-
ArtykułyŚladami autorów, czyli książki o miejscach, które odwiedzali i opisywali twórcyAnna Sierant8
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 14 czerwca 2024LubimyCzytać438
-
ArtykułyZnamy laureatki Women’s Prize for Fiction i wręczonej po raz pierwszy Women’s Prize for Non-FictionAnna Sierant13
-
ArtykułyZapraszamy na live z Małgorzatą i Michałem Kuźmińskimi! Zadaj autorom pytanie i wygraj książkę!LubimyCzytać6
Cytaty z tagiem "sassenach" [1]
[ + Dodaj cytat]
Wreszcie poruszył się obok mnie i odezwał się ponownie.
„Nie powiem tego z litości” – powiedział. „Ale tak. . . od czasu do czasu trochę bolą mnie kości. Nie patrzył na mnie, tylko rozłożył kaleką rękę, obracając ją pod światło, tak że cień zakrzywionych palców zrobił pająka na ścianie.
... Znałem ograniczenia ciała i jego cuda. Widziałam, jak siadał pod koniec dnia pracy, a zmęczenie wypisane było na każdej linii jego ciała. Widziałam, jak poruszał się powoli, uparty pomimo protestów ciała i kości, kiedy wstawał w zimne poranki. Mógłabymm się założyć, że od czasu Culloden nie przeżył ani jednego dnia bez bólu, a fizyczne zniszczenia wojenne spotęgowały wilgotne i surowe życie. I mogę się też założyć, że nigdy nikomu o tym nie wspomniał. Do teraz.
– Wiem o tym – powiedziałem cicho i dotknąłem jego dłoni. Wijąca się blizna biegła wzdłuż jego nogi. Małe wgłębienie na ramieniu, ślad po kuli.
„Ale nie z tobą” – powiedział i zakrył moją dłoń, która leżała na jego ramieniu. „Wiesz, że tylko tobą, tutaj, nie czuję żadnego bólu, Sassenach? Kiedy cię wezmę, kiedy położę się w twoich ramionach, wtedy moje rany się znikają, a moje blizny idą w zapomnienie.
Westchnęłam i położyłam głowę w zagłębieniu jego ramienia.
"Moje też".