-
ArtykułyCzytamy w weekend. 20 września 2024LubimyCzytać276
-
Artykuły„Niektórzy chcą postępować właściwie, a inni nie” – rozmowa z autorką powieści „Prawda czy wyzwanie”BarbaraDorosz1
-
ArtykułyUwaga, konkurs! Do wygrania książki „Śnieżka musi umrzeć“ Nele NeuhausLubimyCzytać15
-
ArtykułyKonkurs: Wygraj bilety na film „Rzeczy niezbędne” z Katarzyną Warnke i Dagmarą DomińczykLubimyCzytać5
Cytaty z tagiem "dürer" [1]
Właśnie matematyka, której Dürer poświęcił połowę swego życia, przyniosła mu gorzkie doświadczenia, ponieważ nie mogła go zaspokoić tak, jak zaspakaja człowieka objawienie metafizyczne. Nawet matematyka – a może właśnie ona – nie prowadziła do odkrycia Absolutu; Absolutu, który Dürer ze zrozumiałych względów rozumiał przede wszystkim jako absolutne piękno. Jako trzydziestolatek upajał się wglądem w „nowe królestwo” teorii sztuki, które otworzył przed nim Jacopo de'Barbari, i wierzył, że uda mu się określić to jedyne, wielkie piękno za pomocą cyrkla i kątomierza. Jako czterdziestolatek musiał przyznać, że owe nadzieje okazały się płonne. Właśnie w latach poprzedzających powstanie „Melencolia I” świadomość dojrzała w nim do pełnej jasności - „Czym jest piękno, nie wiem” - pisał - „Nie ma na ziemi człowieka, który mógłby powiedzieć lub pokazać najpiękniejszą postać ludzką. Bowiem jest kłamstwo w naszym poznaniu, a ciemność tkwi w nas tak mocno, że błądzimy po omacku.