Jesteśmy społecznością, która kocha książki

... każdy odczytuje to, co chce odczytać. Słowa to tylko zbiór symboli, które zawsze dopasują się do naszych upodobań.

Pisanie to dziwna rzecz, przyjacielu, moim zdaniem najbardziej zadziwiająca i najstraszniejsza rzecz, jaką może czynić człowiek – i dodał, przybierając jeden ze swych oszczędnych uśmiechów: - Czytanie także.

.....
- Wiem Platonie. Dlatego nie uważam się już za osobę godną szukać prawdy w tym uświęconym miejscu.
- Przeciwnie. Teraz tym bardziej możesz jej szukać, i to skuteczniej, niż którykolweiek z nas, jako, że znasz nowe drogi wiodące do niej. Błądzenie jest formą Mądrości, Diagorasie. Niewłaściwe decyzje to surowi nauczyciele, którzy uczą tego, czego jeszcze nie potrafimy. Uprzedzanie o tym, czego się robić nie powinno, jest rzeczą ważniejszą, niż oględne doradzanie czegoś właściwego. A któż może lepiej się nauczyć tego, czego nie wolno, niż ten, kto już to uczynił i zakosztował gorzkich owoców konsekwencji swego czynu?
Diagoras zatrzymał się i z przyjemnością wciągnął głęboko w płuca wonne powietrze ogrodu. Czuł się spokojniejszy, mniej winny, jako że słowa założyciela Akademii działały jak balsam na jego bolesne rany.

- Wybacz – odparł Herakles – przypomniałem sobie o kimś, kto raz na moich oczach włożył z własnej woli rękę w płomienie: stary przyjaciel z tego samego co ja rodu, Krantor z demu Pontor. Wyznawał on pogląd dokładnie przeciwny: mawiał, że nie wystarczy posługiwać się rozumem, by wybierać to, co najlepsze, człowiek bowiem pozawala się wieść własnym pragnieniom, a nie własnym ideom. Pewnego razu miał ochotę spalić sobie prawą rękę, więc wsadził ją w ogień i spalił.

Znać prawdę znaczy tyle, co wiedzieć ile prawdy można poznać

szaleństwo i brak zahamowań bratają ludzi...

Czasem Zło niesie ze sobą potrzebne i przynoszące korzyści Dobro

Cnota to wysiłek, który na dłuższą metę okazuje się przyjemny i użyteczny, ale namiętności to chwilowe, nagłe pragnienia:zaślepiają nas, przeszkadzają nam myśleć rozsądnie.

- Namiętności odurzają nas – odparł Platon po chwili namysłu – Cnota to wysiłek, który na dłuższą metę okazuje się przyjemny i użyteczny, ale namiętności to chwilowe, nagłe pragnienia: zaślepiają nas, przeszkadzają myśleć rozsądnie. Ci, którzy jak Menechmos oddają się chwilowym rozkoszom, nie pojmują, że Cnota to rozkosz o wiele trwalsza i korzystniejsza. Zło to ignorancja: zwyczajna, prosta ignorancja. Gdybyśmy wszyscy znali zalety płynące z Cnoty i gdybyśmy potrafili w porę myśleć rozsądnie, nikt świadomie nie wybierałby Zła.

Cnota to wysiłek, który na dłuższą metę okazuje się przyjemny i użyteczny, ale namiętności to chwilowe, nagłe pragnienia:zaślepiają nas, przeszkadzają nam myśleć rozsądnie.

Cnota to wysiłek, który na dłuższą metę okazuje się przyjemny i użyteczny, ale namiętności to chwilowe, nagłe pragnienia:zaślepiają nas, przeszkadzają nam myśleć rozsądnie.

- Od dość dawna członkowie tej Akademii wiedzą, że poznanie jakiegokolwiek przedmiotu składa się z pięciu poziomów albo elementów: najpierw idzie nazwa przedmiotu, potem jego definicja, obraz, dyskusja intelektualna, wreszcie przedmiot sam w sobie – prawdziwy cel poznania. Ale literatura dochodzi tylko do dwóch pierwszych poziomów: nazwy i definicji. Słowo pisane nie jest obrazem, a zatem nie potrafi osiągnąć trzeciego poziomu. Słowo pisane nie myśli, nie może zatem dojść do dyskusji intelektualnej. Tym bardziej, rzecz jasna, nie da się nim dojść do ostatniego poziomu – Idei samej w sobie. Dlatego więc książka opisująca nasze poznanie rzeczy nie jest możliwa do napisania.

Och ta literatura! – rzekł – Czytać, przyjacielu, nie znaczy rozmyślać samotnie: czytanie jest rozmową. Ale to dialog platoniczny. Twój rozmówca jest czyjąś ideą. Ale nie ideą niezmienną: podczas rozmowy zmieniasz ją, bierzesz na własność, wierzysz w jej niezależne istnienie… Książki eidetyczne wykorzystują tę właściwość, by pozastawiać sprytne pułapki… które mogą… nawet przyprawić o szaleństwo.