Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie przystoi, aby w warsztacie słowa Dukaja padł taki kwiatek jak rzeczy mniej lub bardziej przystające. Albo przystaje, albo odstaje, taka jest matematyka. Ale przystaję na to, by wobec tych wszystkich wywodów z dziedzin nibyneofizyki i pseudotechnologii, która nie potrafi się zdecydować, czy jest już magią czy jeszcze kosmicznyn recyklingiem polimerów z planety Myślącego Oceanu - by przeciwko temu stanęła żeńska postać pierwszoplanowa i powiedziała: "kiedy bełkot staje sie zbyt bełkotliwy, mam to w nosie". Nie uważam, żeby to było antyfeministytczne, zważywszy na fakt, że bohaterka ze swoim niepokalanym poczęciem jest taką badass predator-skin-me-alive, Maryją-terrorystką, że to aż niemożliwe, że przy tylu odniesieniach do klasyków sci-fi, nie padało słowo o scientologii. No skandal.

Nie no, krótki format bardziej mnie jednak bawi, jak przy "Extensie". Nawet jeśli bohater(ka) tradycyjnie ma kompleks nieobecnego ojca, który okazuje się mieć wyższy poziom wtajemniczenia. Już nawet nie jestem oburzona. Ostatecznie Poe w kółko pisał o zamurowywaniu ludzi żywcem i też nikt mu nie może mieć tego za złe, nie tak serio.

Śnię - Miasto, budzę się - Miasto. Zawsze Miasto.

Nie przystoi, aby w warsztacie słowa Dukaja padł taki kwiatek jak rzeczy mniej lub bardziej przystające. Albo przystaje, albo odstaje, taka jest matematyka. Ale przystaję na to, by wobec tych wszystkich wywodów z dziedzin nibyneofizyki i pseudotechnologii, która nie potrafi się zdecydować, czy jest już magią czy jeszcze kosmicznyn recyklingiem polimerów z planety Myślącego...

"ty nie jesteś bardzo bogata. Jesteś bogata w co innego, a tego nie można pożyczyć, można tylko ofiarować" Eryk Roger Emil Maria Wallans III, pewnego dnia do Beaty Tyszkiewicz, być może pół wieku temu.

Wspomnienia ocalone przed zapomnieniem. Impresje ludzi i miejsc. Trochę jak literacka fotografia, z dużym kontrastem na to jedno, dwie, trzy cechy, w których można opisać człowieka. Wielka miłość, jakaś życiowa tragedia lub ujmująco urocze dziwactwo.
Też autobiografia w oczach ludzi, których się spotyka. Kim się jest, znając takich, a nie innych ludzi? Jak się ich traktuje? Co się o nich myśli?

Ujęła mnie wrażliwość na motywacje ludzkie. To, że ludzie w oczach Tyszkiewicz nie są tacy czy siacy, po prostu są, z ich wyborami i życiowymi ścieżkami. Że każdy jest po coś i dla czegoś. I każdy człowiek, każde spotkanie wzbogaca, jeśli się jest na to otwartym. Bo wiele osób chce dać o sobie świadectwo, pisząc epopeję swojego Wielkiego Wspaniałego Życia, ale 63 świadectwa w zbiorze biograficznych miniaturek to zupełnie inny rodzaj wyzwania literackiego. 63 historie: i wszystkie z gruntu inne. Patrząc przez pryzmat jednego mózgu autora, to wcale nie jest oczywiste. Ilu ludzi jesteśmy w stanie poznać na tyle, by powiedzieć: każdy miał w sobie coś wyjątkowego?
(63... A może 64 - ta jedna opowiedziana w obrazach?)

Co ja wyjątkowego mogę zobaczyć w każdym jednym człowieku?

(A już zupełnie bezczelnie mówiąc w tonie warsztatu pisarskiego: biblioteka charakterów, sample do edycji - wkomponować, odtworzyć, wskrzesić.)

Ploteczki przy herbacie.

"ty nie jesteś bardzo bogata. Jesteś bogata w co innego, a tego nie można pożyczyć, można tylko ofiarować" Eryk Roger Emil Maria Wallans III, pewnego dnia do Beaty Tyszkiewicz, być może pół wieku temu.

Wspomnienia ocalone przed zapomnieniem. Impresje ludzi i miejsc. Trochę jak literacka fotografia, z dużym kontrastem na to jedno, dwie, trzy cechy, w których można opisać...

Elegancka historia - język, no, z czasów (schyłku) arystokracji powiedzmy, a z biegiem historii i wzrostem zaangażowania emocjonalnego bohaterów rośnie poczucie tajemnicy i niedopowiedzeń. Naturalnie konstrukcja jest dość prosta na taki zeszycik, więc idzie się domyślić, kim jest Julia i jakie faktycznie relacje ją łączą ze światem lady Jo. Łatwo sobie dopowiedzieć resztę. Niemniej część drugą ("Cierniste róże") przeczytałabym chętnie. (Ale cz. 1 z odzysku, więc raczej mi się nie uda do cz. 2 dotrzeć.)

Elegancka historia - język, no, z czasów (schyłku) arystokracji powiedzmy, a z biegiem historii i wzrostem zaangażowania emocjonalnego bohaterów rośnie poczucie tajemnicy i niedopowiedzeń. Naturalnie konstrukcja jest dość prosta na taki zeszycik, więc idzie się domyślić, kim jest Julia i jakie faktycznie relacje ją łączą ze światem lady Jo. Łatwo sobie dopowiedzieć resztę....