Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedyś usłyszałem takie ciekawe zdanie dotyczące pisania książek. Brzmiało ono mniej więcej tak: "Jeżeli chcesz napisać dobrą książkę, to musisz potrafić opisać ją w jednym bądź kilku zdaniach".

Przekładając to zdanie na Hobbita mógłbym napisać tak:
Hobbit to opowieść o grupie krasnoludów, którzy pod wezwaniem czarodzieja wynajmują niziołka - złodzieja, który ma im pomóc odzyskać zagarnięty przez smoka skarb w górskiej twierdzy, która była niegdyś ich domem.

Tylko tyle i aż tyle, ponieważ w tym zdaniu kryje się tyle przygód, tyle śmiechu, tyle niepewności, tyle trudności, tyle przyjaźni. Hobbit to książka, która ma w sobie coś co sprawia, że spodoba się czytelnikowi w każdym wieku. Czytając kolejne strony coraz bardziej zagłębiałem się w świat przedstawiony, wyobraźnia działała na pełnych obrotach a ilustracje Alana Lee dodawały kolorytu wartkiej akcji.

Hobbit albo tam i z powrotem to wspaniała podróż - nie tylko głównego bohatera ale również czytelnika. Bawiłem się zacnie i naprawdę dała mi ta książka dużo frajdy.

Mógłbym się doczepić jedynie do dziwnych wstawek autora/narratora pokroju "Gdzieś zniknął, ale o tym dowiecie się w dalszej części opowieści", "Znalazł 'x' ale narazie o tym nie mówmy, przyszłe opowieści rozwieją te wątpliwości" itp. Wstawki te miały taki charakter trochę "spoilujący" i mogły na pierwszy rzut oka razić i irytować, ale z drugiej strony jak człowiek się tak z tym przespał to uważam, że jest to dość ciekawy zabieg literacki warty odnotowania.

Tyle. 9/10, leci do ulubionych. Polecam!

Kiedyś usłyszałem takie ciekawe zdanie dotyczące pisania książek. Brzmiało ono mniej więcej tak: "Jeżeli chcesz napisać dobrą książkę, to musisz potrafić opisać ją w jednym bądź kilku zdaniach".

Przekładając to zdanie na Hobbita mógłbym napisać tak:
Hobbit to opowieść o grupie k...

Rozwiń Zwiń

Książka "Familoki" zabiera nas w fantastyczną podróż przez historyczne meandry Górnego Śląska od czasów wybuchu rewolucji przemysłowej do czasów współczesnych. Autor zgrabnie przedstawia życie i codzienność, która toczyła się wokół familoków - tych pojedynczych, jak i całych kompleksów kolonii robotniczych.
Ta opowieść jest przeplatana licznymi ciekawostkami na temat zakładów przemysłowych na terenach Górnego Śląska, tradycji mieszkańców tego regionu czy po prostu obyczajów istniejących w tamtych czasach.

"Familoki" to przede wszystkim znakomity i poruszający reportaż. Świetne wprowadzenie do historii tego pięknego przemysłowego regionu. Jest to też książka dość nostalgiczna, ponieważ wiele z zakładów czy kolonii robotniczych, które mogłyby funkcjonować nadal jako obiekty użyteczności publicznej, turystyczne itp. po prostu nie istnieją.

Autor jednak daje również nadzieje, pokazując wiele miejsc, w których rewitalizacja była możliwa i przyniosła fantastyczne efekty jak np. katowicki Nikiszowiec czy Bytomski Zgorzelec.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, jest to nie lada gratka dla miłośników historii ale też jest to przede wszystkim źródło cennych ciekawostek historycznych, opowieści mieszkańców oraz interesujących zdjęć.

Naprawdę dobra lektura.

Książka "Familoki" zabiera nas w fantastyczną podróż przez historyczne meandry Górnego Śląska od czasów wybuchu rewolucji przemysłowej do czasów współczesnych. Autor zgrabnie przedstawia życie i codzienność, która toczyła się wokół familoków - tych pojedynczych, jak i całych komp...

Rozwiń Zwiń

Główny bohater Charlie Gordon jest 32-letnim upośledzonym umysłowo mężczyzną. Za sprawą eksperymentu naukowego z dnia na dzień staje się mądrzejszy. Nauka myślenia i rozumowania przynosi głównemu bohaterowi odpowiedzi na wiele pytań. Odkrywa przed nim dotychczas nieznane sfery życia, emocji, uczuć, rozumowania.

Książka udowadnia, że czasami próbując być kimś na siłę można więcej stracić niż zyskać, zaś autentyczność, jak skomplikowana by nie była, to o ile jest prawdziwa, zawsze się obroni.
Czytając tą lekturę można wyciągnąć również bardzo stanowczy wniosek - o ile ogromna wiedza i inteligencja są cechami pożądanymi przez wielu, lecz nie idą w parze z rozumnym okazywaniem uczuć i prawdziwymi emocjami to wówczas życie będzie tylko niespełnionym pasmem lepszych lub gorszych chwil.

Książka poruszająca, dająca do myślenia, napisana w naprawdę nieszablonowy sposób, ukazująca wiele kontrastów ludzkiego życia, lecz pozostawiająca czytelnika bogatszym wewnętrznie.
Naprawdę warta polecenia.

Główny bohater Charlie Gordon jest 32-letnim upośledzonym umysłowo mężczyzną. Za sprawą eksperymentu naukowego z dnia na dzień staje się mądrzejszy. Nauka myślenia i rozumowania przynosi głównemu bohaterowi odpowiedzi na wiele pytań. Odkrywa przed nim dotychczas nieznane sfery życia, emocj...

Rozwiń Zwiń

Ufff... Po przeczytaniu tej książki musiałem autentycznie przeanalizować, co się właśnie stało i pozbierać myśli. Choć książka jest napisana dla Kobiet to mi jako facetowi dała mocno do myślenia.
Autorka opisuje w książce tak naprawdę swoje życia, problemy rodzinne, chorobę, problemy szkolne i swoiste "odrodzenie". Brzmi prozaicznie, ponieważ kto z nas nie ma problemów? Marianna jednak w znakomity sposób przekuwa swoje z pozoru przykre doświadczenia w ogromną wartość dodaną. Można powiedzieć, że autorka wraz z innymi osobami wspomnianymi w książce wycierpiały wiele nieszczęścia, żebyśmy my nie musieli. Jest w tej książce bardzo dużo treści o bólu, ramach, szablonach, które narzuca obecny świat, jest bardzo dużo o klatkach, w których żyjemy i o uwalnianiu się z nich i odkrywaniu wewnętrznych pokładów autentyczności i zgody z samą (samym) sobą.

Jak wspomniałem na początku, choć książka jest skierowana do kobiet, to jest to książka o emocjach, uczuciach, o budowaniu pewności siebie, budowaniu swojego poczucia własnej wartości i autentyczności. A to wszystko to cechy i wartości każdego, nie tylko kobiet, dlatego uważam, że każda osoba, która przeczyta "Być Tak Naprawdę" wyniesie z niej wiele, wieeeele wartości.

Książka mną naprawdę wstrząsnęła, momentami wręcz czułem chłód, niepokój czytając pewne fragmenty, jednak pozostawiła mnie z natłokiem myśli, ale takim pozytywnym. Natłokiem, który jak zostanie poukładany, przyniesie mi wiele pozytywnych wniosków.

Książka dla każdego, naprawdę mega wartościowa.

Ufff... Po przeczytaniu tej książki musiałem autentycznie przeanalizować, co się właśnie stało i pozbierać myśli. Choć książka jest napisana dla Kobiet to mi jako facetowi dała mocno do myślenia.
Autorka opisuje w książce tak naprawdę swoje życia, problemy rodzinne, chorobę, problemy szko...

Rozwiń Zwiń

Świetna książka dla młodych adeptów stoicyzmu jak i osób poszukujących inspiracji do dalszej pracy nad sobą. Stoickie Ścieżki Życia to zbiór krótkich biografii najważniejszych stoików oraz filozofów blisko związanych z tą szkołą. Czytelnik nie znajdzie tam zbyt wielu definicji wypływających ze stoicyzmu, nie odszuka gotowych recept na spokojne i dobre życie, bo ich tam nie ma. Są za to opisy życia filozofów stoickich przedstawione nie w patetyczny sposób, nie w akademickim sznycie filozoficznym, tylko w prosty, przystępny sposób ukazujące jacy byli na co dzień. Jacy byli jako doradcy, jako politycy, mężowie, ojcowie, ludzie społeczeństwa.
Sama książka to tak naprawdę historie osób żyjących ponad 2000 lat temu (w większości). Nie wnikam w pełną prawdziwość wszystkich opisanych zdarzeń, nie zaprzeczam i nie potwierdzam, a jest ich dużo! Nie mniej jednak treść książki jest naprawdę pouczająca a mini biografie są napisane w taki sposób, że czytelnik ma ochotę jeszcze bardziej zagłębić się w temat, rozwinąć wątek.

Książka naprawdę warta uwagi. Polecam!

Świetna książka dla młodych adeptów stoicyzmu jak i osób poszukujących inspiracji do dalszej pracy nad sobą. Stoickie Ścieżki Życia to zbiór krótkich biografii najważniejszych stoików oraz filozofów blisko związanych z tą szkołą. Czytelnik nie znajdzie tam zbyt wielu definicji wypływającyc...

Rozwiń Zwiń

Noo... Minęło kilka dni od przeczytania Silmarillionu i myślę, że najwyższa pora na jakąś recenzje. Napomknę, że mam książkę ilustrowaną w tłumaczeniu Marii Skibniewskiej.

A teraz do rzeczy.
- Wrażenia ogólne:
Książka jest naprawdę wciągająca. Widać, że autor był lingwistą, poliglotą i pisząc Silmarillion bawił się słowem. Da się również zauważyć, że książka była pisana wiele lat, gdyż różnica w stylu pisania między początkiem a końcem książki jest wyczuwalna. Odniosłem wrażenie, że pierwsze rozdziały są pisane z dużą dozą patetyzmu i dość ogólnikowo, natomiast im dalej w las, tym więcej spójnych opowieści.

- Absurdy:
Jak już wspomniałem, Tolkien bawił się słowem. Bawił się tak intensywnie, że czasami jedno miejsce, jedna postać potrafiła mieć kilka nazw w rożnych językach, co często prowadziło do zakłopotania. Słownik pojęć i nazw był wykorzystywany bardzo często.
Innym nazwijmy to absurdem był fakt, że autor potrafił na kilkudziesięciu stronach rzewnie opisywać losy wybranych bohaterów, zaś innym razem w kilku zdaniach napisać, że "minęło 100 lat, następnie minęło 200 lat, a potem minęło 300 lat i dopiero zaczęło się coś dziać". Było to dość ciekawe zagranie autora, ale jak widać, takie wstawki też były potrzebne.

- Zalety:
Ogólnie książkę czyta się przyjemnie. Nie jest to najlepsza książka fantasy, jaka powstała, ma w sobie trochę braków, ale ma też coś w sobie, co przyciąga. Czytelnik chce czytać i czytać i poznawać losy kolejnych bohaterów. Pomimo tego, że książka jest bardzo rozbudowana, to wraz ze słowniczkiem na końcu treść jest zrozumiała.
Książka ma budowę chronologiczną, wiele zjawisk, miejsc i postaci jest wyjaśnionych, powiedziałbym nawet łopatologicznie ale przez to wiemy, o co chodzi.
In plus również przecudne przepiękne ilustracje, mapy, drzewka genealogiczne na końcu. Naprawdę niewiele brakuje tej książce.

- Braki:
Doczepiłbym się tak naprawdę chyba tylko do takiego braku spójności i swobody w opowiadaniu historii. Wiele wątków było opisanych moim zdaniem trochę po macoszemu, tj. "Przybyli, porozmawiali, ruszyli w podróż, pokonali tego złego, koniec. Następny wątek..." Brakowało w tym jakiejś głębi, jednak gdyby znacząco rozwinąć wątki przedstawianych zdarzeń i bohaterów, to książka miałaby chyba 4000 stron.

Ogólnie jestem zachwycony. Zdałem Władce Pierścieni i Hobbita z Filmów, gier itp., książki czekają w kolejce ;), natomiast Silmarillion pozwala uzupełnić braki w całym uniwersum Tolkiena i jest genialnym wprowadzeniem do świata przedstawionego w kolejnych dziełach.

Obowiązkowa pozycja każdego fana.
Polecam!

Noo... Minęło kilka dni od przeczytania Silmarillionu i myślę, że najwyższa pora na jakąś recenzje. Napomknę, że mam książkę ilustrowaną w tłumaczeniu Marii Skibniewskiej.

A teraz do rzeczy.
- Wrażenia ogólne:
Książka jest naprawdę wciągająca. Widać, że autor był lingwistą, poliglotą i pi...

Rozwiń Zwiń

Przyznam szczerze, książka całkiem pozytywnie mnie zaskoczyła. Autor przedstawia w niej dzieje rodziny Piontków na przestrzeni raptem kilku godzin 31 sierpnia 1939 roku tuż przed wybuchem wojny.

Książka pokazuje trochę pokręcone ale jakże prawdziwe perypetie ludzi mieszkających na terenach przygranicznych Górnego Śląska w czasach około wojennych.

Da się wyczuć ducha tamtych czasów, bogate opisy osób i zdarzeń pozwalają zapracować wyobraźni a skrzętnie wplecione fragmenty biograficzne Wojciecha Korfantego dodają animuszu całej tej historii, która działa się lata temu.

Na pewno jest to książka dająca do myślenia.

Przyznam szczerze, książka całkiem pozytywnie mnie zaskoczyła. Autor przedstawia w niej dzieje rodziny Piontków na przestrzeni raptem kilku godzin 31 sierpnia 1939 roku tuż przed wybuchem wojny.

Książka pokazuje trochę pokręcone ale jakże prawdziwe perypetie ludzi mieszkających na terenac...

Rozwiń Zwiń

Książka jest po prostu bardzo dobra. Jest to fantastyczny wstęp do nauki stoicyzmu. W bardzo przyjemny i łatwy do zrozumienia sposób przedstawionych jest tam wiele myśli największych stoików: Od Zenona, przez Epikteta, Marka Aureliusza i innych okraszonych dodatkowym komentarzem.

Książka na pewno wzbogacająca, dająca do myślenia, poszerzająca horyzonty.

Są tutaj tylko dwa "ale".
1. Książkę można przeczytać dość szybko i odłożyć na półkę, lub czytać nieco wolniej i odnotowywać sobie istotniejsze fragmenty.
2. Czasami komentarze autorów są napisane w dość nijaki sposób, trochę jakby taka "zapchajdziura", ogólnikowo i mało treściwie.
Natomiast w tym wszystkim przytaczane cytaty bronią się same.

Najważniejsze to dać się ponieść chwili refleksji i zastanowić się nieco dłużej nad fragmentami, które z nami rezonują.

POLECAM!

Książka jest po prostu bardzo dobra. Jest to fantastyczny wstęp do nauki stoicyzmu. W bardzo przyjemny i łatwy do zrozumienia sposób przedstawionych jest tam wiele myśli największych stoików: Od Zenona, przez Epikteta, Marka Aureliusza i innych okraszonych dodatkowym komentarzem.

Książka ...

Rozwiń Zwiń

Przyznam szczerze, że dość mocno intrygowała mnie ta książka przed przeczytaniem. Przesłuchałem kilka wywiadów z autorem i uznałem, że tak ciekawy "risercz" na pewno przyniesie wiele ciekawych zdarzeń w samej lekturze. Nie nastawiałem się jakość specjalnie. Ot dostałem książkę w prezencie, więc uznałem, że sprawdzę, co to w tej Warszawie piszczy.
A nie piszczy nic, chyba że mówimy o jękach krzywdzonych, zastraszanych i biednych ludzi, którzy wpadli po uszy w kłopoty.
Chciałbym powiedzieć, że zawiodłem się na tej książce, ale nie miałem wobec niej żadnych oczekiwań. Jest tu 500 stron ciągłej dilerki narkotykowej, układów gangsterów, panien lekkich obyczajów, spisków, a to wszystko podlane mało wyrazistym, jednostajnym bohaterem głównym, który ma się za Pana Świata.

Książka jest brudna, przygnębiająca, brutalna. Zdaję sobie sprawę, że gdzieś może istnieć jakiś urywek świata, który w jakiś sposób przypomina świat przedstawiony w "Ślepnąc Od Świateł", natomiast mnie to w ogóle nie urzekło. Sam musiałem raz czy dwa odkładać tę pozycję z przerwą na inną książkę, bo nie potrafiłem jednym ciągiem zanurzyć się w świat przedstawiony przez Pana Żulczyka. Z tej książki nie płynie żadne przesłanie, nie ma w niej za grosz optymizmu, akcja jest nudna, monotonna, dopiero pod koniec książki akcja nieco się rozwija ale to i tak za mało abym mógł dać więcej niż 3/10. Jak bym chciał rewelacyjny kryminał, to sięgnąłbym ponownie po Sagę Millenium Larssona. Tutaj mamy próbę stworzenia ciekawego kryminału, który moim zdaniem nie ma czym zainteresować czytelnika.

Nie polecam. Słaba książka, niestety.

Przyznam szczerze, że dość mocno intrygowała mnie ta książka przed przeczytaniem. Przesłuchałem kilka wywiadów z autorem i uznałem, że tak ciekawy "risercz" na pewno przyniesie wiele ciekawych zdarzeń w samej lekturze. Nie nastawiałem się jakość specjalnie. Ot dostałem książkę w ...

Rozwiń Zwiń