Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nad wejściem do katedry wawelskiej wiszą na łańcuchach kości mamuta, nosorożca i walenia. W średniowieczu wierzono, że to szczątki smoka, który żył niegdyś w podwawelskiej grocie. Powieszone nad bramą katedralną miały odstraszać złego ducha od strefy sacrum.

Mity nie tylko krzepiły serca Polaków pod zaborami czy okupacją, lecz także były potężną bronią.

Były jednak i takie diabły, które za nic nie przeszłyby na obcą służbę; można stwierdzić, że były to biesy arcypolskie. Najsłynniejszym z nich był diabeł Boruta spod Łęczycy.

Pewnego razu w Racławicach pod królewskim miastem Biecz jeden z chłopów nie poszedł odrabiać pańszczyzny do miejscowego dziedzica. Pan złożył skargę do sądu, a ten niezwłocznie wysłał do Racławic kata, by zajął się krnąbrnym wieśniakiem, który dawał innym chłopom "zły" przykład.

Jakub Szela pochodził ze wsi Smarżowa (dziś powiat dębicki). kilka kilometrów dalej leży wieś Głobikowa.

Jakub Szela w "podkarpackim trójkącie" Tarnów-Jasło-Gorlice, nie jest wyłącznie czarnym charakterem.

Podobno w każdej legendzie tkwi ziarno prawdy, które dzięki baśniowej otoczce szybciej zakorzenia się w ludzkich sercach.

Polska żyje historią. Ale właściwie czyja to historia? Nasza świadomość i wyobraźnia historyczna zatrzymały się w mitycznych obrazach husarzy, hetmanów i białych dworków szlacheckich.
Co jednak z dziejami pozostałych 90% populacji naszego kraju? Czy nie mają one znaczenia, bo pozostają jedynie milczącym tłem i nawozem dla historii elit? Czy dzieje zwykłych ludzi są mniej ważne?

Często tak bywa, że w pamięci utkwi nam na dłużej sugestywny fragment opisu z książki czy scena z filmu.