Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Smutek jest czasem naszym ostatnim szczęściem.

Kiedy obok ciebie ktoś umiera - ty tego nie czujesz. To jest nieszczęście świata. Litość nie jest cierpieniem. Litość jest skrytym zadowoleniem z cierpienia innych. Uczuciem ulgi, że to nie nas spotyka ani kogoś nam drogiego.

[...] wie pan, co jest najstraszliwsze na świecie? [..] to, że w końcu wszystko staje się kwestią przyzwyczajenia.

Ranek przynosi zawsze strach i niepewność.

Człowiek jest wielki w rzeczach krańcowych: w sztuce, w miłości, w głupocie, w nienawiści, w egoizmie, a nawet w ofiarności - ale światu brak przeciętnej dobroci.

[...] nieszczęście jest czymś najbardziej powszednim na świecie

Skoro żywi nam nie pomagają, muszą to czynić umarli

Tępimy cholerę, a przecież to niewinna choroba w porównaniu z najmniejszą wojną.

Tak właśnie przychodzi się na świat. Krew, krew i krzyk!

Człowiek jest wielki w rzeczach krańcowych: w sztuce, w miłości, w głupocie, w nienawiści, w egoizmie, a nawet w ofiarności - ale światu brak przeciętnej dobroci.

Człowiek jest wielki w rzeczach krańcowych: w sztuce, w miłości, w głupocie, w nienawiści, w egoizmie, a nawet w ofiarności - ale światu brak przeciętnej dobroci.

Człowiek jest wielki w rzeczach krańcowych: w sztuce, w miłości, w głupocie, w nienawiści, w egoizmie, a nawet w ofiarności - ale światu najbardziej brak przeciętnej dobroci.

Ludwik i Ruth powoli ulegali złudzeniu, że znajdują się w jakiejś zaczarowanej wieży, w której obrazy są oknami na dalekie światy, na ogrody poważnej radości życia, na głębokie uczucia, na wielkie marzenia i niezniszczalne krajobrazy duszy, z dala od przemocy, strachu i bezprawia.

Nasi praojcowie drżeli przed grzmotem i błyskawicą, przed tygrysami i trzęsieniem ziemi - nasi przodkowie z wieków średnich przed mieczami, rozbójnikami, zarazą i Bogiem - my zaś drżymy przed kawałkiem wydrukowanego papieru, czy to banknot, czy paszport.

Jesteście młodzi. Nie wysiadujcie po kawiarniach, nie lamentujcie, nie poddawajcie się. Gdy będzie bardzo źle, idźcie do wielkiej poczekalni Paryża - do Luwru. Jest dobrze ogrzewany zimą. Lepiej smucić się przed obrazem Delacroix, Rembrandta czy van Gogha niż nad kieliszkiem wódki lub w kręgu bezsilnych wyrzekań i wściekłości.

Nieszczęście jest najzwyczajniejszą rzeczą pod słońcem.

Kto nigdzie nie ma swojego miejsca, ten odnajdzie się wszędzie.

Żeby odbierać pieniądze, nie jest jeszcze dość bogaty!

Pierwszy raz w życiu był zakuty w kajdanki. Stalowe obręcze nie przeszkadzały mu specjalnie w chodzeniu. Wydawało mu się jednak, że oprócz rąk pętają coś więcej.

Lęk w dzień jest rozsądny, w nocy nie zna granic.