Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W skupieniu obserwuje prycze, a ja widzę, jak się zmienia: jego twarz zastyga, widać na niej przerażenie, cały kuli się w sobie, jakby chciał się stać mimo swojego niewysokiego wzrostu jeszcze mniejszy. Czy odzywa się w nim pamięć ciała?

Zanim nas pognano do przodu, machnąłem ręką: „Mama, zobaczymy się w środku”. Bo wierzyłem, że coś w środku musi być.

Jego sposobem na ocalenie życia było stać się niewidzialnym, skurczyć się, nie zwracać na siebie uwagi.