Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, że coś wydaje się oczywiste, nie znaczy, że jest takie dla innych.

Ciężko żyć bez miłości, jednak sprostać jej, gdy powszednieje jak chleb, to dopiero wyzwanie.

... życie to nie tylko ból i rozczarowanie, że przychodzą chwile, gdy świat wokół staje się piękny, krajobraz zachwyca, a ludzie nie zawodzą. Nagle lgną do siebie nawzajem, bo znajdują w tym nadzieję, ukojenie i cel. To się może zdarzyć każdemu, więc jest na co czekać.

W ocenie chłodu i beznadziei każdą wysepkę normalności należy czcić jak skarb.

Przyjaźń to coś, czego nie da się zamknąć w granicach rozwagii rozsądku. Jeśli trzeba pomóc, to się działa, nie licząc własnych strat. W tym tkwi największą wartość, a nie w pustych słowach, obietnicach i deklaracjach. Wszystko, co czujemy, najlepiej wyraża się czynem.

To wielka sztuka pozwolić komuś najbliższemu swobodnie iść swoją drogą, zwłaszcza gdy jest to szlak zupełnie nam obcy i wiadomo, że nie podejmiemy wspólnej wędrówki. Towarzyszyć z boku w radości, że ktoś kochany się spełnia to połowiczna radość, świadomość, że on mnóstwo zyskuje, lecz my odrobinę tracimy. Ciężko pogodzić się z utratą pozycji czyjejś jedynej fascynacji i pasji, bo nie jest łatwo nauczyć się dzielić kimś, kogo chciałoby się mieć na wyłączność. Jednak bez tego marne są szanse, że on doceni tę miłość, bo nie będzie szczęśliwym człowiekiem.

nie ma jednego scenariusza na życie i ciągle trzeba szukać nowych dróg, by znaleźć miejsce dla siebie.