Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najlepsze, co może nas w życiu spotkać, na co można liczyć, to poranne przebudzenie się z poczuciem satysfakcji z tego, gdzie jesteśmy, co robimy i, jeśli szczęście nam sprzyja, z kim układamy wspólne życie. Tylko zachłanny głupiec będzie żądał albo oczekiwał czegoś ponadto.

Nikt na nic nie zasługuje, życie jest takie, jakie jest. Pozostaje nam tylko ciężko pracować, kochać z całych sił, robić co do nas należy, nie dając się zwieść naszemu ego i mieć nadzieję, że złe duchy nas dzisiaj ominą.

Ludzie chcą, by życie było ich przyjacielem. Niektórym wydaje się, albo nawet są przekonani, że im się to należy. Ale ja myślę o życiu, jako o towarzyszu podróży, w dodatku takim, który nie jest zbyt przewidywalny”.

Wielu rodziców kocha swoje dzieci, ale nieszczególnie stara się je zrozumieć.

Przechodzimy przez życie, pokonując i zamykając za sobą wiele różnych drzwi - jedne z wściekłym trzaskiem, a inne z ledwie słyszalnym szmerem. Posuwając się naprzód, rzadko myślimy o tych, którzy zostają z tyłu: czym się zajmują i jak się im później wiedzie. Bo przecież żyją w dalszym ciągu.
Mozna się wiele nauczyć i mocno zdziwić, dowiedziawszy się, w jakiej mierze nasza obecność zaznaczyła się w ich życiu i jak zmieniła jego kierunek. Francuskie słowo sillage oznacza zapachową smugę unoszącą się w powietrzu za osobą, która skropiła się perfumami. Choć sobie tego nie uświadamiamy, zostaje po nas w życiu innych wyczuwalny sillage, ciągnący się długo po naszym zniknięciu.

Uświadomił sobie, że można nawiązać z drugim człowiekiem bliskie więzi, a mimo to poznać jedynie drobny fragment mapy jego życia. Reszta skrywa się w cieniu lub jest poza zasięgiem; czasami człowiek chowa ją przed innymi z sobie znanych tylko powodów, a czasem nie musi nawet chować. Sami odwracamy wzrok, nie chcąc przyjąć do wiadomości albo zaakceptować tego kim jest i jaki jest. Czasami nie poznajemy do końca ukochanej osoby dlatego, ze nie chcemy się zgłębić w życie jej cienia.