Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Danielle L. Jensen to kanadyjska pisarka. W 2003 roku D. Jensen otrzymała dyplom z finansów na Uniwersytecie Calgary. Zasłynęła właśnie przez napisanie trylogii Klątwy. Książki dość niezwykłej.


*

W książce poznajemy historię i losy Cecile, dziewczyny bardzo utalentowanej, gdyż pięknie śpiewa. Wracając do domu, myśląc o swojej przyszłej karierze, zostaje porwana. Porwana i zabrana do tajemniczego miasta pod górą... dosłownie. Tam dowiaduje się, że tylko ona potrafi zdjąć klątwę rzuconą przez złą czarownicę.


Początkowa niechęć Cecile, z czasem zaczyna się zmieniać. Zastępuje ją chęć poznania nowego, ale bardzo niebezpiecznego świata, zrozumienie go i prawdopodobne zmienienie. Dowiaduje się, że istoty tam żyjące, wcale nie są takie jak wszyscy opowiadają, że przypominają ludzi bardziej niż można by się było spodziewać.


*

Czy ta książka jest wyjątkowa? Mogę rzec, że tak. Opowiedziana historia jest oryginalna, baśniowa, z dużą dawką bohaterów, zwrotów akcji i innymi niezbędnym elementami. Zaskakuje, wywołuje szeroki uśmiech, sprowadza kilka łez, ale przede wszystkim cały czas trzyma w napięciu i nie pozwala na oderwanie się. Raz zaczniesz czytać, musisz skończyć.


Danielle L. Jensen stworzyła świat tak inny, że zaczynasz samemu się zastanawiać czy może przypadkiem nie istnieje naprawdę. Chociaż wydawać by się mogło, że opowieść jest łatwa, to tak naprawdę jest bardziej skomplikowana. Pokazuje hierarchię społeczną, inny wymiar sprawiedliwości, prawa i obowiązków, różniąca się od tych "ludzkich".

Danielle L. Jensen to kanadyjska pisarka. W 2003 roku D. Jensen otrzymała dyplom z finansów na Uniwersytecie Calgary. Zasłynęła właśnie przez napisanie trylogii Klątwy. Książki dość niezwykłej.


*

W książce poznajemy historię i losy Cecile, dziewczyny bardzo utalentowanej, gdyż pięknie śpiewa. Wracając do domu, myśląc o swojej przyszłej karierze, zostaje porwana. Porwana...

Siri Pettersen to norweska pisarka, ilustratorka i projektantka stron internetowych. "Dziecko Odyna" to jej debiutancka powieść, uhonorowana norweskimi nagrodami - Fabelprisen i Sproing. W Polsce poznana w styczniu 2016 roku i chociaż minął niecały rok od premiery, autorka zyskała szerokie grono czytelników.


"Dziecko Odyna", opowieść o Hirce, bezogoniastej dziewczynie. Dla mieszkańców jej wioski osoby bez ogonów to potwory, które przynoszą ze sobą choroby, a w najgorszym razie straszliwą Zgniliznę. Jednak ojciec dziewczyny aby ją ratować, decyduje się na straszliwą rzecz - postanawia okaleczyć ją, aby wyglądało, że to dzikie bestie zabrały jej ogon.


Hirka przez większość swojego życia wierzy w to co mówi jej ojciec. Niestety, krótko przed Rytuałem, ceremonią przez którą muszą przejść cała młodzież, każdy kto ukończył 15 lat, dowiaduje się, że jej ojciec nie jest jej prawdziwym ojcem, a ona sama jest ocalałym z zamieci odmieńcem, którego wszyscy się boją.


Postanawia uciec. W międzyczasie przeżywa wiele przygód, poznaje nowe osoby, wielu przyjaciół jak i wrogów. Dla jednych jest przyjaciółką, dla drugich Zgnilizną.


Czy Hirka jest kimś wyjątkowym? Czy przepowiednia się wypełni?


* * *

Książki nie chciałam na początku czytać, ale jednak się przemogłam i przeczytałam. Nie żałuje. Powieść jest naprawdę wyjątkowa. Pokazuje czym jest przyjaźń, miłość, poświęcenie. Pokazuje, że czasami dla niektórych osób jesteśmy kimś wyjątkowym i chociaż czasami myślimy o sobie same złe rzeczy, to jednak powinniśmy sami w siebie uwierzyć.


Jakie są plusy? Pierwszy punkt to to, że już od początku wiemy kim jest Hirka. Wiemy, co prawdopodobnie może ją spotkać, ale co nie sprawia, że mamy wrażenie, że wiemy już wszystko. Drugi punkt - piękna okładka. "Piękna" to może za duże słowo, bo jest lekko przerażająca, ale właśnie przez to jest taka przyciągająca. Trzecia - książka chociaż ma ponad 600 stron wciąga, wciąga i jeszcze raz wciąga, nie można się od niej oderwać.


I oczywiście plusik, to mapka. <3

Siri Pettersen to norweska pisarka, ilustratorka i projektantka stron internetowych. "Dziecko Odyna" to jej debiutancka powieść, uhonorowana norweskimi nagrodami - Fabelprisen i Sproing. W Polsce poznana w styczniu 2016 roku i chociaż minął niecały rok od premiery, autorka zyskała szerokie grono czytelników.


"Dziecko Odyna", opowieść o Hirce, bezogoniastej dziewczynie....

Justyna Drzewicka, autorka drugiego tomu Niepowszednich, znów zabiera nas do krainy, miasta Ferretek. Znów możemy wczuć się w rolę głównego bohatera i razem z nimi przeżywać przygody.

W drugiej części nasi bohaterowie docierają do miasta Ferretek, by tam w spokoju i oczywiście bezpieczeństwie zamieszkać. Już w końcu nie mają się o co martwić. Lecz pewnego dnia zostają oskarżeni przez nieznanego sobie posła o okropne rzeczy, których nie uczynili. Okazuje się, że jest to Wales - ich dawny wróg, w przebraniu posła Cesarstwa Gospar. Żąda zadośćuczynienia, czym ma być zabranie Niepowszednich na proces do Łajdackiego Krańca.

Na niekorzyść Walesa, w czasie przesłuchania musi im towarzyszyć Kniaź. On jednak znajduje się daleko i przybędzie dopiero za dwa tygodnie. Dzięki temu nasi bohaterowie zyskują kilka tygodni na odnalezienie rozwiązania i uniknięcia niewoli.

W międzyczasie poznają wielu nowych przyjaciół, ale także spotykają kilku nowych, jak i starych wrogów.

Czy uda im się uciec? A może znów będą mieli pecha? Tego dowiesz się z książki :)

* * *
Przyznam szczerze, że na początku nie chciałam czytać tej książki. Dlaczego? Nie znałam autorki, wydało mi się to nieciekawe i w ogóle. Na szczęście mile mnie zaskoczyło.

Ważne przypomnienie: Kim są Niepowszedni? To ludzie obdarzeni niezwykłymi zdolnościami: możliwością rozumienia zwierząt, dobrym pływaniem lub leczeniem nawet najbardziej nieznanych schorzeń, ale to nie wszystkie umiejętności jakie mogą posiadać.

Książka skierowana bardziej do młodszych czytelników (13-15 lat) lub takich, którzy rozpoczynają swoją przygodę z czytaniem lub książkami bardziej fantasy. Szybko się ją czyta, prawie przez cały czas toczy się jakaś akcja.

Plusem jest to, że niektóre szczegóły są przypominane np. jakaś rzecz z poprzedniej części, bo jak wspomniałam książka jest dla młodszych (młodszych ode mnie, oczywiście :D ) i przez co myślę, że mogą oni nie pamiętać niektórych fragmentów z części poprzedniej.

Książka ma bardzo ładną okładkę, podoba mi się też załączona wewnątrz mapka. Właściwie w prawie każdej książce podobają mi się mapki. Dzięki temu możemy "sprawdzić" dokąd bohaterowie się w danym czasie znajdują i dokąd zmierzają.

Justyna Drzewicka, autorka drugiego tomu Niepowszednich, znów zabiera nas do krainy, miasta Ferretek. Znów możemy wczuć się w rolę głównego bohatera i razem z nimi przeżywać przygody.

W drugiej części nasi bohaterowie docierają do miasta Ferretek, by tam w spokoju i oczywiście bezpieczeństwie zamieszkać. Już w końcu nie mają się o co martwić. Lecz pewnego dnia zostają...