Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek do wszystkiego się przyzwyczai - do bólu, do porażek, a w końcu i do siebie.

Kiedy uprawiam ziemię, nie potrzebuję miłości bliźniego. Trzeba pracować i mieć rozum. Podobnie z polityką, tyle że wymaga ona więcej rozumu.

Są cierpienia, nad którymi powinna być wywieszka: „Obcym wstęp wzbroniony!” Cierpienia – jak relikwie – są zbyt święte, by ich dotykać.

Wiara jest sprawą osobistą, prywatną i nie można jej mieszać z polityką ani z urzędem. Ewangelia musi być czysta. Jeśli zmieszamy ją z polityką, to ją zbrukamy. Nic dobrego z tego nie wyjdzie.

Dla mnie sprawa wolności osobistej jest rzeczą ogromnej wagi. Oczywiście hamulce muszą być.
Czysty indywidualizm, o którym teraz tak głośno, mógłby może istnieć, ale na pustej planecie, i
to jeszcze problematyczne. Chodzi mi o wolność dojrzałą, samodzielną.

Może w tej samej chwili na różnych ambonach, w różnych kościołach tworzy się Boga. Według czyjej miary, czyjego gustu? Mierzy się, wybiera, komponuje, tłumaczy, wyjaśnia… Którego Boga? Gdzie On jest? Jaki?

Im mniej o śmierci pamiętamy, tym pełniej umiemy żyć.

Jeśli człowiekowi sprawa religii jest zupełnie obojętna, czemu podnosi larum, gdy innych obdarza ona spokojem? Trzeba szanować wolność wyznań.