Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czarny miecz, przytroczony do pleców skórzanym pasem, nie wiedzieć kiedy dopasował się do mojego ciała tak, że prawie nie czułem jego ciężaru. Zupełnie jakby znajdował się w tym miejscu przez cały czas, już od wielu, wielu lat.

- Na znak uznania dla twoich cyrkowych sztuczek... to znaczy bohaterskiej walki... racz przyjąć ten podarek.

- Nie martw się, mamo. Kiedy tata szukał cię w Alfheim, nie poddał się ani razu.
- Ale... Ja...
- Teraz twoja kolej, żeby odnaleźć jego!

Uwierz.
Uwierz w siłę kwiatów, które tak pięknie wyrosły na obcej ziemi. I uwierz w siłę tego, kto tak pięknie je wyhodował - w swoją siłę.

- Myślałam, że cię zabije - powiedziała dziewczyna zachrypniętym głosem, tak cichym, bym słyszał ją tylko ja.
- Taaak... - mruknąłem. - Też się tego obawiałem.
- I mimo to się nie poddałeś...? Jesteś ostatnim głupkiem.