Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Widziałaś to co ja? - zwróciłam się do Malach, rzecz jasna nie spodziewając się odpowiedzi. - Pogłaskałam kotkę, co mnie odrobinę uspokoiło. - Obiecaj, że nigdy mnie nie zostawisz.

- Ciesz się, że nie jesteś człowiekiem - powiedziałam do Malach. - Przynajmniej nie zdajesz sobie sprawy, co musimy znosić.

- Otrząsnąwszy się, wstał, i klnąc jeszcze mocniej, ruszył prosto na moją kryjówkę. Gdy dzieliło nas zaledwie parę metrów, Malach zeskoczyła z drzewa i przejechała mu pazurami po twarzy.

W pierwszej kolejności odwiedziłam dziadka. Był wygłodniały i wyglądał jak szkielet, a mimo to powitał mnie z nieopisaną radością. To mnie nauczyło, że człowiek potrafi czasem przeżyć bez jedzenia, ale nie przeżyje bez nadziei.