Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwne, jak działa pamięć. Wspomnienia są jak zmieniająca swój kształt ameba - nigdy nie stają w miejscu i nigdy nie przestają nas oblepiać.

Podobno pomiędzy piętnastym a dwudziestym piątym rokiem życia kreujemy swoją opowieść: kim jesteśmy, kim będziemy, czego tak naprawdę pragniemy. To wszystko pojawia się właśnie wtedy. Chwile doświadczanej euforii, chwilę największego strachu, pierwsze pożądanie, pierwsza miłość, pierwsza strata, pierwsza prawdziwa rozpacz. To punkty zwrotne w naszej autonarracji. To one nas lepią, ksztaltują, a potem nie wiedzieć kiedy blakną. Ale pamięć to zwodnicza sprawa. Z biegiem lat przebiegle wydobywa z nas to, co dawno zapomniane.

Pamięć to podstępna suka. Bardzo wybiórcza. Głęboko ukrywa przed nami to, na co pozornie nie zwracamy uwagi.

Zupełnie naga porcelanowa lalka miała wielkość kilkuletniego dziecka. Jej głowę wieńczyły jasne, długie włosy. Na jednym z policzków zauważyli różowe serce, a pod powiekami, niczym u Pierrota, namalowano duże czarne łzy. Twarz lalki była połamana, w miejscu nosa zionęła dziura.

- No dobrze, to wróćmy do meritum. Place to Rest. To apka, która wskazuje na mapie różne miejsca, mniej lub bardziej dziwne. Wiesz, na jakiej zasadzie działa?
– Nie mam pojęcia.
– Twórcy Place to Rest twierdzą, że aplikacja wyznacza współrzędne podróży, używając kwantowego generatora liczb losowych...
– Aha.
– ...jednocześnie podkreślając, że myśl może wpływać na materię.

Że jak się powie przy normalnym człowieku "drzewo", to ten człowiek zapyta: "Ale co drzewo?". A jak przy psychopacie padnie to określenie, to nic, cisza, pustka zupełna, zero odzewu.

Spokój męża jest zawsze tylko pozorny. To integralny element gry.

Dziwne, jak działa pamięć. Widzimy tylko jakieś drobne szczegóły, które przysłaniają nam całość, albo całość obrazu, który zaciera szczegóły.