Kochana mamo!

Pamiętasz jak któregoś dnia wróciłam ze szkoły rozdarta, ze łzami w oczach? Wtedy usiadłaś koło mnie podając mi chusteczki do nosa i słuchałaś. Nie przerywałaś mi, lekko oddychałaś. Gdy skończyłam swój monolog, przerywany pociągnięciami nosa, powiedziałaś: „Weź się w garść, nie jest łatwo i nie będzie, ale mamy siebie i to jest najważniejsze. Jednak pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć. Gdybym mogła walczyć z całym światem, abyś była szczęśliwa i już nigdy nie musiałabym patrzeć jak płaczesz, podjęłabym się tego bez wahania. Ale nie jestem w stanie tego zrobić, bo życie niejednokrotnie da Tobie solidnego kopniaka i jeszcze wielokrotnie będziesz musiała płakać przez kogoś lub przez coś. Kocham Cię i jak będziesz czegoś potrzebować, to zawsze się możesz do mnie zwrócić. Ale tu kończy się moja rola. Za Ciebie życia nie przeżyje”.
Dlaczego zatem łamiesz wszystkie złożone mi kiedyś obietnice? Dlaczego mnie kontrolujesz do tego stopnia, że czasem po kątach w tajemniczy przed wszystkimi muszę płakać?
Zrozum, że jestem już dorosła. Wychowałaś mnie na kobietę w pełni świadomą swoich czynów i za to jestem Ci bardzo wdzięczna. Od lat ciężko pracowałam, aby być tutaj, gdzie w tej chwili jestem. Upadałam i podnosiłam się raz, drugi, by spełnić swoje marzenia i móc nazwać się szczęśliwą. Cierpliwie podążałam ścieżką, którą sama sobie wyznaczyłam. Proszę, nie niszcz tego. Nie wyłamuj drogowskazów na mojej drodze do spełnienia. Pozwól mi żyć…

Twoja JEDYNA córka

Kochana mamo!

Pamiętasz jak któregoś dnia wróciłam ze szkoły rozdarta, ze łzami w oczach? Wtedy usiadłaś koło mnie podając mi chusteczki do nosa i słuchałaś. Nie przerywałaś mi, lekko oddychałaś. Gdy skończyłam swój monolog, przerywany pociągnięciami nosa, powiedziałaś: „Weź się w garść, nie jest łatwo i nie będzie, ale mamy siebie i to jest najważniejsze. Jednak pamiętaj,...

Kochana Mamo,
Piszę do Ciebie ten list chociaż Ciebie nie ma na tym świecie. Bóg zabrał Cię do siebie 3 lata temu, a ja przez cały ten czas zastanawiałam się czy byłaś dobra matką? Nikt nie jest idealny, całe życie mną kierowałaś, mówiłaś co mam robić, a ja nie umiałam przeciąć łączącą nas pępowinę - czas zrobił to za nas! Dzisiaj bardzo mi Ciebie brakuje i wiele oddałabym abyśmy znowu mogły porozmawiać.
Kocham Cię,
"Wioletka"

Kochana Mamo,
Piszę do Ciebie ten list chociaż Ciebie nie ma na tym świecie. Bóg zabrał Cię do siebie 3 lata temu, a ja przez cały ten czas zastanawiałam się czy byłaś dobra matką? Nikt nie jest idealny, całe życie mną kierowałaś, mówiłaś co mam robić, a ja nie umiałam przeciąć łączącą nas pępowinę - czas zrobił to za nas! Dzisiaj bardzo mi Ciebie brakuje i wiele oddałabym...

Kochana mamo!
Po pierwsze nie szukaj mnie, bo wyjechałam na tyle daleko że mnie nie znajdziesz, nie wypytuj o mnie w pracy ani wśród znajomych bo oni nic nie wiedzą. Jest mi jednak bardzo przykro że musiało aż do tego dojść... Wyjechałam, dlatego że nie jestem w stanie już znosić tego co jest między nami i jest to dla mnie zbyt trudne.
Po pierwsze musisz w końcu zrozumieć, że nie jestem już małą dziewczynką i teraz już żyję swoim życiem - mam męża i dziecko w drodze. Dlatego owszem, cenię sobie cenne rady i KONSTRUKTYWNĄ krytykę ale potrafię sama podejmować decyzje i te mniejsze i większe a to co robisz bardzo zaniża moje poczucie wartości, bo po prostu mam wrażenie że uważasz że jestem zbyt głupia by móc decydować o własnym życiu (inaczej nie umiem sobie tego wytłumaczyć), ale ja wiem o tym że wcale nie jestem głupia i po prostu jak każdy (Ty też) czasem popełniam błędy, ale zaraz staram się je naprawiać i całkiem nieźle daję sobie radę...
Naprawdę bardzo Cię kocham i chcę być z Tobą w jak najlepszych relacjach, rozumiem że samotność daje Ci w kość, dlatego zostawię Ci z tym listem namiary na różne kółka zajęciowe dla emerytów i na koło wsparcia dla wdów.
Chcę byś była dobrą babcią dla mojego dziecka, dlatego proszę, zmień się, a przynajmniej spróbuj.

Kocham Cię.

Kochana mamo!
Po pierwsze nie szukaj mnie, bo wyjechałam na tyle daleko że mnie nie znajdziesz, nie wypytuj o mnie w pracy ani wśród znajomych bo oni nic nie wiedzą. Jest mi jednak bardzo przykro że musiało aż do tego dojść... Wyjechałam, dlatego że nie jestem w stanie już znosić tego co jest między nami i jest to dla mnie zbyt trudne.
Po pierwsze musisz w końcu...

Witaj!
Mamo, wiem ze mnie kochasz i wiem że jestem twoja córką, ale nie możesz wtrącać sie w moje życie i niszczyć moje małżeństwo oraz psuć atmosfery, która chcemy stworzyć w nowym mieszkaniu. Jetem dorosła, chce założyć wlasną rodzinę, nie możesz mnie traktować jak dziecko. W twoim towarzystwie trace poczucie wlasnych wartosci. Nie pisze tego listu aby cie pbrazić,ale dlatego żebyś zastanowila sie nad swoim zachowaniem.
Pozdrawiam cie,
Twoja dorosła juz córka.

Witaj!
Mamo, wiem ze mnie kochasz i wiem że jestem twoja córką, ale nie możesz wtrącać sie w moje życie i niszczyć moje małżeństwo oraz psuć atmosfery, która chcemy stworzyć w nowym mieszkaniu. Jetem dorosła, chce założyć wlasną rodzinę, nie możesz mnie traktować jak dziecko. W twoim towarzystwie trace poczucie wlasnych wartosci. Nie pisze tego listu aby cie pbrazić,ale...

Droga Mamo,
wiem dobrze jak mnie kochasz i się o mnie martwisz, lecz musisz zrozumieć, że Twoja córka jest już dorosła. Ja sama chcę decydować o swoim życiu, dokonywać jakichkolwiek wyborów, które związane są z nawet błahymi sprawami. Doceniam Twoje troski, ale wystarczy mi wsparcie od mojego męża. Niestety, Ty we mnie nigdy nie wierzyłaś i nie chcesz uwierzyć, a mój mąż postępuje dokładnie inaczej - przede wszystkim nie pozwala na to, abym choć na chwilę w siebie zwątpiła. Proszę, wybacz mi, ale pragnę zacząć samodzielnie życie. Nie mogę już dłużej żyć z Twoim negatywnym nastawieniem do mnie. Chciałabym, abyśmy były blisko, jednak nie na tyle, żebyś żyła za mnie. Z powodu uniknięcia krytyki z Twojej strony wybieram życie u boku wyłącznie mojego męża. Mam nadzieję, że kiedyś to zrozumiesz.

Kocham Cię, Anita.

Droga Mamo,
wiem dobrze jak mnie kochasz i się o mnie martwisz, lecz musisz zrozumieć, że Twoja córka jest już dorosła. Ja sama chcę decydować o swoim życiu, dokonywać jakichkolwiek wyborów, które związane są z nawet błahymi sprawami. Doceniam Twoje troski, ale wystarczy mi wsparcie od mojego męża. Niestety, Ty we mnie nigdy nie wierzyłaś i nie chcesz uwierzyć, a mój mąż...

Zapytałaś mnie kiedyś, dlaczego płaczę. Nie odpowiedziałam, a Ty głucho się zaśmiałaś. Jakbyś dobrze znała odpowiedź. Bo znałaś, prawda?

Obydwie wiemy, że żadna z nas się już nie zmieni. Ty pozostaniesz zamknięta w swoim świecie zbudowanym z kryształów, a ja pójdę w stronę przestrzeni nieograniczonych murami. Tak jest dobrze. Niech tak pozostanie.

Nie chcę od Ciebie przeprosin, ale Ty nie wymagaj ich ode mnie. Obydwie byłyśmy winne. Ty chciałaś być mną, a ja nie próbowałam Cię przed tym powstrzymać. To był błąd, który będzie się ciągnął za nami latami. Jednak przeszłości nie zmienimy. To, co mamy przed sobą, to teraźniejszość. Przeżyjmy ją same. Osobno.

Żegnaj, mamo.

Zapytałaś mnie kiedyś, dlaczego płaczę. Nie odpowiedziałam, a Ty głucho się zaśmiałaś. Jakbyś dobrze znała odpowiedź. Bo znałaś, prawda?

Obydwie wiemy, że żadna z nas się już nie zmieni. Ty pozostaniesz zamknięta w swoim świecie zbudowanym z kryształów, a ja pójdę w stronę przestrzeni nieograniczonych murami. Tak jest dobrze. Niech tak pozostanie.

Nie chcę od Ciebie...

Mamo, ja wiem, że nie lubisz czytać. Ale choć raz, proszę, przeczytaj to dla mnie nie omijając żadnych słów.
Ja wiem, że Ty chcesz dobrze. Ale ja też nie chcę dla siebie źle.
Ja rozumiem, że przeżyłaś więcej. Ale to nie oznacza, że wiesz wszystko lepiej.
Ja pamiętam swoje błędy, ale były to moje błędy, z których wyciągnęłam wnioski.
Mamo, Ty zawsze będziesz dla mnie ważna, bo zawsze będziesz moją mamą.
Ty jesteś mi oparciem, ale nie możesz mnie prowadzić.
Ty dbasz wciąż o mnie, ale chciałabym móc sama zadbać o siebie…
Wiem, że powiesz, że Cię ranię. Że poświęciłaś mi wszystko. Ale Ja chcę żyć. I oddychać tak głęboko, jak pozwolą mi na to płuca. A Twój gorset troski krępuje każdy mój ruch.
Mamo, porozmawiajmy w końcu. Nie, przyjdziesz sama - bez wina i chusteczek. Będziemy równe w tej rozmowie – jak dwie dorosłe kobiety.
Bo Ja jestem. A Ty?
Twoja córka.

Mamo, ja wiem, że nie lubisz czytać. Ale choć raz, proszę, przeczytaj to dla mnie nie omijając żadnych słów.
Ja wiem, że Ty chcesz dobrze. Ale ja też nie chcę dla siebie źle.
Ja rozumiem, że przeżyłaś więcej. Ale to nie oznacza, że wiesz wszystko lepiej.
Ja pamiętam swoje błędy, ale były to moje błędy, z których wyciągnęłam wnioski.
Mamo, Ty zawsze będziesz dla mnie ważna,...

Droga mamo,
piszę ten list, ponieważ przelać moje myśli na papier jest mi zdecydowanie łatwiej, a i wierzę, że zachowasz ten list i w każdej chwili słabości do niego wrócisz.
Pamiętasz? Dokładnie 25 lat temu mnie urodziłaś. Dokładnie 25 lat temu przecięto mi pępowinę. Ale czy na pewno? Bo ja ciągle czuję, że jesteśmy nierozłączne. Jesteś ze mną na każdym kroku. Kroczysz za mną krok w krok. Jesteś jak mój cień. Przygotowujesz mi gorącą kąpiel z bąbelkami, kupujesz nowe sukienki, łaskoczesz po stopach i smarujesz kremem! A to przecież tylko kilka epizodów z mojego życia! Mamo, to musi się skończyć. Ja już nie jestem dzieckiem. Jestem dorosłą kobietą. Jestem twoją córką, ale nie dzieckiem. Bo wiesz... za chwilę sama będę miała dziecko i sama będę mamą. Muszę być w pełni niezależna i samodzielna.

Kocham Cię,
Anita

Droga mamo,
piszę ten list, ponieważ przelać moje myśli na papier jest mi zdecydowanie łatwiej, a i wierzę, że zachowasz ten list i w każdej chwili słabości do niego wrócisz.
Pamiętasz? Dokładnie 25 lat temu mnie urodziłaś. Dokładnie 25 lat temu przecięto mi pępowinę. Ale czy na pewno? Bo ja ciągle czuję, że jesteśmy nierozłączne. Jesteś ze mną na każdym kroku. Kroczysz za...

Najgorsza Matko na Świecie!
Może jesteś zdziwiona, że w taki sposób się do Ciebie zwracam, ale nie mam wyboru!
Może mnie znienawidzisz, bo pewnie przed przeczytaniem tych słów twierdziłaś, że mnie kochasz najbardziej na świecie. Twierdzisz pewnie, że to tylko TY mnie kochasz i TY wiesz najlepiej, co dla mnie dobre i właściwe. Grubo się mylisz, bo to moje życie i jestem już wystarczająco dorosła żeby nim żyć samej. Niestety, nie mogę, bo na każdym kroku mnie pouczasz, karcisz i wypominasz, co dla mnie zrobiłaś. Tak się nie da. Zapamiętaj sobie raz na zawsze: jestem mądra i piękna. Wszystko, do czego doszłam zawdzięczam tylko i wyłącznie sobie, swojej pracowitości i swojemu dobru. Zasługuję na pochwały, zasługuję na miłość, zasługuję na sukces. Fakt, że moje urodzenie pokrzyżowało Ci plany życiowe nie jest moją winą. Jeżeli nie otrząśniesz się i nie uświadomisz, że mnie krzywdzisz i ranisz to po prostu odejdziesz. Nie obchodzi mnie dokąd, ważne żeby za te przeklęte 4 ściany, ściany mojego domu, który stał się twierdzą i miejscem zbrodni…Pewnie teraz się śmiejesz i rozglądasz na boki szukając poklasku i potwierdzenia, że zwariowałam…nie ja postradałam zmysłów. Zbrodnią jest poniżanie mnie tyle lat, zbrodnią jest wmawianie mi, że nie dam rady, zbrodnią jest krytykowanie najmniejszego błędu. Dlatego odpowiedz sobie kim jesteś: matką idealną czy przestępcą. Przemyśl sobie swoje słowa i zachowanie, bo inaczej miano najgorszej matki pozostanie twym drugim imieniem.
Twoja Anita

Najgorsza Matko na Świecie!
Może jesteś zdziwiona, że w taki sposób się do Ciebie zwracam, ale nie mam wyboru!
Może mnie znienawidzisz, bo pewnie przed przeczytaniem tych słów twierdziłaś, że mnie kochasz najbardziej na świecie. Twierdzisz pewnie, że to tylko TY mnie kochasz i TY wiesz najlepiej, co dla mnie dobre i właściwe. Grubo się mylisz, bo to moje życie i jestem już...

Mamo,
Pewnie przeraził Cię już sam fakt, że napisałam do Ciebie list i przeczuwasz jakieś nieszczęście. Nic złego się nie stało ale także nie wszystko jest w porządku. Nadszedł czas byś przyznała, że relacje między nami nie są dobre. Wystarczy bzdura i wybucha burza w przysłowiowej szklance wody. Ja staram Ci się nie pamiętać krzywd ale Ty wciąż chowasz urazy, które się kumulują, a potem odbijają na mnie, Tobie i moim mężu. Jest mi przykro, ponieważ nigdy nie stwarzałam Ci najmniejszych problemów, i teraz, gdy mam już własną rodzinę chciałabym móc liczyć już nawet nie na wsparcie z Twojej strony ale chociaż na święty spokój. Pewnie w tym momencie się oburzasz i myślisz sobie „gdzie popełniłam błąd, że własna córka mnie tak traktuje?”. Najpewniej będziesz szukała winy w kimkolwiek, byle nie w sobie. Nie Mamo. W końcu zebrałam się na odwagę by to wyznać (w liście, bo w rozmowie pewnie już byśmy się do siebie nie odzywały skłócone lub brakłoby mi odwagi). Mamo, nie uważam się za osobę idealną (choć wymagałaś ode mnie perfekcji w każdej sferze) ale musisz zrozumieć, że i Ty nie byłaś, i nie jesteś idealna. Nie masz nawet pojęcia jak bolą mnie nasze kłótnie, brak ciepła z Twojej strony, docenienia. Nie wiesz co działo się ze mną w liceum i że mało brakło, a nie miałabyś córki. Przez myśl Ci nie przeszło to, co? Proszę zastanów się czy warto marnować życie na takie traktowanie najbliższych. Zastąp krytykę dobrym słowem, złośliwą ciekawość – troską… Proszę, postaraj się.
Anita

Mamo,
Pewnie przeraził Cię już sam fakt, że napisałam do Ciebie list i przeczuwasz jakieś nieszczęście. Nic złego się nie stało ale także nie wszystko jest w porządku. Nadszedł czas byś przyznała, że relacje między nami nie są dobre. Wystarczy bzdura i wybucha burza w przysłowiowej szklance wody. Ja staram Ci się nie pamiętać krzywd ale Ty wciąż chowasz urazy, które się...