Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przez całe życie zapełniamy nasz mózg informacjami, jest jak przeładowana walizka. I tylko po to, żeby to wszystko na koniec uleciało.

Drzwi mogą być albo otwarte, albo zamknięte.

Przez większość życia trzymamy się kurczowo różnych przedmiotów, a one na koniec wypadają z naszych zimnych, martwych rąk i ci, którzy po nas sprzątają, muszą się martwić, co z nimi zrobić.

Obserwując dorastające dziecko, sami siebie przekonujemy, że ten pyzaty niemowlak i ten roześmiany chłopiec stają się potem częścią dorosłego mężczyzny; powtarzamy sobie, że nic nie ginie. Ale to nieprawda. Czas to porywacz dzieci.

(...) pełnosprawność to stan przejściowy, ponieważ na początku jesteśmy nieporadnymi niemowlakami, na koniec dopada nas starość, a w międzyczasie tyle się jeszcze może popsuć.

Opiekowanie się dzieckiem jest jak zły sen, w którym występujemy w sądzie bez wykształcenia prawniczego.