Mama i tata to dwa dodatkowe etaty w życiu człowieka pod wieloma względami wyjątkowego: „szef” płaci miłością i bezgranicznym oddaniem i wiek emerytalny jest zrównany z czasem pobytu na ziemi. Jak to w pracy: popełnia się błędy, dostaje nagany, czasem są nagrody, czasem zadanie jest trudne, innym razem wymaga współpracy (babci, dziadka, cioci, wujka) i nikt, nikogo nie zwalnia.
Rodzicielstwo się wybiera – nie jest ono narzucone przez nikogo. Mama i tata to synonim miłości: tej powstałej siłami natury, oraz tej, która rodzi się w mądrym i troskliwym sercu. Mama i tata to misja, nie biologia. Dlatego są takie piękne!

Mama i tata to dwa dodatkowe etaty w życiu człowieka pod wieloma względami wyjątkowego: „szef” płaci miłością i bezgranicznym oddaniem i wiek emerytalny jest zrównany z czasem pobytu na ziemi. Jak to w pracy: popełnia się błędy, dostaje nagany, czasem są nagrody, czasem zadanie jest trudne, innym razem wymaga współpracy (babci, dziadka, cioci, wujka) i nikt, nikogo nie...

Zależy od moralności danego człowieka czy to trudna rola. Bo dla jednych dziecko to maskotka, poprzytulać, pobawić się, potem rzucić w kąt, to nie jest zbyt skomplikowane. Drudzy nawet do tego się nie zniżą. Trzeci leczą dzieckiem swoje smutki, a inni przestają żyć, bo zaczynają żyć życiem dziecka. Łatwe, trudne?

Zależy od moralności danego człowieka czy to trudna rola. Bo dla jednych dziecko to maskotka, poprzytulać, pobawić się, potem rzucić w kąt, to nie jest zbyt skomplikowane. Drudzy nawet do tego się nie zniżą. Trzeci leczą dzieckiem swoje smutki, a inni przestają żyć, bo zaczynają żyć życiem dziecka. Łatwe, trudne?

Odpowiedzialność, strach, obecność, miłość - to wszystko i jeszcze więcej wiąże się z byciem rodzicem, ale ja jeszcze o tym nie wiem, bo rodzicem nie jestem. Mogę to sobie tylko wyobrażać. I kiedy tak myślę, i patrzę na współczesny świat to dochodzę do wniosku, że najtrudniejsze w byciu rodzicem jest mierzenie się z własnymi ambicjami - tymi niespełnionymi i tymi nowymi, które dopiero w nas kiełkują. Rodzice zapisują dzieci na setki zajęć - balet, szkoła muzyczna, pływanie, piłka nożna, rysunek, języki obce i wiele innych, które teraz nie przychodzą mi do głowy. Marzą o tym, żeby ich dzieci w przyszłości były lekarzami, prawnikami i wielkimi muzykami. Chcą, żeby były oczytane, kulturalne, elokwentne i wygrywały wszystkie możliwe konkursy. Często są tą marzenia niespełnione przez rodziców, kiedy indziej to plany powstałe pod presją społeczeństwa. I nie mówię, że to tyczy się wszystkich rodziców. Nie, bo tego nie wiem. Ale czy czasami w naszych głowach nie pojawia się myśl, że chcielibyśmy, aby nasze dziecko było takie i takie? Żeby osiągnęło to czy tamto? Świadomie bądź też nie, snujemy plany dotyczące naszych dzieci.

Odpowiedzialność, strach, obecność, miłość - to wszystko i jeszcze więcej wiąże się z byciem rodzicem, ale ja jeszcze o tym nie wiem, bo rodzicem nie jestem. Mogę to sobie tylko wyobrażać. I kiedy tak myślę, i patrzę na współczesny świat to dochodzę do wniosku, że najtrudniejsze w byciu rodzicem jest mierzenie się z własnymi ambicjami - tymi niespełnionymi i tymi nowymi,...

Rodzicielstwo to najtrudniejsza z ról życiowych, co więcej z pokolenia na pokolenie jest coraz trudniej. Rozwija się cywilizacja, świat się przeludnia, coraz więcej biegu coraz mniej czasu i w tym wszystkim rodzicielstwo może się zagubić. Niegdyś, matka miała obowiązek siedzieć w domu i wychowywać dzieci, później szkoła wychowywała dzieci a rodzice pracowali. Teraz szkoła ma uczyć, rodzic ma zarabiać, dziecko... wychowywać się samo? Nie!!! Tu nasza rola, mamy pogodzić ten pęd za pieniądzem, konieczność zapewnienia bytu rodzinie a jednocześnie zapanować nad tym żeby dziecko nie sięgało zbyt wiele do komputera, telewizora, komórki, alkoholu, używek a zajęło się książką, sportem. To też jednak nie wszystko bo najważniejsza jest rozmowa, taka aby nasze dzieci zrozumiały, przyswoiły i wyrosły na mądrych ludzi, by dawały sobie radę w życiu ale nie chamstwem, bijatyką, a słowem i czynem. Ten kto ma choć dwójkę dzieci, wie że każdy mały człowiek jest inny i każdy wymaga innego podejścia. ja już wiem że moja rola mamy jest najtrudniejszym wyzwaniem które mnie spotkało i mam nadzieję że sprostam temu wyzwaniu

Rodzicielstwo to najtrudniejsza z ról życiowych, co więcej z pokolenia na pokolenie jest coraz trudniej. Rozwija się cywilizacja, świat się przeludnia, coraz więcej biegu coraz mniej czasu i w tym wszystkim rodzicielstwo może się zagubić. Niegdyś, matka miała obowiązek siedzieć w domu i wychowywać dzieci, później szkoła wychowywała dzieci a rodzice pracowali. Teraz szkoła...

Macierzyństwo jest bardzo trudną rolą, nie łatwiej jest być współcześnie ojcem. A wręcz przeciwnie wydaję mi się, że wobec ojcostwa stawia się dzisiaj dużo więcej wymagań. Trzeba pamiętać, że jeszcze do niedawna o ojcostwie w ogóle się nie mówiło.

Praktycznie jedyną rolą ojca było zarabianie pieniędzy. Teraz jest inaczej, co mnie bardzo cieszy. Zwróćcie jednak uwagę, że nie mieliśmy tak jak kobiety - "nauczycieli" rodzicielstwa. Musimy je kształtować praktycznie od podstaw - uczyć się na błędach i sukcesach.

Jedno jest pewne wielu z nas będzie lepszymi ojcami niż nasi ojcowie. Mimo wszystkich trudów, możliwość spełniania się jako ojciec w zakresie niespotykanym wcześniej, to naprawdę wspaniałe osiągnięcie naszych czasów.

Macierzyństwo jest bardzo trudną rolą, nie łatwiej jest być współcześnie ojcem. A wręcz przeciwnie wydaję mi się, że wobec ojcostwa stawia się dzisiaj dużo więcej wymagań. Trzeba pamiętać, że jeszcze do niedawna o ojcostwie w ogóle się nie mówiło.

Praktycznie jedyną rolą ojca było zarabianie pieniędzy. Teraz jest inaczej, co mnie bardzo cieszy. Zwróćcie jednak uwagę, że...

Rodzicielstwo to najtrudniejsza rola w życiu człowieka. Najtrudniejsza ale i jedna z ważniejszych.
Decydując się na dziecko, bierzemy pod swoje skrzydła ludzkie życie. Kształtujemy jego życie, jego świat, światopogląd i wiarę. Dosłownie wszystko.
Tworząc nowe życie, bierzemy za nie odpowiedzialność. To od naszej roli jako rodzica zależy czy dziecko będzie utalentowanym, chętnym świata i kulturalnym człowiekiem czy kimś zupełnie antyspołecznym bez żadnych zainteresowań. Od naszego sposobu wychowywania (lub jego braku) nowej jednostki w społeczeństwie zależy czy odchowane dzieci będą o nas pamiętać, cenić i podziwiać czy będą mijać nas na ulicy udając że nas nie znają.

Rodzicielstwo to najtrudniejsza rola w życiu człowieka. Najtrudniejsza ale i jedna z ważniejszych.
Decydując się na dziecko, bierzemy pod swoje skrzydła ludzkie życie. Kształtujemy jego życie, jego świat, światopogląd i wiarę. Dosłownie wszystko.
Tworząc nowe życie, bierzemy za nie odpowiedzialność. To od naszej roli jako rodzica zależy czy dziecko będzie utalentowanym,...

Rodzic to nie aktor. Prawdziwe życie to nie fikcja. Dlatego też być rodzicem to jedna z najtrudniejszych ról. U rodzica nie ma miejsca na błędy. Każdy taki błąd będzie zapamiętany i będzie niósł swoje piętno. Inaczej jest w przypadku aktora. Kiedy popełnia błąd w danej scenie nic nie stoi na przeszkodzie aby jeszcze raz powtórzyć te scenę nawet kilka razy. Rodzic nie ma takiej możliwości. Gra na żywo. Nie ma czasu na powtórkę. Rodzic to również taki wyjątkowy aktor, który zarazem pisze scenariusz. To on rozdaje karty w przeciwieństwie do zwykłego aktora, który tylko odgrywa wcześniej przypisaną mu przez kogoś rolę. Czas pracy również w obu przypadkach jest inny. Aktor poświęca swojej roli kilka godzin tylko na planie filmowym. Rodzic jest rodzicem 24 godziny na dobę do końca swojego życia. Rodzic nie potrzebuje jak aktor żadnego honorarium. Dla niego najlepszą zapłatą będzie miłość jego dziecka. Rodzic stara się robić wszytko dla swojego dziecka. Nie ma dla niego rzeczy niemożliwych jeżeli chodzi o dobro pociechy. Robi wszystko bezinteresownie. Jest wypełniony miłością nawet jeżeli dziecko popełnia błędy. Problemy dziecka są jego problemami. Cierpienie dziecka jest jego cierpieniem. Kiedy dziecko płacze po jego policzkach tez płyną łzy. Kiedy dziecko się śmieje on również. I jak za to nie kochać rodziców?

Rodzic to nie aktor. Prawdziwe życie to nie fikcja. Dlatego też być rodzicem to jedna z najtrudniejszych ról. U rodzica nie ma miejsca na błędy. Każdy taki błąd będzie zapamiętany i będzie niósł swoje piętno. Inaczej jest w przypadku aktora. Kiedy popełnia błąd w danej scenie nic nie stoi na przeszkodzie aby jeszcze raz powtórzyć te scenę nawet kilka razy. Rodzic nie ma...

Cóż, Przyjacielu, rodzicielstwo to bułka z masłem, wystarczy pojąć, że:
1) Pod jeden otwór podtykasz jedzenie, spod drugiego otworu usuwasz to, co zostało po peregrynacji "papu" przez przewód pokarmowy Ssaka.
2) Jeśli tylko na sekundę, spuścisz Ssaka z oczu, skonsumuje piasek/guzik/monetę/coś co ci się nawet nie śniło.
3) Ssak uczy się przez obserwację i nasłuch, więc zawsze dawaj dobry przykład i czasami kieszonkowe.
4) Ssak na początku niewiele potrafi, między innymi: nie gotuje, nie pierze i nie sprząta. Zatem trzeba to robić za niego. Ale z czasem da się „podkręcić” Ssakowi „parametry”.
5) Ssak ma potrzeby. Część jest bzdurna. Okej, możesz być „dobrym gliną”.
6) Ssak będzie łazić za tobą krok w krok. Twój prywatny „ogon” wszystko zaraportuje rodzinie i znajomym, więc por. pkt 3.
7) Z kolei nieco podrośnięty Ssak będzie unikać „Wapniaków”, wtedy role się odwrócą i trzeba będzie dyskretnie śledzić jego życiowe ścieżki.
8) Ssakowi trzeba wyjaśnić jak to jest ze św. Mikołajem i Zajączkiem Wielkanocnym. Okej, ja mogę objaśnić, skąd się biorą Ssaki.
9) Sen jest dla słabych! Wyśpisz się... gdy Ssak się usamodzielni, chyba że od czasu do czasu będzie podrzucać Dżunior Ssaka.
10) Za kilkadziesiąt lat zyskasz Niesamowite Wsparcie, Najwspanialszego Przyjaciela i Przewodnika po Wyzwaniach Współczesności.

„Deal” jest następujący - w 80% realizujesz punkty 1-9 i mamy po 50% udziałów w punkcie 10. Jeśli na to idziesz, produkcję Ssaka można zacząć choćby w tej chwili.

Cóż, Przyjacielu, rodzicielstwo to bułka z masłem, wystarczy pojąć, że:
1) Pod jeden otwór podtykasz jedzenie, spod drugiego otworu usuwasz to, co zostało po peregrynacji "papu" przez przewód pokarmowy Ssaka.
2) Jeśli tylko na sekundę, spuścisz Ssaka z oczu, skonsumuje piasek/guzik/monetę/coś co ci się nawet nie śniło.
3) Ssak uczy się przez obserwację i nasłuch, więc...

Rodzicielstwo to NIEZWYKLE trudna rola, dlatego tak ciężko się w niej odnaleźć tym, którzy witają na świecie swojego pierwszego potomka. Rodzicielstwo wiąże się z konsekwencjami i przewartościowaniem dotychczasowego życia. Ile wyrzeczeń, poświęceń oraz wysiłku potrzeba, by wychować dziecko na dobrego człowieka, wie tak naprawdę tylko ten, kto tego dokonał. Kto wstawał dziesiątki razy w nocy, kto przytulał, tłumaczył, wyjaśniał, chronił, poprawiał czapkę, odmawiał kolejnego lizaka, a przekonywał do kalafiora, kto zawoził do lekarza, pokazywał świat i uczył zasad w nim obowiązujących. Dlatego właśnie tak bardzo rodzicielstwo powiązane jest z odpowiedzialnością i dlatego też jest tak trudne. Z drugiej zaś strony tylko to, co wymaga wyrzeczeń, może naprawdę uszczęśliwić.

Rodzicielstwo to NIEZWYKLE trudna rola, dlatego tak ciężko się w niej odnaleźć tym, którzy witają na świecie swojego pierwszego potomka. Rodzicielstwo wiąże się z konsekwencjami i przewartościowaniem dotychczasowego życia. Ile wyrzeczeń, poświęceń oraz wysiłku potrzeba, by wychować dziecko na dobrego człowieka, wie tak naprawdę tylko ten, kto tego dokonał. Kto wstawał...

Uważam, że to najtrudniejsza rola, na deskach teatru życia. Po pierwsze, bycie rodzicem to ogromna odpowiedzialność. Oprócz tego, że do 13 roku życia całkowitą odpowiedzialność za wybryki dziecka ponosi rodzic, chodzi mi o moralne poczucie odpowiedzialności za naszą pociechę. Każdy chce by była wyjątkowa. Była lekarzem, prawnikiem czy politykiem. Chcemy być dumni, że nasze dziecko jest dobrym człowiekiem i pomaga innym. A przy okazji jeszcze bogate, ładne i mądre;) To jest również wielki test dla nas, bo to z nas ten młody człowiek będzie czerpał przykład i inspirację do życia. To od nas zależy, czy będzie miał ambicje zmieniać świat, czy płynąć z prądem, bo tak jest łatwiej. Od wartości, które mu przekażemy.

Po drugie, bycie rodzicem to zajęcie dożywotnie. Nie można zrobić sobie od tego przerwy lub wziąć urlopu. To jest praca 24/7. Również w niedziele i święta;) Dziecko nie ma wyłącznika. Nie ma też baterii, które można by wyjąć. Przyszli rodzice często o tym zapominają.

Rodzicielstwo to fantastyczna sprawa. Jest trochę jak klonowanie nas samych. Patrzymy jak jakaś część nas, żyje własnym życiem. Obserwujemy ich dorastanie, słyszymy pierwsze słowo, przeżywamy pierwszy zawód miłosny i cieszymy się z ich sukcesów. Nierzadko bardziej niż one;)

Nie wiem czy istnieją jakieś kursy uczące jak być dobrym rodzicem. Bo czy ktokolwiek posiadł taką, wręcz tajemną, wiedzę? Skąd mamy to wiedzieć? Uważam, że najbardziej przygotowują nas do niej, nasi rodzice, wychowując nas na dobrych ludzi.

Uważam, że to najtrudniejsza rola, na deskach teatru życia. Po pierwsze, bycie rodzicem to ogromna odpowiedzialność. Oprócz tego, że do 13 roku życia całkowitą odpowiedzialność za wybryki dziecka ponosi rodzic, chodzi mi o moralne poczucie odpowiedzialności za naszą pociechę. Każdy chce by była wyjątkowa. Była lekarzem, prawnikiem czy politykiem. Chcemy być dumni, że nasze...