Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Często ludzie biorą za pewnik, że coś będzie trwać wiecznie. Krzywdzą się, robią sobie przykrości, bo uważają, że zawsze będzie czas, aby wszystko naprawić. A tak nie jest, wszystko może się skończyć w ciągu dosłownie sekundy. Twoje słowa zawsze mogą być ostatnimi, które usłyszy ukochana osoba. Kłótnia, rozstanie w gniewie i opamiętanie, które przychodzi po chwili, chęć przeprosin, ale już jest za późno.

-Gdzie ty byłeś całe moje życie?
- Szukałem cię - odparłem.
- I znalazłeś w najgorszym momencie.
- W najlepszym momencie - poprawiłem ją. - Znalazłem wtedy, kiedy mnie potrzebujesz najbardziej".

Anouk otworzyła oczy i uśmiechnęła się słabo.
A ja przepadłem. Tak jak za pierwszym i każdym następnym razem. W tym ascetycznym mieszkaniu, w którym byłem pierwszy raz, siedząc na rogu łóżka, czułem się bardziej u siebie niż gdziekolwiek indziej.
I właśnie zdałem sobie sprawę, że to dotyczyło wszystkich miejsc, w których byliśmy razem. Dokładnie tam było moje miejsce ".

Moja żona zawsze twierdziła, że ludzie inteligentni nie muszą sobie tłumaczyć oczywistości.

Jak to możliwe, żeby dobrze po czterdziestce, by nie powiedzieć przed pięćdziesiątką, znaleźć się w punkcie wyjścia? Mądrości o tym, jak to niby moje życie się zaczynało, jakoś do mnie nie trafiały. Bo jeśli teraz się zaczynało, to co mówiło o moim dotychczasowym życiu?

Kiedy ludzie wychodzą z toksycznych związków, czerpią radość z tego, że w końcu udało im się wyrwać.

Zamknęłam na chwilę oczy. A gdyby teraz wszystko się skończyło?
Tak jednak świat nie działał.

Chciałam prawdy, więc ją miałam. Szczęście i strach w jednym. Do końca, ale teraz było dzisiaj.
Wszystko, co mieliśmy, to było dzisiaj.

Ruszyłem z uśmiechem na twarzy do domu. Ładnie to brzmiało. Dom. Pewnie rzeczywiście jest tam, gdzie serce twoje.

Cena nie miała znaczenia, byłam gotowa ją zapłacić, nasza miłość była tego warta.

Pieniądze zawsze mają znaczenie. Ja wiem, że on o tym teraz nie myśli, ale kiedy wszystko się nie uda, on zostanie beze mnie i bez pieniędzy. Śmiesznie to brzmi. Pieniądze wydają się mieć najmniejsze znaczenie, są takie przyziemne, a jednocześnie stanowią taką granicę między śmiercią a życiem. Niczego nie gwarantują, ale dają nadzieję. Złudną nadzieję.

Wszystko było tak bardzo ulotne, a życie w szczególności.

Potrzebowałam poczuć się wyjątkowa, potrzebowałam poczuć, że ktoś się o mnie troszczy.

Siedzisz obok, patrzysz na mnie i czerpiesz z tego radość. Czuję, jak to przechodzi na mnie. A przecież to ja miałam być tą, która daje dobra energię i entuzjazm. Wbrew wszystkiemu.