Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikomu życia nie obierzesz. Będziesz je ratował jak ona.

Nie zawsze dorosłość mierzy się latami. Są takie przeżycia, pod wpływem których człowiek dojrzewa wcześnie, będąc jeszcze dzieckiem. inni nie dorastają, choć siwieje im głowa. tej zimy Rozala stała się dorosła. Nie przez jedną chwilę ani jeden dzień. Prawdziwa dorosłość wykiełkowała w niej przy pierwszym paleniu (...). Dorosłość pęczniała w Rozali przy drugim paleniu (...).

Nie wystarczy oddać katu garbatych, kulawych, mądrzejszych i głupszych, o oczach urocznych i ciętych językach, by pozbyć się lęku.

Bo tylko w czekaniu jest nadzieja.

W zimny grudniowy dzień trudno sobie wyobrazić milsze zajęcie od grzania się przy palenisku, dokładania do ognia i zaglądania, czy zupa w kociołku wiszącym nad ogniem już gotowa. Jednak tym razem światło płomieni rozjaśnia zatroskane oblicza. Dwie młode kobiety siedzące na krzesłach prawie dotykają się czepkami, tak poufne są sprawy, o których rozmawiają. Niezamiecione klepisko, przewrócona miotła i rozsypane polana nie mają znaczenia. Są sprawy wielokroć ważniejsze od porządku w izbie.

Chcę pokazać, że niewiasta nie jest gorsza ani głupsza od mężczyzny i że zasługuje na takie samo uznanie jak on.

Kobieta chowa twarz w dłoniach i potrząsa głową. Od lat żyje w nieustannym zagrożeniu, nic dziwnego, że zaczyna wariować.

Zna zioła, zaklęcia i odczynia uroki. Są tacy, co mówią, że potrafi zobaczyć przyszłość w wodzie albo w ogniu lub odczytać ją z ręki. Czy to prawda? Nikt na własne oczy nie widział, za to nie w okolicy takiego, komu by nie pomogła.