Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Ile masz lat? - Dwadzieścia jeden, proszę pana. - I ty myślisz, że to jest odpowiedni wiek na małżeństwo? - Nie wiem, proszę pana. Ale w tym wieku człowiek już wie, kogo kocha. - Tak ci się zdaje? Fonny wyprostował się. - Jestem tego pewien.

- Ile masz lat? - Dwadzieścia jeden, proszę pana. - I ty myślisz, że to jest odpowiedni wiek na małżeństwo? - Nie wiem, proszę pana. Ale w tym wieku człowiek już wie, kogo kocha. - Tak ci się zdaje? Fonny wyprostował się. - Jestem tego pewien.

Z początku próbowałem się pocieszać, wmawiając sobie, że po dwóch latach małżeństwa przychodzi coś w rodzaju przyjaznego, pobłażliwego przyzwyczajenia, które jest, niestety, nieuniknionym następstwem miłości: pewność, że jest się kochanym, zabija wszelką namiętność w stosunkach między małżonkami.

Z początku próbowałem się pocieszać, wmawiając sobie, że po dwóch latach małżeństwa przychodzi coś w rodzaju przyjaznego, pobłażliwego przyzwyczajenia, które jest, niestety, nieuniknionym następstwem miłości: pewność, że jest się kochanym, zabija wszelką namiętność w stosunkach między małżonkami.

Wszyscy mamy zamiar zrobić to, co trzeba, tylko trochę później. Najchętniej w niedalekiej przyszłości. Tylko że ta niedaleka przyszłość tak łatwo odpływa w dal. Potem przysięgamy sobie, że już następnym razem... Wszystkim nam kołacze się gdzieś myśl, że powinniśmy żyć lepiej, więcej z siebie dawać, ale jakoś tego nie robimy. Żyjemy tak, jak nas na to stać w danej chwili. I wciąż żałujemy, i wciąż chcemy lepiej.

Wszyscy mamy zamiar zrobić to, co trzeba, tylko trochę później. Najchętniej w niedalekiej przyszłości. Tylko że ta niedaleka przyszłość tak łatwo odpływa w dal. Potem przysięgamy sobie, że już następnym razem... Wszystkim nam kołacze się gdzieś myśl, że powinniśmy żyć lepiej, więcej z siebie dawać, ale jakoś tego nie robimy. Żyjemy tak, jak nas na to stać w danej chwili. I wcią...