cytaty z książki "Punkt cięcia"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Niemiec wyszczerzył się w Wunderwaffowej wersji radosnego uśmiechu. Tak musiały uśmiechać się czołgi.
- Gdzie napęd gwiezdny? - Zainteresował się Marcin. Nigdy nie widział na żywo potężnych maszyn umożliwiających statkom wykonywanie skoków metrycznych. - To któreś z tych?
- Nie tutaj. - Isaksson jak zwykle była świetnie zorientowana. - To tylko siłownia napędu systemowego, napęd gwiezdny i jego źródła mocy są w przedziale dziewiątym, o ile pamiętam.
- Pójdziemy tam potem? - spytał Polak
- Nie, chyba że bardzo lubisz promieniowanie. Przedział napędu gwiezdnego to miejsce dla ludzi w ciężkim sprzęcie.
- Oczywiście w przypadku tego dostojnego statku - wtrącił się Van Reuters - Zastąpiono go silnikiem z kosiarki. Sprawdza się doskonale.
- Nie romansuj. - Wierzbowski zauważył, że Isaksson podeszła do niego, dopiero kiedy poczuł na żebrach kuksańca towarzyszącego jej słowom. - Na kilometr widać, że to suka.
- Co ty tam wiesz? - prychnął szeregowiec. - Czemu w ogóle tak myślisz?
- Jesteś brzydki, biedny i niezbyt mądry - odparła Isaksson mentorskim tonem. - Jeśli kobieta uśmiecha się do ciebie zalotnie, najpewniej chce się z ciebie naigrywać, a to znaczy, że jest suką. Proste.
- Może po prostu podoba jej się moja brzydka, biedna i nie za mądra osoba?
- Więc jest świruską, a to jeszcze gorzej.
-(...) Moja jedyna szansa - człowiek o wymaganiach tak niskich, że absolutnie każdy posiłek zaczyna od chwalenia wojskowych racji...
- Mam to! - rzuciła radośnie do kolegów. - Jestem królową łączności!
- Jeśli tylko o tym mówi owa wiadomości - na posłaniu pod ścianą Thorne otworzył jedno oko - uznaję to za spory zawód.
Kiedyś jakiś chiński mędrzec - Wierzba był niemal pewien, że Sun Tzu - powiedział, że zwycięstwo płynie z poznania przeciwnika. Wtedy znaczyło to zapewne zwyczaje i lęki nieprzyjacielskich wodzów oraz sposoby myślenia generałów ustawiających wojska do bitwy. W nowoczesnej wojnie często wystarczało poznać procedury.
Była jak wilk schwytany w lesie i zawleczony do ogrodu zoologicznego. Czasem Polak patrzył na nią, siedzącą na swoim posłaniu, i niemal słyszał rozpaczliwy zew tęsknoty zamkniętego w klatce drapieżnika.
- A jeżeli nie dali się nabrać?
- Wtedy... - Kuerten posłał mu wilczy uśmiech. - Wtedy czeka nas szalenie interesujący dzień.
Nie opłaca się w końcu strzelać z armaty do muchy, nawet jeśli jej bzyczenie jest irytujące.
Świadomość celów jest tym, co odróżnia dowódcę od wojownika.
Niespodzianka raczej w kategorii porcja czekolady czy sąd wojskowy?
- Myślałem, że wolisz bardziej dzikie tereny. - uśmiechnął się Wierzba.
- Lubię je, owszem. Ale miasta są równie dzikie, po prostu w inny sposób. Mają swój oddech i rytm, tylko słucha się ich inaczej.
Początkowo sporo mówiono o powrocie do dobrej formy psychologicznej, ale nikt nie wiedział czym była właściwa forma po tym wszystkim co przeszli. W jasnej, czystej przestrzeni kwater Brestu instynkt i wyszkolenie, które pozwoliły oddziałowi przetrwać ostatnie miesiące, ustępowały pola i zza żołnierskich uniformów powoli wychylali się ludzie. I to ludzie, a nie wytrenowane biologiczne maszyny do prowadzenia wojny, stawiali teraz czoła obrazom walk ostatniego roku.
- Coś mi się wydaje... - zauważył cicho Bryce - że powrót do dawnej potęgi idzie nam ostatnio tak sobie.
- Pracujemy nad tym, nie? Zmieniamy grę, kombinujemy, aż znajdziemy metodę. Teraz tylko to nam zostało.
- Nam, Unii?
- Nam, ludziom.
-(...) Trochę więcej optymizmu. W razie czego wystrzelamy sobie drogę i uciekniemy. Jak w filmie "Eva i Dutch".
(...) Po kilku chwilach ciszy odezwał się Thorne.
- W oryginale to nie było takie różowe - mruknął ze swojego miejsca.
- Co?
- "Eva i Dutch". To remake. - Owinął karabin pasem CSSa. - Cholernie starego filmu, jeszcze dwuwymiarowego. Nazywał się "Bonnie i Clyde"
- I jak im się udało?
Thorne wzruszył ramionami.
- Nie udało im się.
Admirał najwyraźniej postanowił szczelnie wypełnić czas podwładnym. Załoga brała udział w symulacjach co kilka godzin, powoli opanowując wychwytywanie złośliwych pułapek zostawianych przez dowódcę - a także zasilając liczne stronnictwo we flocie, które uważało Nijala Kuertena za szaleńca.
- Bo jesteś trepem i wolno ci tak myśleć. - Szeregowiec popatrzył na Holendra z politowaniem. - Od tego on jest oficerem, żeby ogarniać całość.
Dawno temu słyszał, że największy sukces, jaki można wynieść ze służby na froncie, to nie zmienić się. Teraz nie wiedział, czy to w ogóle możliwe.
- Mamy jakieś pięćdziesiąt procent, słyszałeś Brisbane'a - odparł niezrażony Thorne. - Rzut monetą nie mieści się w mojej definicji wysokich szans.
- Od kiedy brak świadków przeszkadza? - zdziwił się Szczeniak.
- Sam brak świadków nie.(...) Natomiast wybijanie świadków wyraźnie sugeruje, że nie chcieliśmy, by coś zobaczyli. Dobry oficer po stronie Imperium zacząłby się pewnie zastanawiać, co to było, skoro przecież nie ukrywaliśmy ani startu promu, ani jego kursu.
- Dobrze jest nadawać się gdzieś, gdzie rekrutom stawia się wymagania inne niż liczba kończyn. Miłe uczucie, powinieneś kiedyś sprawdzić.
Całkiem nieźle trzymali się Thorne i Weiss, choć trudno było wyobrazić sobie coś, co nimi wstrząśnie. Pierwszy wprost śmiał się z sesji z psychologami, a Niemiec sprawiał wrażenie, że chodzi na nie, ponieważ takie były rozkazy.
Powolne stawanie się częścią świata Mgły, majaków i ułudy nie potrafiło całkiem zagłuszyć pradawnych, wprogramowanych przez milenia ewolucji mechanizmów. Zagubiony na Bagnie, nieco bardziej rozwinięty małpolud wciąż pamiętał, że nieznane jest mniej groźne, kiedy przebywa się w stadzie.
- Nie istnieje zadanie ważniejsze od rozmowy z głosem Cesarza - skłamał gładko.
- Twe słowa cieszą mnie niezmiernie - odpowiedziała kłamstwem.
- Chyba że bylibyśmy martwi, prawda? - powiedziała [Cartwright] wreszcie, oddając urządzenie.
(...)
- Cóż. - powiedział po kilku sekundach ciszy Szczeniak. - Przynajmniej to plan Cartwright. Czuję się o włos lepiej, niż gdyby wymyślił go ktoś inny.
- Na prawdę sądzisz, że aż tak boją się dwóch żołnierzy, z których jeden ma wyrzutnię pilum, a drugi dobre chęci?
- Mogę cię postawić na stymach. - rzucił z przekąsem Thorne, przykrywając medplastrem piankę antybiotykową. - Pociągniesz jeszcze ładnych parę godzin, zanim umrzesz.
- Nie mam nic przeciwko byciu towarem.
- Grunt to znać swoje miejsce w szeregu?