Zestawianie Joyce'a i Prousta to jak zestawianie wagi ciężkiej z piórkową.

Zestawianie Joyce'a i Prousta to jak zestawianie wagi ciężkiej z piórkową.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja w liceum ze smakiem pożarłam wszystkie pozycje poza Trylogią Sienkiewicza i było mi z tego powodu bardzo wstyd, ale już będąc na studiach szybciutko nadrobiłam braki. I kiedy dzisiaj rozmawiam z licealistami i słyszę, że mają za dużo nauki oraz obowiązków okołoszkolnych i z tegoż powodu nie czytają, ewentualnie jakieś streszczonko, zaś szczytem poświęcenia się jest zarzucić w słuchawy audiobooka, no to mnie krew zalewa. Nudno by było, gdyby wszyscy byli erudytami sypiącymi cytatami jak z rękawa, ale absolutnie nie przemawia do mnie argument, że lista lektur w gimnazjum czy liceum zawiera jakieś archaiczne pozycje nie do przełknięcia.

Ja w liceum ze smakiem pożarłam wszystkie pozycje poza Trylogią Sienkiewicza i było mi z tego powodu bardzo wstyd, ale już będąc na studiach szybciutko nadrobiłam braki. I kiedy dzisiaj rozmawiam z licealistami i słyszę, że mają za dużo nauki oraz obowiązków okołoszkolnych i z tegoż powodu nie czytają, ewentualnie jakieś streszczonko, zaś szczytem poświęcenia się jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

melissa: Gdyby pytanie brzmiało inaczej (choćby tak, jak zasugerowałam wcześniej, "co chciałabym/ chciałbym przeczytać"?), to czy odpowiedzi byłyby te same?Myślę, że nie. Gdyby pytanie było podobne do tego zaproponowanego przez wicher_Laba: "cenię te pozycje, chciałbym je znać, ale...", to pewnie mielibyśmy te same lub podobne odpowiedzi. Ale na zaproponowane przez melissę pytanie "Co chciałbym/ chciałabym przeczytać w najbliższym czasie" dostalibyśmy prawdopodobnie odpowiedzi zupełnie inne, wydaje mi się, że byłyby to listy pozycji niedawno wydanych lub świeżych nabytków w biblioteczkach przepytywanych osobistości, a raczej nie wykaz utworów wielkich, znanych i takich, które ci odpowiadający uważają za wartościowe - a chyba o to właśnie chodziło, o pozycje ważne, ale z jakichś powodów pominięte, a nie chwilowe zachcianki i plany na najbliższe tygodnie - takie zwierzenia byłyby dość przypadkowe, zależne od daty przeprowadzenia wywiadu i niewiele by nam mówiły i o wymienionych książkach, i o chcącej je przeczytać osobie.

Poza tym jeśli czytam na przykład "Lalkę" czy Prousta to nie dlatego, że to jest klasyka i po prostu trzeba, bo inaczej to wstyd okropny, ale dlatego, że chcę. Tak samo jeśli je cenię, to nie dlatego, że trzeba, bo w towarzystwie wyjdę na nieuka i ignoranta, ale dlatego że uważam, ze dana książka jest wartościowa. Bo inaczej to dla mnie zwykłe pozerstwo i, choć mogę się mylić, kompleks niższości nie ma tu nic do rzeczy. Czytam dlatego, że chcę - jasne, ja tak samo! Tylko dlaczego chcę? Dlaczego akurat te pozycje? Przecież dopóki nie przeczytam, to nie wiem czy książka jest wartościowa albo czy będzie mi się podobała. Czytam nie dlatego, że trzeba i wypada (choć to też może mieć dla wielu znaczenie), ale dlatego, że podejrzewam, że to dobre, wartościowe, że mi się spodoba lub przeczytanie tego jakoś mnie wzbogaci - ale mam takie podejrzenia tylko dlatego, że wielu innych już daną książkę oceniło i uznało za wielką i wspaniałą - czyli w efekcie czytam właśnie dlatego, że to klasyka.
A jeśli wstydzę się nieprzeczytania (lub, jeśli słowo "wstyd" jest tu niewłaściwe, to może żałuję, że jeszcze nie przeczytałam), to nie dlatego, że wstyd się w towarzystwie przyznać do pewnych braków, ale dlatego że uważam, że przeczytanie danej książki mogłoby mi się w jakiś sposób przydać, że nie przeczytawszy jej tracę coś ważnego, że jest to książka, którą znać powinnam (nie dlatego, że wypada, ale bo mi się przyda) i że nie powinno mi wystarczać to, co o niej wiem od innych, ale powinnam mieć na jej temat własne zdanie, sama ją przeczytać.
I wstydzę się nie samej nieznajomości treści utworu, gdybym tego się wstydziła, to przecież bym się publicznie nie przyznawała, ale wstydzę się swojego lenistwa, tego, że do tej pory nie znalazłam na ważną lekturę czasu, że przedkładam łatwe czytadła nad literaturę, do której wydaje mi się że tęsknię, że te (prawdopodobnie) dobre książki wciąż odkładam na kiedy indziej.

melissa: Gdyby pytanie brzmiało inaczej (choćby tak, jak zasugerowałam wcześniej, "co chciałabym/ chciałbym przeczytać"?), to czy odpowiedzi byłyby te same?Myślę, że nie. Gdyby pytanie było podobne do tego zaproponowanego przez wicher_Laba: "cenię te pozycje, chciałbym je znać, ale...", to pewnie mielibyśmy te same lub podobne odpowiedzi. Ale na zaproponowane przez melissę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

1. Przeczytałam i nawet nie wspominam tego źle. Nie powiem żeby mi się podobało, aż tak dobrze nie było, ale przynajmniej czytało się lekko i w porównaniu z niektórymi innymi lekturami dość szybko.
2. Kiedyś obiecywałam sobie, że spróbuję. Potem dostałam jakiś wyrwany gdzieś ze środka fragment do przymusowego przeczytania i jakoś go zmęczyłam. Teraz już znam ten straszliwy styl i wiem, jak bardzo go nie lubię. Wciąż sobie obiecuję, że kiedyś przeczytam, ale chyba przestałam tak na poważnie w to wierzyć...
3. Też uważam to za jeden z moich najpoważniejszych czytelniczych braków - ale kiedyś na pewno nadrobię, może nawet zacznę już w tym lub przyszłym roku?

1. Przeczytałam i nawet nie wspominam tego źle. Nie powiem żeby mi się podobało, aż tak dobrze nie było, ale przynajmniej czytało się lekko i w porównaniu z niektórymi innymi lekturami dość szybko.
2. Kiedyś obiecywałam sobie, że spróbuję. Potem dostałam jakiś wyrwany gdzieś ze środka fragment do przymusowego przeczytania i jakoś go zmęczyłam. Teraz już znam ten straszliwy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie uważam, żeby przeczytanie książek uznawanych powszechnie za klasykę było obowiązkiem każdego wykształconego Polaka

to w takim razie, co jest Jego obowiązkiem? Uważam, że co jak co, ale znajomość klasyki obowiązuje.
ps. I nie, Grochola (bez krztyny szacunku) nie jest pisarką, która można porównywać do Eco. Nie jest i nie będzie (nie może być) dla nikogo mistrzem.

Nie uważam, żeby przeczytanie książek uznawanych powszechnie za klasykę było obowiązkiem każdego wykształconego Polaka

to w takim razie, co jest Jego obowiązkiem? Uważam, że co jak co, ale znajomość klasyki obowiązuje.
ps. I nie, Grochola (bez krztyny szacunku) nie jest pisarką, która można porównywać do Eco. Nie jest i nie będzie (nie może być) dla nikogo mistrzem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

@Melissa, ludzie są osobni, Orbitowski nie jest Tobą i może się wstydzić nawet wówczas, gdy Ty się nie wstydzisz.

@Melissa, ludzie są osobni, Orbitowski nie jest Tobą i może się wstydzić nawet wówczas, gdy Ty się nie wstydzisz.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Widzę, że strasznie mierzi Cię słowo wstyd, które reszta czytelników potraktowała po prostu z przymrużeniem oka, jako zabieg celowy, by wzbudzić w nas zainteresowanie artykułem?

Widzę, że strasznie mierzi Cię słowo wstyd, które reszta czytelników potraktowała po prostu z przymrużeniem oka, jako zabieg celowy, by wzbudzić w nas zainteresowanie artykułem?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

wicher_Lab: Rozumiem tę spowiedź, jako "cenię te pozycje, chciałbym je znać, ale...". Mam tak z Balzakiem, Molierem, Ibsenem i wieloma innymi.
Skoro taka jest idea tego cyklu, to czemu pojawia się tu słowo wstyd. To chciałbym czy się wstydzę?
Owszem, każdy ma prawo do wstydu, ale też należałoby zastanowić się, czy jest czego. Twórcą cyklu nie jest w końcu Orbitowski, ale jakiś pan, który "bezwstydnie pyta". Gdyby pytanie brzmiało inaczej (choćby tak, jak zasugerowałam wcześniej, "co chciałabym/ chciałbym przeczytać"?), to czy odpowiedzi byłyby te same? Mój zarzut zatem kieruję raczej nie w stronę Orbitowskiego, ale autora cyklu.
Poza tym jeśli czytam na przykład "Lalkę" czy Prousta to nie dlatego, że to jest klasyka i po prostu trzeba, bo inaczej to wstyd okropny, ale dlatego, że chcę. Tak samo jeśli je cenię, to nie dlatego, że trzeba, bo w towarzystwie wyjdę na nieuka i ignoranta, ale dlatego że uważam, ze dana książka jest wartościowa. Bo inaczej to dla mnie zwykłe pozerstwo i, choć mogę się mylić, kompleks niższości nie ma tu nic do rzeczy.

wicher_Lab: Rozumiem tę spowiedź, jako "cenię te pozycje, chciałbym je znać, ale...". Mam tak z Balzakiem, Molierem, Ibsenem i wieloma innymi.
Skoro taka jest idea tego cyklu, to czemu pojawia się tu słowo wstyd. To chciałbym czy się wstydzę?
Owszem, każdy ma prawo do wstydu, ale też należałoby zastanowić się, czy jest czego. Twórcą cyklu nie jest w końcu Orbitowski, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie czytałam wielu powiesci zaliczanych do klasyki. Trudno, wszystkiego i tak nie przeczytam. ale z tych, które czytałam w pamięć zapadła mi najbardziej Zbrodnia i kara Dostojewskiego. Mocna rzecz. Chociaż to klasyka to wciąga mocno.polecam.

Nie czytałam wielu powiesci zaliczanych do klasyki. Trudno, wszystkiego i tak nie przeczytam. ale z tych, które czytałam w pamięć zapadła mi najbardziej Zbrodnia i kara Dostojewskiego. Mocna rzecz. Chociaż to klasyka to wciąga mocno.polecam.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Temat ładnie wyciąga z tłumu jednostki z kompleksem niższości. Lubię to.

Fajny cykl. Rozumiem tę spowiedź, jako "cenię te pozycje, chciałbym je znać, ale...". Mam tak z Balzakiem, Molierem, Ibsenem i wieloma innymi.

Temat ładnie wyciąga z tłumu jednostki z kompleksem niższości. Lubię to.

Fajny cykl. Rozumiem tę spowiedź, jako "cenię te pozycje, chciałbym je znać, ale...". Mam tak z Balzakiem, Molierem, Ibsenem i wieloma innymi.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post