Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niełatwym miejscem bywa ten świat. Nie dziwota, że dzieci przychodzą na niego z płaczem.

Próbowałam nie kochać. Ale nie wiedziałam jak przestać.

Kolejny paradoks natury, najpiękniejsze istoty są często niebezpieczniejsze.

strata kogoś kochanego staje się znośna nie dzięki wspominaniu tylko zapominaniu, najpierw drobnych rzeczy: zapachu mydła, którego matka używała w kąpieli, koloru sukienki, którą wkładała do kościoła, a po jakimś czasie brzmienia jej głosu, barwy włosów [...]I gdy upływało jeszcze więcej czasu, można było sobie pozwolić na wspominanie, chciało się wspominać. Ale nawet wówczas to, co czuło się przez te pierwsze dni, mogło wrócić nagle i przypomnieć, że żal jest wciąż obecny.

Wszystko, czego kiedykolwiek będziemy potrzebować, jest w nas samych.

Zauważyła zaskoczona, że jedzenie jest pociechą w trudnych czasach, bo przypominało człowiekowi, że były kiedyś inne dni, dobre dni, kiedy jadło się to samo. Przypominały człowiekowi jak mało co, że te dni znowu mogą nadejść.

-Widzę, że znalazłeś łatę na to miejsce na kieszeni Snipes. Jest fioletowa czy czerwona? Coś pomiędzy, jak mi się zdaje.
-Cynober - wyjaśnił Snipes.
-W życiu nie słyszałem o takim kolorze - wyznał Dunbar.
-No cóż - odparł Snipes. - Właśnie go widzisz.

Umysł jest dla siebie siedzibą, jak powiada poeta, i odznacza się swoją własną, osobliwą rzeczywistością. A człowiek czuje to, co czuje.

(...)czasem tak bardzo się czegoś chce, że człowiek wyobraża sobie różne rzeczy.

Jest filozoficzny powód, dla którego pozytywne spojrzenie na świat nazywa się pogodnym usposobieniem. Każdy, kto przebywa w miejscu, gdzie przez cały dzień pada na niego słońce, niczym się nie kłopocze. (...) Możliwe, że ilość słońca, która na ciebie pada, wpływa na twoje samopoczucie. Jeśli przebywasz w (...) ciemnym miejscu (...), to wszystko, co jest na zewnątrz, wchodzi w ciebie. (...) Taki już los człowieka nauki i filozofii. Ludzie pozostają w ciemności i narzekają, że nic nie widzą.

(...) realna jest tylko teraźniejszość. Nie ma nic prócz tego, co teraz (...).