Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zastanawiają mnie te negatywne opinie. To naprawdę niezła książka. Absolutnie NIE CZYTAĆ opisu z tyłu, bo to zupełnie nie jest "mroczny thriller dla młodzieży". To odpycha, umówmy się. Zła klasyfikacja sprawia, że czytelnik się zawodzi, bo dostaje coś innego, niż oczekuje. To historia łącząca analityczne myślenie z zagmatwanymi emocjami nastolatków, bo mając 17 lat myślimy tak lub bardzo podobnie. To taki wiek, kiedy nie do końca wiemy, które decyzja będzie dobra i czego tak naprawdę chcemy. Popełniamy błędy i potem żałujemy, a najbardziej na świecie boimy się samotności. Kulki nie są skomplikowane - chodzi o przypadkowość i prawdopodobieństwo. Fascynująca pasja głównej bohaterki, bo inna. Nie nam drugiej takiej książki, w której bohaterka radzi sobie z rozwiązywaniem problemów dzięki swojej pasji do nauk ścisłych. Wcale nie musicie rozumieć fizycznych zależności, dlatego kulki wpadają w tę lub w tę przegrodę - przełóżcie to na nasze życie. Prawdopodobieństwo. Zrozumiałam to, kiedy Asa wdała się w dyskusję z nauczycielem na temat Hitlera. No fascynujące! Bardzo kibicowałam Asie i Marcusowi, bo doskonale rozumiałam ich wahania, emocje i zachowania. Byli nastolatkami i gubili się, po prostu. Powtórzę, że jestem zaskoczona taką marną oceną - mi lektura bardzo się podobała i ja POLECAM. Nie było momentu, w którym się gubiłam, nie wiem, jak można się pogubić, bo fabuła nie jest ani trochę skomplikowana - a kulki wyjaśnia "posłowie" (mechanizm, bo jak już wspomniałam, ja odniosłam je do życia, tak po prostu, i nie miałam żadnych problemów z połączeniem fizyki z rzeczywistością).