Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy człowiek ma swoje małe przepaści, spadochrony dramatów utkane nićmi cierpienia i strachu.

Ponieważ człowiek to taki skomplikowany mechanizm, niezapisujący chwil radości, kodujący krzywdy, zaprogramowany na blokowanie emocji i sianie wirusa nieczułości.

Sztuką nie jest życie z dnia na dzień, od święta do święta, od początku do końca. Sztuką jest przeżycie życia, delektowanie się nim, zatrzymywanie się mimo zimna grudniowego poranka, podziwianie rzeczy codziennych, wcale nie nadzwyczajnych. Sztuką jest milczenie wśród krzyków, stanie na środku wirującego parkietu, łzy pokazywane wśród ludzi.

To zadziwiające, z jaką lekkością ludzie rzucają słowami, jakby wcale nie stanowiły największej wagi problemu.

Jesteśmy tylko kawałkami rozbitych serc spiętych pękniętą agrafką.

Sen to taka mała śmierć, uniesienie ponad świat, pozbycie się wszystkich wymiarów świadomości. Doskonałe przejście do zupełnie innej rzeczywistości.

Nie ma dwóch takich samych osób, nie ma dwóch identycznych miłości.

Miłość nie jest prostą rzeczą, niezależnie od tego, jaką jest miłością. Każda niesie za sobą komplikacje, krzywe spojrzenia innych ludzi, trochę bólu, ale przede wszystkim szczęście.