Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdzieś między nami, a może w naszych sercach, zagościło poczucie jakiejś nieskończonej tajemnicy, która przecież jest ciągłym tłem naszego życia. I naszego przemijania. Nie co dzień dostrzegamy tę tajemnicę, choć towarzyszy nam ona w każdej sekundzie życia. Wiem, że i Wy przeżywacie takie chwile. Nie sposób ich wypowiedzieć. Łatwiej przywołać obrazem, niemym wspomnieniem, źle wywołaną fotografią, strofą wiersza...
Siedząc na plecaku w kącie wieży wyrecytowałem przeczytany kiedyś fragment wiersza Williama Blake'a:

Świat widzieć w Piasku Ziarenku,
A Niebo w Kwiecie, co przeminie,
I Nieskończoność zawrzeć w ręku,
A wieczność w jednej godzinie.