, która przegryzając słone paluszki...

Moim rodzinnym miastem jest Łódź, i wiem, że przydałby się jej niejeden lifting, botoks i mikrodermabrazja. Niekóre dzielnice po prostu straszą sypiącymi się ruinami, opuszczonymi sklepami, z wybitymi szybami. A klatki schodowe zalatują kocim moczem czy szczurzą kupką. Przydałoby się gruntownie odmalować te opustoszałe budynki, zasadzić zieleń, stworzyć bezpieczne skateparki i ścieżki rowerowe. Co prawda dzięki programowi "MIA100 kamienic" rewitalizuje się zabytkowe, secesyjne kamieniczki, ale jeszcze daleka droga.
Jakieś skwery, zielone tereny rekreacyjne na starych Bałutach upiększyłyby z pewnością tę zaniedbaną dzielnice, sprawiłyby, że mieszkańcom lepiej by się żyło w kolorowym, zielonym, ekologicznie przyjaznym otoczeniu. Od kiedy na Retkinii przy szkole wybudowano solankową tężnię, marzę o takim urządzeniu gdzieś na Teofilowie. takie atrakcje z pewnością wyciągnęłyby mieszkańców z zapyziałych mieszkań, kwitłoby życie chodnikowe i uliczne.

Trzeba docenić także nowoczesne boiska i place zabaw, które powstały dzięki rokrocznemu budżetowi obywatelskiemu. Myślę, że od takich zabiegów upiększających środowisko naturalne polepszyłoby się samopoczucie łodzian.

Moim rodzinnym miastem jest Łódź, i wiem, że przydałby się jej niejeden lifting, botoks i mikrodermabrazja. Niekóre dzielnice po prostu straszą sypiącymi się ruinami, opuszczonymi sklepami, z wybitymi szybami. A klatki schodowe zalatują kocim moczem czy szczurzą kupką. Przydałoby się gruntownie odmalować te opustoszałe budynki, zasadzić zieleń, stworzyć bezpieczne...

Więcej się uśmiechać. Nie tylko do bliskich i przyjaciół, ale przede wszystkim do obcych ludzi. Do ekspedientki w sklepie, starszej pani na przystanku, mężczyzn przepuszczających nas w drzwiach. Uśmiech to narzędzie posiadające niesamowitą moc – jest zaraźliwe! Staram się praktykować to jak najczęściej, bo wiem, że w ten sposób mogę komuś zrobić dzień dobry ;)

Więcej się uśmiechać. Nie tylko do bliskich i przyjaciół, ale przede wszystkim do obcych ludzi. Do ekspedientki w sklepie, starszej pani na przystanku, mężczyzn przepuszczających nas w drzwiach. Uśmiech to narzędzie posiadające niesamowitą moc – jest zaraźliwe! Staram się praktykować to jak najczęściej, bo wiem, że w ten sposób mogę komuś zrobić dzień dobry ;)

Słowa mojej polonistki zapamiętam chyba do końca życia: "Lawina od tego bieg swój zmienia, po jakich toczy się kamieniach.". Nieprawdą jest, że nie możemy zmienić czegoś tu i teraz, chociaż znajdujemy na to wiele wymówek. Pomagać nam się zwyczajnie nie chce, bo i po co? Wychodzimy z błędnego założenia, że dobro do nas nie wróci, bo zwyczajnie go już nie dostrzegamy.
Kilka miesięcy temu na ulicy spotkałam staruszkę z balkonikiem. Chciałam ją wyminąć, spuszczając wzrok, bo przecież nie wypada się gapić. A ona zatrzymała mnie i poprosiła o pomoc. Była naprawdę zawstydzona, kiedy przyklękłam na jedno kolano i zawiązałam jej sznurówkę buta. Podziękowała grzecznie i od słowa do słowa wyszło na to, że tą panią spotykam dzisiaj co tydzień, zawsze w czwartki. A co z powracającym dobrem? Ona pomogła mi, wprawdzie nie fizycznie, ale psychicznie. Wytłumaczyła kila rzeczy, których nie potrafiłam zrozumieć.

Słowa mojej polonistki zapamiętam chyba do końca życia: "Lawina od tego bieg swój zmienia, po jakich toczy się kamieniach.". Nieprawdą jest, że nie możemy zmienić czegoś tu i teraz, chociaż znajdujemy na to wiele wymówek. Pomagać nam się zwyczajnie nie chce, bo i po co? Wychodzimy z błędnego założenia, że dobro do nas nie wróci, bo zwyczajnie go już nie dostrzegamy.
Kilka...

Gdybym była super-bohaterką i miała moc mega-szybkości, przebiegłabym przez cały świat. W parę minut złapałabym wszystkich złodziei i przestępców a dodatkowo pozbierała wszystkie śmieci znajdujące się na ulicach. Uratowałabym tez życie każdemu komu grozi śmiertelny wypadek. Latałbym tam i z powrotem chroniąc ziemię przed całym złem. Świat na pewno byłby lepszy ale cóż... super-szybkości nie będę miała nigdy. Co więc mogę zrobić? Coś zupełnie odwrotnego. Zwolnić.
Może dziś spóźnię się na autobus ale pomogę starszej pani zanieść torbę z zakupami. Zatrzymam się i podniosę ten papierek z ziemi. A później przejdę ten kawałek dalej, żeby wrzucić go do kosza. To nie zajmuje wcale aż tak dużo czasu. Może zrezygnuje dziś z przyjemności i pomogę mamie w porządkach. Może zamiast myśleć tylko o pracy porozmawiam z kimś kto tego potrzebuje.
Chcemy być super, biegamy w kółko załatwiając swoje sprawy a światu to nic nie pomaga.

Gdybym była super-bohaterką i miała moc mega-szybkości, przebiegłabym przez cały świat. W parę minut złapałabym wszystkich złodziei i przestępców a dodatkowo pozbierała wszystkie śmieci znajdujące się na ulicach. Uratowałabym tez życie każdemu komu grozi śmiertelny wypadek. Latałbym tam i z powrotem chroniąc ziemię przed całym złem. Świat na pewno byłby lepszy ale cóż......

Żeby uczynić świat lepszym według mnie należy szanować drugiego człowieka, mieć szacunek do jego wykonywanej pracy. Byłam świadkiem jak pewne osoby z klatki obok obgadywały osoby roznoszące druki reklamowe, że rzucają gdzie popadnie, ale jaki mają dowód, że to zrobiły osoby roznoszące?
Najwięcej pretensji mają mieszkańcy a ja podziwiam takich ludzi, bo trzeba sporo się nachodzić i nadźwigać a wynagrodzenie jest moim zdaniem śmieszne do tego zmaganie się z pretensjami lokatorów.
Sama roznosiłam ulotki i też wiele złośliwości doświadczyłam, dlatego wiem jak to jest. Zdaję sobie sprawę, że w każdej pracy znajdzie się ktoś złośliwy, ale żadna praca nie hańbi i powinno się cudzą pracę szanować.

Żeby uczynić świat lepszym według mnie należy szanować drugiego człowieka, mieć szacunek do jego wykonywanej pracy. Byłam świadkiem jak pewne osoby z klatki obok obgadywały osoby roznoszące druki reklamowe, że rzucają gdzie popadnie, ale jaki mają dowód, że to zrobiły osoby roznoszące?
Najwięcej pretensji mają mieszkańcy a ja podziwiam takich ludzi, bo trzeba sporo się...