Kent pokazuje drogę jaką przeszedł w wojennej zawierusze – i nie jest to tylko historia kolejnych starć, ale też przyjaźni oraz braterstwa broni. Kent był początkowo sceptycznie nastawiony do polskich lotników, nie znał ich wartości bojowej. Szybko jednak musiał zmienić zdanie. Wspólna walka sprawiła, że docenił swoich polskich kolegów. Zobaczył jak latają, zobaczył jak skutecznie niszczą samoloty Luftwaffe.

W swoim pamiętniku zapisał: rezultaty Polaków są po prostu fantastyczne. Zwyczajnie rozwalają wszystko, co wejdzie im w drogę. Mają świetny wzrok i znakomite umiejętności strzeleckie i lubią strzelać do szkopów – co im wychodzi, i to jeszcze jak! Uwielbiają to i traktują jak świetny ubaw.

Szacunek dla znakomitych pilotów przerodził się w szczerą przyjaźń i respekt dla ważnych dla Polaków symboli. Uczył się naszego języka, jako swój emblemat przyjął polskiego orła na tle klonowego liścia, a człowieka, który nie wstał do Mazurka Dąbrowskiego, znokautował jednym ciosem. W 1941 otrzymał srebrny krzyż Virtuti Militari. To odznaczenie nosił do końca życia.

Kent latał razem z Polakami, ale też żył z nimi na co dzień i coraz lepiej ich poznawał. Mimo iż okres wspólnej walki nie trwał długo, to jednak był znaczący w życiu Kanadyjczyka. Po śmierci pilot wrócił do jednostki – jego prochy spoczywają w Northolt, na terenie bazy RAF-u.

Jak z perspektywy Kanadyjczyka wyglądał Dywizjon 303? Jak zapamiętał swoich polskich przyjaciół? W jaki sposób spędzali wspólnie czas?

O tym wszystkim opowiada Johnny Kent (lub też Kentowski, Kentski albo Kentoffski – bo tak też go nazywano). „Polacy są najlepsi. Wspomnienia Kanadyjczyka z Dywizjonu 303” to prawie pięćset stron, wypełnionych po brzegi anegdotami oraz opowieściami wojennymi. Książka jest unikalnym spojrzeniem na legendarnych pilotów – z punktu widzenia człowieka zza oceanu, który jednak pokochał polską brawurę, męstwo i umiłowanie wolności.