-…tu się nie śpi! – fala bólu rozcięła mi mózg. Poczułem jeszcze twardość…z tyłu. Nade mną pochylał się brodacz i ubłoconym kaloszem szturchał mnie w tyłek. Uff, kaloszem…Ale zaraz, gdzie ja u diabła jestem? Twarde to łóżko…
-Agrhhh, Tomaszu, żebyś zdechł…– wymamrotałem głosem dzikiego zwierza. I wtedy moje oczy powędrowały wokół. Leżałem na grobie z tabliczką: TOMASZ DYM. Skoczyłem na równe nogi! Tomeczku?! Mój Boże… dlaczego leżę na twoim grobie?! Miałem milion pytań na sekundę. Chciałem je zadać grabarzowi, który mnie obudził, ale ten tylko sapnął, że mam się stąd wynosić. Miałem się też więcej tu nie pokazywać, zbok jeden. Zbok? No tak, nie miałem na sobie spodni. Ale za to miałem inne rzeczy – przy płycie leżały 2 nadpalone cygara i komórka. Zdezorientowany patrzyłem na nie, gdy nagle telefon się rozdzwonił.
-Taa… – odebrałem. I nagle moje serce stanęło. W słuchawce usłyszałem głos Tomasza.
-Wyspałeś się?
-Ty żyjesz?! Myślałem, ze cię pochowałem…Spałem na twoim grobie!
-To cud, że to nie ja ciebie pochowałem.
-Nic nie pamiętam…
-Wczoraj dałeś się namówić mojej babci na jej słynną nalewkę. Pozamiatało cię…, striptiz dla mojej babuni to jeszcze nic. Złapałeś cygara i zażądałeś, by prowadzić cię do mojego dziadka. Chciałeś je z nim wypalić i pogratulować wyboru idealnej żony. To, że mój dziadek nie żyje od 15 lat wcale ci nie przeszkadzało. Nie dość, że prowadziłeś z nim ożywioną…he he… dyskusję, to jeszcze spałeś na nim!
-…myślałem, że spałem na Tobie.
-Mam po nim imię durniu.

-…tu się nie śpi! – fala bólu rozcięła mi mózg. Poczułem jeszcze twardość…z tyłu. Nade mną pochylał się brodacz i ubłoconym kaloszem szturchał mnie w tyłek. Uff, kaloszem…Ale zaraz, gdzie ja u diabła jestem? Twarde to łóżko…
-Agrhhh, Tomaszu, żebyś zdechł…– wymamrotałem głosem dzikiego zwierza. I wtedy moje oczy powędrowały wokół. Leżałem na grobie z tabliczką: TOMASZ DYM....

Wróciłam do świata żywych. Leżę w jakimś niewygodnym miejscu, które najprawdopodobniej jest moją kanapą i nie mam siły otworzyć oczu. Czuję jedynie jakiś zapach. Smród. Co tu się stało?
Otwieram jedno oczko. Czerwona plama na suficie. Czy to nie nasze wczorajsze wino? Otwieram drugie. Podnoszę się i rozglądam wokół siebie. Nie pamiętam zbyt dobrze wczorajszego dnia, ale impreza musiała być świetna – w końcu świętowaliśmy sukces naszego nowego projektu.
Przy drzwiach kilka przewróconych butelek, niedopity szampan. Odłamki szkła na podłodze. I ta plama na suficie – toast, wznoszony przez naszego kolegę, który w szale radości niefortunnie podrzucił swój kieliszek. Podążam za dziwnym zapachem i zaglądam pod kanapę. Widzę śpiącą Anię, a obok niej wymioty. Jej organizm musiał po prostu nie wytrzymać. Co dalej… Puste opakowania po chrupkach, resztki ciasta i okno… Wybite? Już pamiętam! To sąsiad, który postanowił nas uciszyć, rzucając cegłą w szybę. Myślę, że dobrze zrobił – zyskał trochę spokoju podczas ciszy nocnej, a ja mam w końcu pretekst, żeby wymienić okno. Wieża stereo w trybie czuwania. Pilot zawieszony na firance na gumce od majtek. Ale co…?
Biorę do ręki telefon, w nadziei, że znajdę jakieś zdjęcia. Co widzę – nagie zdjęcia Marcina w wannie, wystawiony za okno nagi tyłek Olgi. Filmik z tańcem Ani na krześle. Za dużo atrakcji jak na jeden dzień.
Tylko kiedy ja posprzątam ten bałagan?

Wróciłam do świata żywych. Leżę w jakimś niewygodnym miejscu, które najprawdopodobniej jest moją kanapą i nie mam siły otworzyć oczu. Czuję jedynie jakiś zapach. Smród. Co tu się stało?
Otwieram jedno oczko. Czerwona plama na suficie. Czy to nie nasze wczorajsze wino? Otwieram drugie. Podnoszę się i rozglądam wokół siebie. Nie pamiętam zbyt dobrze wczorajszego dnia, ale...

Budzi mnie budzik, a ja bez zawahania wyrzucam go przez okno. Czuje ból, który rozpiera moją mózgoczaszkę. Słyszę alarm, to tylko mój budzik wylądował na jakimś aucie. Widzę przez mgłę, ale rozglądam się dookoła. Nie widzę żadnych zniszczeń.
Wstaje z wyra i patrzę do lustra, aż podskakuje z przerażenia.
- Czy to już inwazja zombie ? A nie, to tylko ja - mamrocze sobie pod nosem.
Postanawiam iść do kuchni i napić się wody bo w gardle istna Sahara. Jak to zwykle bywa wykornasiłam się na czymś po drodze, ale podniosłam tyłek i pognałam do kuchni. Prawie dostałam zawału, gdy zobaczyłam w jakim stanie jest kuchnia. W prawie każdym moim garczku był jakiś "prezent". Do jednego ktoś nawet zwrócił zawartość żołądka. Z obrzydzeniem włożyłam go do jakiegoś worka.
Szukałam szklanki, lecz wszystkie były brudne. Wypiłam z gwinta całą mineralną.
Usiadłam nareszcie i rozejrzałam się po mieszkaniu. Takiego syfu to jeszcze nie widziałam. Bajzel jakiego u mnie nie było. Niczym detektyw śledziłam przebieg wczorajszego wieczoru.
- A tak ! To pamiętam. Otworzyłam drzwi kopniakiem i wparowałam do chacjędy, a za mną cały sznur znajomych. - mówiłam sama do siebie.
Wychylając głowę w celu zobaczenia siły zniszczeń w łazience, spadłam z krzesła na pysk. Kiedy pozbierałam swój majestat to poprawiłam okulary i szybko sunęłam do salonu.
- I już nic nie pamiętam, film mi się urwał. - powiedziałam załamując ręce.
Śledziłam każdy papierek po papierku i odtworzyłam przebieg imprezy.
Kiedy tylko kazałam rozgościć się gościom to oni to zrobili, dosłownie.
Śmieci walały się po całej podłodze. Paneli nie dało się już uratować, wszystkie spęczniały pod wpływem wylanych napojów. Ściany też do remontu na jednej widać ślad oditego talerza z jedzeniem. Moi goście na stole chyba palili ognisko bo jego środkowa część jest zwęglona. Porozbijane szkło i krzesło na żyrandolu. Sporo ubrań i rozwalona kanapa. To tylko część zniszczeń spowodowanych moją balangą.

Budzi mnie budzik, a ja bez zawahania wyrzucam go przez okno. Czuje ból, który rozpiera moją mózgoczaszkę. Słyszę alarm, to tylko mój budzik wylądował na jakimś aucie. Widzę przez mgłę, ale rozglądam się dookoła. Nie widzę żadnych zniszczeń.
Wstaje z wyra i patrzę do lustra, aż podskakuje z przerażenia.
- Czy to już inwazja zombie ? A nie, to tylko ja - mamrocze sobie pod...

Akurat taka historia w moim przypadku miała miejsce. Obudziłam się na łóżku (podejrzewam, że ktoś mnie na nie rzucił), w pokoju mojej koleżanki, przygnieciona jej ciężarem.
PIERWSZA MYŚL: "To pewnie ona mnie na nie rzuciła, po czym sama opadła z sił."
DRUGA MYŚL: "Zaraz zaraz! Przecież to ja wyciągałam ją z jej własnych rzygowin."
Zapaliłam światło (już całkiem trzeźwa) i zaczęłam szperać w ciuchach, żeby się przebrać, kątem oka dostrzegłam mężczyznę.
PIERWSZA MYŚL: "To Michał. Co on tu jeszcze robi? Chyba przewrócił się na krześle..."
DRUGA MYŚL: "Zaraz zaraz gdzie są wszyscy? Kiedy impreza się skończyła???"
Cofam się wstecz analizując wszystko od początku... Był upalny czerwcowy dzień, kiedy to zapukałam do drzwi Pauli, solenizantki. W drzwiach przywitał mnie nóż od masła (zapewne rzucony w nerwach). Paula była roztrzęsiona, a impreza nieprzygotowana, goście zaczęli się schodzić. Alkohol szybko rozwiązał wszystkie problemy i rozwinął imprezę. Przewińmy dalej. Siedzę na krześle obok Michała, który namawia mnie na ostatni kieliszek wódki. Karmi mnie ogórkiem "na zagrychę". Ostatni kieliszek w rzeczywistości nie był ostatnim... Poczułam się ciężka, a tak strasznie chciało mi się siku.
MYŚL PIERWSZA: "To pewnie dlatego Michał leży na podłodze, bo pomagał mi wstać, a sam zaniemógł."
MYŚL DRUGA: "Na pewno tak było i podejrzewam, że przewróciłam się razem z nim, stąd siniak na pośladku. Cholernie boli!"
Co dalej? No tak... Siku i...
MYŚL PIERWSZA, PATRZĄC PRZEZ OKNO: "Ławka."
MYŚL DRUGA: "Pamiętam! Obok siedział Mateusz i przytrzymywał mi włosy. Po czym Marcin wykręcił mi numer do chłopaka...Ale jak znalazłam się na łóżku... Jedyną trzeźwą osobą był... Marcin!".
Rano wykonałam do niego telefon i zagadka rozwiązana! Ale nigdy więcej takiego picia! :D

Akurat taka historia w moim przypadku miała miejsce. Obudziłam się na łóżku (podejrzewam, że ktoś mnie na nie rzucił), w pokoju mojej koleżanki, przygnieciona jej ciężarem.
PIERWSZA MYŚL: "To pewnie ona mnie na nie rzuciła, po czym sama opadła z sił."
DRUGA MYŚL: "Zaraz zaraz! Przecież to ja wyciągałam ją z jej własnych rzygowin."
Zapaliłam światło (już całkiem trzeźwa) i...

Otwieram zaspane oczy,
Ból głowy moje myśli mroczy.
Nie wiem gdzie jestem, ani co się wczoraj stało.
Za dużo wódy wczoraj nam się wypić zachciało.
Aspiryną się chyba poratuje,
Niech mnie ta głowa dłużej nie katuje.
Próbuje sobie odtworzyć wczorajsze wydarzenia,
Jednak w tym stanie to są tylko marzenia.
Film mi się urwał chyba na samym początku
I nie pamiętam ze wczoraj ani jednego wątku.
Zwlekam się z łóżka, odpalam laptopa
Wypije tigera – to da mi kopa.
Sprawdzić stan konta najwyższa pora,
Gdy melanż poniesie, to jest największa zmora.
Sprawdzę czy moi kumple po imprezie żyją
Są niedostępni albo po prostu się z bólem głowy przed światem kryją.
Wchodzę na fejsa i wszystko jasne,
Przez najbliższy tydzień ze wstydu chyba nie zasnę.
Zgona zaliczyłem, wszystko udokumentowane
Przez moje przyjaciółki piękne i kochane.

Takie to życie, w dobie portali społecznościowych
Gdy o swoich wybrykach dowiadujesz się ze stron internetowych.

Otwieram zaspane oczy,
Ból głowy moje myśli mroczy.
Nie wiem gdzie jestem, ani co się wczoraj stało.
Za dużo wódy wczoraj nam się wypić zachciało.
Aspiryną się chyba poratuje,
Niech mnie ta głowa dłużej nie katuje.
Próbuje sobie odtworzyć wczorajsze wydarzenia,
Jednak w tym stanie to są tylko marzenia.
Film mi się urwał chyba na samym początku
I nie pamiętam ze wczoraj...

Niestety, to nie będzie czysta fikcja literacka, ale, fragmentami, najprawdziwsze perypetie głupiej Antośki... i Bossa z mety =D

Szkolna wycieczka. Wspólny pokój z dziewczynami z klasy (8-osobowy). Budzę się. Mam obuwie w jamie ustnej, zwyczajowo nazywane kapciem. czaszka mi pęka,ściska i łupie. I o ile kapeć okazał się wirtualny, to ucisk w głowie spowodowany jest czymś jak najbardziej realnym. Macam głowę. Odnajduję jakiś tuzin małych spineczek, mocno chroniących moje dość długie włosy przed otworem gębowym.
-Antośka wstała! - rozległ się rechot moich współtowarzyszek. Rechot! Brechty na całego!
-Co w tym śmiesznego? - zapytałam się buńczucznie...
-Zgaduj sama co robiłaś wczoraj

Prócz spineczek niewiadomego pochodzenia i bambosza w ustach, mam na sobie moją różową piżamkę w żyrafkę (kupioną na ryneczku, z 2-złotowym wytargowaniem się). Nie pamietam momentu zmiany garderoby z jeansów i czarnego topa, zatem ktos zrobił to za mnie bo byłam trup nieboszczyk, wchodzę do łazienki i moim oczom ukazuje się komiczny - widok- dopóki nie dowiaduję się, ze to ja właśnie byłam autorką tych rewelacji. Nie, nie, nie, żadnego pawia nie było, ale piękne legowisko w postaci poduszki, kocyka i szklanki z wypitą do połowy herbata/mięta?
aha- wykalkulowałam, że żadne toksyny nie zanieczyszczają już mego wątłego ciała, gdyż wszystko zostało z niego usunięte =D
W tzw międzyczasie odwiedził nas w pokoju chłopak, który cieszył me oko i niebywale zakręcił mi w głowie...Trochę dziwnie wyglądał...a matko! on miał siną dolną wargę! Był lekko rozbawiony i tylko odrobinę zły...spojrzał na mnie i powiedział tylko
-Spoko Antośka, tak myślałem, że wpadłem Ci w oko...ale prawie odgryzłaś mi usta
Spąsowiałam...burak cukrowy rozlany na twarzy...
-Wynagrodziłaś mi tę uszkodzoną wargę w inny sposób
No nie! tylko nie mówcie, że byłam AŻ tak pijana, ze nie pamiętam AŻ takich rzeczy! To niemożliwe, sprzeczne z moim wewnętrznym regulaminem "grzecznej dziewczynki", któregoś to, jak zdąrzyłam zauważyć, Antośka upojna bossową wodą ognistą nie respektuje należycie!
-Antośka, to nie to o czym myślisz - zapewniła mnie przyjaciołka- jest jeszcze gorzej...
Uf, machnęłam ręką...wszak jeszcze gorzej być nie mogło. Byłam w błędzie, chociaż łudzę się, ze dziewczyny mnie tylko wkręcały...ale fakty świadczą same za siebie.
Po imprezce u chłopaków, na której to rzuciłam się na Marka, prawie odgryzłam mu wargę w imitacji namiętnego pocałunku, stwierdziłam, ze czas spać! nie wiem jakim cudem impreza przeniosła się do pokoju dziewczyn - czyli także mojego. W tym to pokoju starałam się wszystkich wygonić, bo stwierdziłam, ze idę spać. Na poparcie mojego postulatu zdjęłam bluzkę i stanik...Przyjaciółka czem prędzej naprawiła moją gafę okrywając mnie swym ciałem...ale nawet ona nie mogła przewidzieć tego, ze wraz ze stanikiem pójdą w dół spodnie z majtkami. A ja się podobno szczerzyłam i śmiałam=)
Darmowy striptiz nie potrwał długo...ponieważ dziewczęta, solidarne z głupią mną, wygoniły chłopców i ledwo zdarzyły zaaplikować na me nagie ciało piżamę...popędziłam do toalety. W której to, jak wieść gminna niesie, nocowałam, aż do momentu kiedy, za przeproszeniem wyrzygałam wszytko co miałam w środku. Zostawiłam sobie tylko serce, trochę wątroby (nadwątlonej po tymże wieczorze) i jelita). Spinki miały na celu odróżnienie toru pawia...
Od tamtej pory nie pijam alkoholu...w takich ilościach =)

Niestety, to nie będzie czysta fikcja literacka, ale, fragmentami, najprawdziwsze perypetie głupiej Antośki... i Bossa z mety =D

Szkolna wycieczka. Wspólny pokój z dziewczynami z klasy (8-osobowy). Budzę się. Mam obuwie w jamie ustnej, zwyczajowo nazywane kapciem. czaszka mi pęka,ściska i łupie. I o ile kapeć okazał się wirtualny, to ucisk w głowie spowodowany jest czymś...

Leżę na podłodze koło mojego łóżka, w którym przykryta obrusem w kwiatki śpi Magda-moja przyjaciółka. W łóżku rozsypana jest sól do kąpieli i leży moja szczotka do zębów. Wiadro wypełnione zawartością czyjegoś żołądka wydziela okropny zapach. Obok mnie stoją w rzędzie 3 palące się znicze, leży pusta paczka po papierosach, około 10 niedopałków oraz fioletowe okulary. Na głowie mam wieniec pogrzebowy. Myślę chwilę i... Wiem! Ja, Magda i Adam-palący papierosy właściciel okularów byliśmy na imprezie. Magda poczuła się źle, powiedziała, że umiera i chciała, żeby odprowadzić ją do domu. Skoro ona umiera, postanowiliśmy zadbać, by trafiła do lepszego miejsca. Adam zaprowadził ją do mojego domu, a ja poszedłem po potrzebne akcesoria. Odpowiednie sklepy były już zamknięte, więc zabrałem z cmentarza wieniec oraz znicze. Adam, czekając w moim mieszkaniu wypalił papierosy. Magdzie zrobiło się niedobrze, więc przyniósł jej wiadro i szczoteczkę do umycia zębów. Gdy wróciłem, zaczęliśmy przygotowania. Ktoś powiedział pewnie coś w stylu, że Egipcjanie wnętrze przyszłej mumii wysmarowywali solą. Wzięliśmy więc sól (pachnąca-luksus. Niech Egipcjanie z zaświatów wiedzą, że Magda to nie byle kto) i chcieliśmy nakarmić nią Magdę, która nie była skłonna do współpracy-sól rozsypała się. W końcu Magda zasnęła. My myśleliśmy jednak, że umarła. Przykryliśmy ją całunem (obrusem) i rozstawiliśmy znicze. Ubrałem wieniec, aby czuwać obok niej, Adam za to pewnie zgubił się gdzieś w drodze po grabarza.

Leżę na podłodze koło mojego łóżka, w którym przykryta obrusem w kwiatki śpi Magda-moja przyjaciółka. W łóżku rozsypana jest sól do kąpieli i leży moja szczotka do zębów. Wiadro wypełnione zawartością czyjegoś żołądka wydziela okropny zapach. Obok mnie stoją w rzędzie 3 palące się znicze, leży pusta paczka po papierosach, około 10 niedopałków oraz fioletowe okulary. Na...

Grzech nasz codzienny[bookLink]301250|Grzech nasz codzienny[/bookLink]

Grzech nasz codzienny[bookLink]301250|Grzech nasz codzienny[/bookLink]

 [bookCover]301250|Grzech nasz codzienny[/bookCover]