Było wietrzne wrześniowe popołudnie. Siedziałam przy stoliku przed włoską restauracją na deptaku, po drugiej stronie moja przyjaciółka Hela wcinała ze smakiem gorące spaghetti. Miałam buzię pełną śliny, tak pięknie pachniało.
- Pizza hawajska dla pani - kelner położył przede mną duży talerz. Nareszcie.
- Dziękuję.
- I jak, smakuje ci? - zapytała Hela, kiedy wzięłam pierwszy gryz.
- Przepyszna. Musisz spróbować - podsunęłam jej talerz. Wzięła kawałek i wspólnie delektowałyśmy się najlepszą pizzą w mieście.
Nagle wiatr zawiał ze zdwojoną siłą, aż zamknęłam oczy.
- Au... - coś mnie uderzyło w twarz. Otworzyłam oczy i zobaczyłam przede mną kawałek papieru, stary i pogięty. Wpadł prosto w pizzę. Podniosłam go dwoma palcami, aby obciekł z oliwy.
- Fuj - jęknęła Hela. Dopiero teraz na nią spojrzałam. Porywisty wiatr umoczył jej włosy w czerwonym sosie bolognese. Zaczęła wycierać je serwetkami.
- Co to jest? - zaczęłam zastanawiać się na głos.
- Pokaż...
Rozłożyłam kartkę na środku stołu.
- Wygląda jak...
- Mapa! - wykrzyknęła Hela i przyjrzała się dokładniej.
Na samym dole drobniutkim drukiem było napisane "Oto mityczny skarb pirata Flinta w ukrytym tunelu na Dolnym Śląsku".
- Sądzisz, że jest prawdziwa? - zwątpiłam. W końcu każdy mógł nabazgrać coś takiego dla żartu.
- Nie wiem. Ale popatrz, tunel znajduje się całkiem niedaleko. Nie zaszkodzi sprawdzić - Hela wyszczerzyła zęby w zawadiackim uśmiechu. Wiedziałam, że nie spocznie, dopóki nie przekona się, czy mapa mówi prawdę.

Było wietrzne wrześniowe popołudnie. Siedziałam przy stoliku przed włoską restauracją na deptaku, po drugiej stronie moja przyjaciółka Hela wcinała ze smakiem gorące spaghetti. Miałam buzię pełną śliny, tak pięknie pachniało.
- Pizza hawajska dla pani - kelner położył przede mną duży talerz. Nareszcie.
- Dziękuję.
- I jak, smakuje ci? - zapytała Hela, kiedy wzięłam pierwszy...

Biegłam najszybciej jak mogłam.Myślałam, że zaraz padnę ze zmęczenia,ale wysiłek opłacił się-stopniowo oddalałam się od moich prześladowców.Kiedy byli już na tyle daleko,że mogłam chwilę odsapnąć, skręciłam w wąską uliczkę i przycupnęłam za kontenerem na śmieci.Rozejrzałam się nerwowo-nikogo nie było. Nie wiedziałam czy to rozsądne ale nie mogłam się powstrzymać-wyjęłam z plecaka moją zdobycz.Starą, zakurzoną mapę z wielkim X na środku.
Właśnie przeżyłam największą (przynajmniej jak na razie) przygodę życia.Zaczęło się od listu na parapecie,każącym mi natychmiast stawić się na rynku we Wrocławiu.Od razu pomyślałam,że to jakiś głupi żart,ale że i tak nie miałam co robić postanowiłam pojechać.W wyznaczonym miejscu czekał na mnie starszy marynarz.Wyglądał na zaniepokojonego.Gdy do niego podeszłam, bez słowa wyjaśnienia wcisnął mi w dłoń kartkę papieru i uciekł.Już zaczęłam się zastanawiać czy przypadkiem w pobliżu nie ma jakiegoś domu wariatów, z którego mógłby uciec kiedy ich zobaczyłam.Patrzyli na mnie rozwścieczonym wzrokiem i powoli się przybliżali.Zauważyłam, że spoglądają na papier,który trzymałam w ręku.Przez chwilę miałam ochotę rzucić go przed siebie i się wycofać,ale zmieniłam zdanie.Było to w końcu zdarzenie na miano książki przygodowej,a ja zawsze marzyłam by przeżyć coś podobnego do moich ulubionych bohaterów.Podjęłam szybką decyzję i zaczęłam uciekać.Pogoń piratów upewniła mnie iż weszłam w posiadanie czegoś ważnego.Teraz mam mapę skarbów i nie oddam jej nikomu.

Biegłam najszybciej jak mogłam.Myślałam, że zaraz padnę ze zmęczenia,ale wysiłek opłacił się-stopniowo oddalałam się od moich prześladowców.Kiedy byli już na tyle daleko,że mogłam chwilę odsapnąć, skręciłam w wąską uliczkę i przycupnęłam za kontenerem na śmieci.Rozejrzałam się nerwowo-nikogo nie było. Nie wiedziałam czy to rozsądne ale nie mogłam się powstrzymać-wyjęłam z...

Silver. Powrót na Wyspę Skarbów[bookLink]241327|Silver. Powrót na Wyspę Skarbów[/bookLink]

Silver. Powrót na Wyspę Skarbów[bookLink]241327|Silver. Powrót na Wyspę Skarbów[/bookLink]

 [bookCover]241327|Silver. Powrót na Wyspę Skarbów[/bookCover]