Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można po­wie­dzieć, że mię­dzy in­ny­mi dzię­ki tobie zna­la­złem się w sy­tu­acji bez wyj­ścia.

Niby święta, wybaczanie, wolne miejsce dla zabłąkanego wędrowca, ale jakby mogli, to by tego wędrowca zostawili na śniegu, żeby zdechł z zimna i głodu.

Po­przed­nie mał­żeń­stwo, a do­kład­niej roz­wód, na­uczy­ło ją jednego: pewność siebie może i pochodzi sobie z wnę­trza, ale to wnę­trze na­le­ży sta­ran­nie opa­ko­wać.

Coraz bardziej skłaniam się ku myśli, że ktoś nam tu funduje staropolską tradycję z dwunastoma trupami w wigilijnym menu (...).

(...) bo nie można wyrządzić zła i nie ponieść tego konsekwencji.