Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czułem się jak w klatce. Nie wiem, z czego ona była wykonana i jak w ogóle wyglądała, ale była to klatka, z której nie było wyjścia. Jedynym wyjściem byłoby przestać myśleć, a więc przestać żyć. A poddać się jeszcze nie chciałem. Próbowałem wszelkich sposobów, by się z niej wydostać. Zawsze jednak rozbijałem sobie głowę o niewidzialną ścianę. Pan wie, są takie bariery, których nie można przekroczyć.

Gdyby ktoś powiedział jej wcześniej, że taki spotka ją los na pewno nie uwierzyłaby. Wie, co by wówczas powiedziała: „że woli śmierć niż poniżenie”. A jednak nie. Dopiero teraz poznała, co to strach, czym jest obawa przed bólem. Zrozumiała, że w takich sytuacjach człowiek nie kieruje się swoją godnością, własnym ja. Że chce po prostu uniknąć za wszelką cenę przykrości.

Nie dorośliśmy do tego, by wszystkim dawać jednakowe prawa, ponieważ każdy wykorzysta je po swojemu.

Obojętnie gdzie byś był, obojętnie co byś uczynił – zawsze będziesz samotny. Nie jesteś wyjątkiem, bo samotność leży w naturze ludzkiej. Twe czyny nigdy nie znajdą zrozumienia u innych. Ty nie zrozumiesz nigdy ich postępowania. Zawsze będą dla ciebie obcy, a ty dla nich. Człowiek po odjęciu od piersi aż do śmierci jest zawsze samotny. I jeśli to zrozumiesz – będziesz wolny.

W naszym wypadku nie możemy się w nic angażować. Tylko to daje nam gwarancję przeżycia i co najważniejsze bycia sobą.