Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nowy Rok [19]51. (…) Wierzę bardziej niż kiedykolwiek, że Chrystus zwycięży, Polska niepodległość odzyska, a pohańbiona godność ludzka zostanie przywrócona. To moje całe przewinienie, moja wiara i szczęście.

2 II [19]51. Wisiu! Cieszę się, że doczekałem dnia dzisiejszego i miesiąca Matki Bożej. Wierzę, że gdy mnie w nim zamordują, zabierze moją duszę Królowa Polski do swych niebieskich hufców - bym mógł Jej dalej służyć i bezpośrednio meldować o tragedii mordowanego przez jednych, opuszczonego przez pozostałych narodu polskiego.

Ból spędza sen z oczu, mózg szarpie i siły,
- czy sny niespełnione powstaną z mogiły
- czy drogiej idei dni wstaną mocarne
- czy nasze ofiary nie pójdą na marne...

Mimo trudnych zewnętrznych warunków (konspiracja) patrząc na przeszłość, stwierdzam - byłem Wisiu z Tobą bardzo szczęśliwy, dobraliśmy się charakterami i rozumieli bez słów. Widzę wciąż dziecięcy uśmiech i łzy na Twej buzi, przy każdym przywitaniu i pożegnaniu. Stałaś się dla mnie symbolem dobra, szlachetności i miłości. Kocham Ciebie, uwielbiam i czczę. Wiem, że myślą, sercem i modlitwą jesteś stale przy mnie.