Aby podreperować skromny domowy budżet, zdecydowałam się wynając jeden pokój. Wydawało mi się, że pod moim dachem może znajdować się tylko artysta. Tylko z jakimś barwnym ptakiem uda mi się dogadać. No i nagle dzikie tłumy odpowiedziały na moje ogłoszenie. Na początek zjawił się ubrarny na czarno posępny Amerykanin Edgar w towarzystwie kruka, potem ładna blondynka Mary z potworem i w końcu bożyszcze kobiet, Lord Byron. Z miejsca zaczęli sprzeczać się, czy robić seans spirytystyczny, czy nie. Struchlałam bo moja kotka organicznie nie znosi duchów. Za to zaprzyjaźniła się z monstrum prowadzonym przez Mary, a kruk zakrakał i stwierdzilam, że może być całkiem znosnie z tą wesołą kompanią. Będziemy opowiadać sobie wieczorami historie o duchach i upiorach, czyli czysty gotyk.

Oprowadziłam ich po włościach, ale zastukali następni. Tym razem jeden „artysta” był bez koniuszka ucha, drugi zaś obłapiał lubieżnie Tahitankę, tylko ten najniższy, pokręcony karzeł rodem z paryskiego Montmartre robił trochę lepsze wrażenie, ale niemiłosiernie był upaprany farbą i śmierdział absyntem.”Nie obejdzie się bez orgii z udziałem tancerek”- przemknęło mi przez myśl. W sumie zawsze chciałam nauczyć się kankana.
Ostatnie trio było wizualnie najłatwiejsze do zaakceptowania. Starszy, nobliwy pan Piotr z brodą, Rosjanin, podobno biseks, ale jakie piekne walce mi wygrywał na fortepianie, jak dla Anny Kareniny. Do tego rzępolenie na skrzypcach ognistego Włocha Niccolo, sławnego grajka co podobno podpisał pakt z samym diabłem, by podbijać kobiece serca swoją wirtuozerią
Ale ten Wagner! Przeciez on mi tu najazd na Polskę urządzi z tymi swoimi walkiriami! Zrezygnowana podziękowałam wszystkim... Cóż, widać jestem skazana na studentów.

Aby podreperować skromny domowy budżet, zdecydowałam się wynając jeden pokój. Wydawało mi się, że pod moim dachem może znajdować się tylko artysta. Tylko z jakimś barwnym ptakiem uda mi się dogadać. No i nagle dzikie tłumy odpowiedziały na moje ogłoszenie. Na początek zjawił się ubrarny na czarno posępny Amerykanin Edgar w towarzystwie kruka, potem ładna blondynka Mary z...

To nieznośne uczucie, że im przeszkadzam, że równie dobrze mogłoby mnie tu nie być. Ona na pewno nie jest tylko przyjaciółką, on nie jest tylko starym znajomym...Tak naprawdę nie jestem zazdrosna. Chyba nie? Podziwiam go, to fakt. Jest niesamowity, inny, prawdziwy, ale…ale od początku jestem tu dla Niej. To takie w Jej stylu, ta złota sukienka-chociaż wojna,kryzys,chociaż nie wypada…jest olśniewająca. Nerwowo wygładzam absurdalnie mocno rozkloszowaną spódnice, obciągam krótki pastelowy sweterek. Zaczynam tęsknić za jeansami. Nie spodziewałam się, że moda pin-up wygląda dobrze tylko na zdjęciach. Sięgam po drinka…może jednak jestem trochę zazdrosna. Nie o niego- o Nią. Spogląda na mnie przez kłęby gęstego, papierosowego dymu i złośliwie mruży oczy. Bezczelna! Wie o wszystkim co siedzi w mojej głowie. Wie i jest dumna z mojego onieśmielenia. Uśmiecha się, unosi szklankę w moją stronę: Zdrowie studentów!Zdrowie muzyków! Niech żyje jazz, nauka i wszystko co nie napełni nam kieszeni hajsem!Trudno…Jego twarz jaśnieje z dumy, uwielbia Ją. Można im wybaczyć…tak długo się nie widzieli i prawdopodobnie już nigdy nie zobaczą. Zostaje sama przy stoliku. On delikatnie ciągnie Ją w stronę sceny, pomaga wejść na podest, śmieje się jak małolat do swojej pierwszej dziewczyny. Chwyta Ją mocno i pewnie, zbliża usta…Czerwienie się, spuszczam wzrok, zamykam oczy, zamieniam się w słuch…Tak długo marzyłam by móc usłyszeć na żywo Ją-trąbkę Milesa Davisa. Czuje, że przechodzą mnie ciarki…

To nieznośne uczucie, że im przeszkadzam, że równie dobrze mogłoby mnie tu nie być. Ona na pewno nie jest tylko przyjaciółką, on nie jest tylko starym znajomym...Tak naprawdę nie jestem zazdrosna. Chyba nie? Podziwiam go, to fakt. Jest niesamowity, inny, prawdziwy, ale…ale od początku jestem tu dla Niej. To takie w Jej stylu, ta złota sukienka-chociaż wojna,kryzys,chociaż...

Ponieważ zadanie konkursowe nie precyzuje, czy chodzi o jednego artystę, czy może o całą artystyczną ekipę, podam dwie odpowiedzi, uwzględniające przy okazji trochę inne motywacje tych wyborów ;)

Gdybym mógł spędzić [u]tydzień z jednym tylko artystą[/u], wybrałbym Aleistera Crowleya - brytyjskiego poetę, prozaika, dramaturga, alpinistę i... maga. Narosło wokół niego wiele mitów i legend, które taki osobisty kontakt mógłby zweryfikować. Z człowiekiem o tak szerokich horyzontach z pewnością nie można się nudzić choćby i przez cały tydzień. Z pewnością wiele też mógłbym się od Crowleya nauczyć, a on - mógłby zweryfikować swoje wizje przyszłości, jakie czynił sto lat temu, więc wyszłoby to z pożytkiem dla każdej ze stron.

Gdyby zaś rzecz dotyczyła całego zbioru artystów, wtedy... cóż, wybór byłby inny. Bo też nie da się czerpać od grupy genialnych umysłów. Siedem dni nie umożliwiłoby nawet bliższego zapoznania z każdym z nich. Z pewnością jednak umożliwiłoby wychylenie kieliszka z tym i owym ;) A więc impreza! Od Charlesa Bukowskiego po prostu wypada zacząć w takiej sytuacji. Dalej Timothy Leary, bo wiedział, jak rozkręcić imprezę. Kilku hucznie balujących modernistów: Baudelaire, Rimbaud (ze statkiem ;) ) i Przybyszewski, by dodać polski akcent. Na koniec Edgar Allan Poe - typ zdecydowanie nieimprezowy, ale przeczytałem kiedyś, że robił naprawdę dobry rosół, opcja idealna na ostatni dzień zjazdu :)

Ponieważ zadanie konkursowe nie precyzuje, czy chodzi o jednego artystę, czy może o całą artystyczną ekipę, podam dwie odpowiedzi, uwzględniające przy okazji trochę inne motywacje tych wyborów ;)

Gdybym mógł spędzić [u]tydzień z jednym tylko artystą[/u], wybrałbym Aleistera Crowleya - brytyjskiego poetę, prozaika, dramaturga, alpinistę i... maga. Narosło wokół niego wiele...

Zdecydowanie chciałabym spędzić ten czas w gronie malarzy holenderskich takich jak Jan Vermeer. Uwielbiam jego twórczość, to w jaki sposób przedstawia ulotną chwilę, to jak z rzeczy codziennej i mało ważnej robi coś nadzwyczajnego i magicznego.
Ale także nie pogardziła bym towarzystwem Alfonsa Muchy. Artysty nadzwyczajnego, podziwiam jego twórczość od zawsze i chciałbym poznać go osobiście. Jest naprawdę wielu jeszcze artystów których chciałabym poznać ale gdybym musiała wybierać na pewno pojawił by się jeszcze Leonardo Da Vinci oraz Salvador Dali. Sądzę że wspaniale byłoby porozmawiać z nimi i dowiedzieć się co nimi kierowało i inspirowało w ich twórczości. Jest jeszcze wciąż tyle rzeczy których nigdy się nie dowiemy.

Zdecydowanie chciałabym spędzić ten czas w gronie malarzy holenderskich takich jak Jan Vermeer. Uwielbiam jego twórczość, to w jaki sposób przedstawia ulotną chwilę, to jak z rzeczy codziennej i mało ważnej robi coś nadzwyczajnego i magicznego.
Ale także nie pogardziła bym towarzystwem Alfonsa Muchy. Artysty nadzwyczajnego, podziwiam jego twórczość od zawsze i chciałbym...

Tydzień w takim przepięknym dworku mogłabym spędzić z Colleen Hoover, która za każdym razem, gdy sięgam po jej książkę, sprawia, że moje serce bije szybciej i wypływa ogromna lawina emocji. Mogłabym się wtedy dowiedzieć jak udaje jej się pisać takie wspaniałe powieści, które uwielbiają wszyscy.

Tydzień w takim przepięknym dworku mogłabym spędzić z Colleen Hoover, która za każdym razem, gdy sięgam po jej książkę, sprawia, że moje serce bije szybciej i wypływa ogromna lawina emocji. Mogłabym się wtedy dowiedzieć jak udaje jej się pisać takie wspaniałe powieści, które uwielbiają wszyscy.

Chciałbym spędzić ten czas w towarzystwie Stephena Kinga, Paulo Coelho i Jana Matejki. Dwóch pierwszych panów to moi ulubieni pisarze, tylko w ich przypadku samo nazwisko na okładce wystarczy bym wiedział, że chcę przeczytać tą książkę. Byłoby wspaniale poznać ich osobiście i przekonać się jakimi są ludźmi. Natomiast Matejkę poprosiłbym o sportretowanie nas wszystkich, żeby mieć pamiątkę z tej niezwykłej przygody.

Chciałbym spędzić ten czas w towarzystwie Stephena Kinga, Paulo Coelho i Jana Matejki. Dwóch pierwszych panów to moi ulubieni pisarze, tylko w ich przypadku samo nazwisko na okładce wystarczy bym wiedział, że chcę przeczytać tą książkę. Byłoby wspaniale poznać ich osobiście i przekonać się jakimi są ludźmi. Natomiast Matejkę poprosiłbym o sportretowanie nas wszystkich,...

W malowniczym dworku na uboczu najchętniej spędziłabym czas z Magdaleną Samozwaniec. ,,Pierwsza dama polskiej satyry" ,jak o niej mawiano ,lubiła wypić seteczkę wódki a także romansować, dzięki czemu mogła żyć tak, by mieć o czym pisać. Opowieści z jej bogatego życia towarzyskiego i kulturalnego, mogłoby mi dać zupełnie inne spojrzenie na okres dwudziestolecia miedzywojennego. Chętnie posłuchałabym , czy legendarne już seanse spirytystyczne w Kossakówce były prawdę, czy tylko literacką fikcją , w którą ubrała swoje powieści młoda Magdalena. Ta nietuzinkowa postać krakowskiej bohemy mogłaby pokazać współczesnym kobietom, co oznacza siła kobiecości, feminizm i sztuka pisania. Koniaczek wypity z Panią Magdaleną nauczyłby mnie z pewnością więcej, niż niejeden album historyczny.

W malowniczym dworku na uboczu najchętniej spędziłabym czas z Magdaleną Samozwaniec. ,,Pierwsza dama polskiej satyry" ,jak o niej mawiano ,lubiła wypić seteczkę wódki a także romansować, dzięki czemu mogła żyć tak, by mieć o czym pisać. Opowieści z jej bogatego życia towarzyskiego i kulturalnego, mogłoby mi dać zupełnie inne spojrzenie na okres dwudziestolecia...

Czy tydzień może zmienić podejście do życia? W tak krótkim czasie dojrzałam, poznałam odpowiedzi na wiele nurtujących mnie pytań i co najważniejsze poczułam, czym jest radość i wolność.
Do pensjonatu "Terra incognita" przyjechałam, by odpocząć, przemyśleć kilka spraw i przede wszystkim odnaleźć siebie oraz sens swojego życia.
Nękały mnie myśli samobójcze, od których pragnęłam uciec. Zdarzało się, że słyszałam głosy,co powodowało mętlik w mojej głowie.Nie mogłam pisać.
Z trudem wyniosłam swoją walizkę na poddasze. Wyjrzalam zza koronkowych firanek przez okno. Widok zapierał dech w piersiach. Ale nie miałam na nic siły... Położyłam się na zabytkowym łóżku i zasnęłam. Obudziłamy mnie dźwięki fortepianu. Zeszłam na dół, byłam niezmiernie ciekawa, kto gra tutaj koncert C-dur Mozarta. Przetarłam oczy ze zdumienia. Toż to Wolfgang we własnej osobie! W kącie stał młody chłopak. Podeszłam do niego.
-Erick Emmanuel Schmitt. Miło mi.
-Virginia Woolf. Mi również. Czy wie pan, gdzie mogę znaleźć właściciela?
-Phil Bosmans? Pewnie jak zwykle o tej porze jest na spacerze w sadzie.
Owoce jabłoni wyglądały smakowicie. Zaczęłam rozmawiać z tajemniczym ogrodnikiem, który okazał się być właścicielem pensjonatu.
Po miesiącu wyjechałam. Dostałam nową powieść Erica Emmanuela Schmitta "Moje życie z Mozartem" i notatnik Phila, w którym zawarł całą mądrość życia. Dzięki niemu odzyskałam siłę i nadzieję. Już wiem, że warto żyć. Bowiem "Nigdy nie jest za pozno, aby być szczęśliwym" jak mówił Phil Bosmans.

Czy tydzień może zmienić podejście do życia? W tak krótkim czasie dojrzałam, poznałam odpowiedzi na wiele nurtujących mnie pytań i co najważniejsze poczułam, czym jest radość i wolność.
Do pensjonatu "Terra incognita" przyjechałam, by odpocząć, przemyśleć kilka spraw i przede wszystkim odnaleźć siebie oraz sens swojego życia.
Nękały mnie myśli samobójcze, od których...

Chciałabym spotkać się z Mickiewiczem, którego uwielbiam szczególnie za wiersz "Do M***". Razem z nim chciałabym spotkać Marylę Wereszczakównę. Marzę by poznać kobietę, którą sam wieszcz kochał. Obok Mickiewicza siedziałaby Jane Austen, moja ukochana pisarka. Sama możliwość rozmowy z nią o "Dumie i uprzedzeniu" wydaje się być spełnieniem marzeń( ciekawe kto był pierwowzorem pana Darcy). Kolejną osobą byłaby Agatha Christie, mistrzyni kryminałów od której zaczęło się moje czytanie tego gatunku. I oczywiście ostatnią osobą była by pani Rowling, od której zaczęło się moje czytanie.

Chciałabym spotkać się z Mickiewiczem, którego uwielbiam szczególnie za wiersz "Do M***". Razem z nim chciałabym spotkać Marylę Wereszczakównę. Marzę by poznać kobietę, którą sam wieszcz kochał. Obok Mickiewicza siedziałaby Jane Austen, moja ukochana pisarka. Sama możliwość rozmowy z nią o "Dumie i uprzedzeniu" wydaje się być spełnieniem marzeń( ciekawe kto był pierwowzorem...

Z tymi, którzy się jeszcze nie narodzili. Mogłabym zajrzeć w przyszłość i dowiedzieć się czegoś przynajmniej o technologii, jaka jest w codziennym użytku (raczej nie o jej stronie technicznej, skoro to artyści) i o tym, w jaką stronę wyewoluowało społeczeństwo i sztuka. Przekonałabym się też, jak się układa polityka światowa i jak poważne są te zamieszki na granicy polsko-chińskiej. ;) Artyści, jak to artyści, na pewno nie przestrzegaliby zasad BHP podróżnika w czasie, więc potworzylibyśmy masę paradoksów i pod koniec weekendu, wszystkie informacje, których mi udzielili, byłyby już pewnie nieprawdziwe, część artystów zdążyłaby już pewnie spłodzić swoich własnych przodków (czy osoby całkiem niezależne) i być może nawet obstawilibyśmy dobrze wyniki następnych Mistrzostw Świata w piłce nożnej.

Wszechświat zadrżałby w posadach. Ale cóż to byłaby za impreza!

Z tymi, którzy się jeszcze nie narodzili. Mogłabym zajrzeć w przyszłość i dowiedzieć się czegoś przynajmniej o technologii, jaka jest w codziennym użytku (raczej nie o jej stronie technicznej, skoro to artyści) i o tym, w jaką stronę wyewoluowało społeczeństwo i sztuka. Przekonałabym się też, jak się układa polityka światowa i jak poważne są te zamieszki na granicy...