Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Inteligentny człowiek, będąc w obcym mieszkaniu, powinien najpierw obejrzeć książki, a potem dopiero resztę.

Inteligentny człowiek, będąc w obcym mieszkaniu, powinien najpierw obejrzeć książki, a potem dopiero resztę.

Żyję, widzę i nie rozumiem, żyję w świecie, który ktoś wymyślił, nie zadając sobie trudu, żeby go wyjaśnić mnie, a może nawet nie tylko mnie, ale i sobie. (...). Oto moja choroba – pragnienie zrozumienia.

Żyję, widzę i nie rozumiem, żyję w świecie, który ktoś wymyślił, nie zadając sobie trudu, żeby go wyjaśnić mnie, a może nawet nie tylko mnie, ale i sobie. (...). Oto moja choroba – pragnienie zrozumienia.

Jeśli wierzyć w wędrówkę dusz... Spójrz, ludzi jest coraz więcej. Skąd wziąć duszę dla każdego? No to chodzą manekiny. Wyglądają normalnie, ale duszy brak.

Jeśli wierzyć w wędrówkę dusz... Spójrz, ludzi jest coraz więcej. Skąd wziąć duszę dla każdego? No to chodzą manekiny. Wyglądają normalnie, ale duszy brak.

Przejdę, przejdę, myślał Red. Nie pierwszy raz, przecież przez całe życie właśnie tak, po szyję w gównie, a nad głową pioruny, zawsze tak było...

Przejdę, przejdę, myślał Red. Nie pierwszy raz, przecież przez całe życie właśnie tak, po szyję w gównie, a nad głową pioruny, zawsze tak było...

Ptaki, zwierzaki pod drzwiami stały, jak do nich strzelano, to umierały. (dziecinna wyliczanka)

Ptaki, zwierzaki pod drzwiami stały, jak do nich strzelano, to umierały. (dziecinna wyliczanka)

I tak nigdy nie zrozumiecie, że myślenie to nie rozrywka, tylko obowiązek

I tak nigdy nie zrozumiecie, że myślenie to nie rozrywka, tylko obowiązek

Człowiek rodzi się po to, żeby myśleć. Tylko, że ja w to nie wierzę, a po co człowiek się rodzi - nie mam pojęcia. Urodził się - no i jest.

Człowiek rodzi się po to, żeby myśleć. Tylko, że ja w to nie wierzę, a po co człowiek się rodzi - nie mam pojęcia. Urodził się - no i jest.

-Nie powinien pan był schodzić z nieba - odezwał się Arata. - Niech pan wraca do siebie. Pan tylko wyrządza nam szkodę. -Nie ma pan racji - powiedział łagodnie Rumata. - Nigdy nie szkodzimy nikomu. -Nieprawda. Budzicie bezpodstawne nadzieje... -W kim? -We mnie. Pan osłabił moją wolę, don Rumata. Dawniej liczyłem wyłącznie na siebie, a pan sprawił, że teraz liczę na pańską siłę.

-Nie powinien pan był schodzić z nieba - odezwał się Arata. - Niech pan wraca do siebie. Pan tylko wyrządza nam szkodę. -Nie ma pan racji - powiedział łagodnie Rumata. - Nigdy nie szkodzimy nikomu. -Nieprawda. Budzicie bezpodstawne nadzieje... -W kim? -We mnie. Pan osłabił moją wolę, don Rumata. Dawniej liczyłem wyłącznie na siebie, a pan sprawił, że teraz liczę na pańską siłę.

-Mój Boże, dyskusja o rozwoju technologii... Leonid, jesteśmy w burdelu. -Wiem. Nudzi cię to? -Nie... ja... ja po prostu odwykłam od takich rozmów.

-Mój Boże, dyskusja o rozwoju technologii... Leonid, jesteśmy w burdelu. -Wiem. Nudzi cię to? -Nie... ja... ja po prostu odwykłam od takich rozmów.