Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za oknem wzmógł się żuławski wiatr pachnący ziemią i wodą. Mocno rozkołysał gałęzie samotnej wierzby. W powietrzu zawirowały liście i otoczyły dom złotawą chmurą. Historia się dopełniła.

[...] po to ma się rodzinę ,żeby sobie pomagać -powiedział Grzegorz.Wypowiedział te słowa całkiem zwyczajnie .Jako coś zupełnie oczywistego .Jedno zdanie,a Ewa poczuła,to czego od dawna poszukiwała i pragnęła -przynależność do rodziny,ludzi,dla których była ważna".

Coraz mocniej utwierdzała się w przekonaniu, że albo zacznie mocniej walczyć o siebie i swoje racje, albo ludzie ciągle będą ją traktowali z góry i wykorzystywali. Pora żyć według swoich zasad i dla siebie, nawet jeżeli utrwalonych przez lata zwyczajów nie zmieni się w miesiąc.

Miłość przybiera różne formy. Niekiedy zostawienie bliskich, wyrzeczenie się ich obecności jest bolesne, ale konieczne.

Wystarczyło kilka sekund, by jej świat runął. W tych dramatycznych okolicznościach przekonała się o kruchości życia. I o tym, że stracić je można bardzo łatwo.

[…] kruche jest życie. Szkoda czasu na konwenanse i oglądanie na opinię innych. Trzeba robić swoje, żyć zgodnie z samym sobą i być szczęśliwym. Po prostu i zwyczajnie szczęśliwym”.