Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tylko jednym kłamstwem jest to, że ta książka trzyma w napięciu.
Dziwię się, że takie twory mogą zostać bestsellerami, gdziekolwiek. Ta książka jest po prostu słaba. Autorka prowadzi akcję bez jakichkolwiek emocji. Tak naprawdę nie czułam nic czytając te książkę, a rzekome "zwroty akcji" były tak płaskie, że czasem chciało mi się śmiać.
Strasznie się męczyłam czytając tę powieść, chociaż język nie jest skomplikowany i wszystko jest raczej przedstawione jasno. Jednak gdy akcja toczy się głównie na "muszę porozmawiać z Rosie", "muszę porozmawiać z Noah", "muszę porozmawiać z Sereną" i innymi to słabo się robi.
Moją surową ocenę wobec tej książki mogę lekko złagodzić poprzez zakończenie. Było dla mnie zaskakujące, chociaż nie ukrywam, że książkę czytałam bardzo długo, z racji tego, że mi nie wchodziła i mogłam za bardzo się na niej nie skupiać.
Mimo wszystko nie polecam. Na tle innych thrillerów książka wypada bardzo słabo.

Tylko jednym kłamstwem jest to, że ta książka trzyma w napięciu.
Dziwię się, że takie twory mogą zostać bestsellerami, gdziekolwiek. Ta książka jest po prostu słaba. Autorka prowadzi akcję bez jakichkolwiek emocji. Tak naprawdę nie czułam nic czytając te książkę, a rzekome "zwroty akcji" były tak płaskie, że czasem chciało mi się śmiać.
Strasznie się męczyłam czytając tę...

Nie spodziewałam się, że tak szybko wciągnę tę książkę!
Mimo, że od bohaterów książki dzieli mnie parę dobrych lat nadal lubię "szkolne" historie i traktuję je jako pewien odpoczynek między poważniejszymi lekturami.
I jakbym nadal była nastolatką to zakochałabym się w tej książce! Teraz jako trochę starsza pani mogę powiedzieć, że jestem nią zauroczona :).
Jest to przede wszystkim ciepła i urocza opowieść o siostrach, które różnią się od siebie na wszystkie możliwe sposoby, a mimo wszystko są dla siebie wszystkim. Oraz o przecudownej logice nastolatków i pomysłów typu "Udawany chłopak? Tak to idealny pomysł!". Wszystko jest jednak bardzo, nazwałabym to, smaczne i nieprzesadzone.
Opowieść Lary Jean jest podzielona na dość krótkie rozdziały, które może nie rozwijają się w zabójczym tempie i nie ma wartkiej akcji,a mimo wszystko bardzo mnie wciągnęła. Jest napisana w prostym i zabawnym stylu. Oprócz tego wątek miłosny jest ciągnięty bardzo subtelnie i miło prawie do samego końca nie wiedzieć jak w sumie to wszystko się potoczy.
Byłam zawiedziona zakończeniem, ale zauważyłam, że będzie kolejna część, także kamień z serca! Bo ta historia nie może się zakończyć ot tak!
I czekam z niecierpliwością na kolejne losy Songówek.

Nie spodziewałam się, że tak szybko wciągnę tę książkę!
Mimo, że od bohaterów książki dzieli mnie parę dobrych lat nadal lubię "szkolne" historie i traktuję je jako pewien odpoczynek między poważniejszymi lekturami.
I jakbym nadal była nastolatką to zakochałabym się w tej książce! Teraz jako trochę starsza pani mogę powiedzieć, że jestem nią zauroczona :).
Jest to przede...

Colleen Hoover ma talent do opisywania cudownych, idealnych historii. Tak idealnych, że kobiety po przeczytaniu jej powieści przez tydzień mają pretensję do swoich chłopów, dlaczego nie sypią im romantyzmami z rękawa.
Mając z tyłu głowy wcześniejsze przeczytane pozycje pani Hoover byłam gotowa na wysokokaloryczną dawkę słodkości i tak też było tym razem, aczkolwiek historia poruszała bardzo poważny temat.
Na wielki plus jest to, że nie była to banalna opowieść. O wielkiej miłości, która mimo przeciwności losu przetrwała na wieki. Nie była to też opowieść skrajna, która pokazałaby jedno właściwe rozwiązanie. Było w niej dużo wątpliwości, dużo dróg i rozwiązań, z których żadne nie było idealne i nie gwarantowało wszystkiego, czego się pragnęło. Książka pokazała, że nic nie jest wyłącznie czarne albo białe, a poruszając tak poważny temat nie było to łatwe do stworzenia i pokazania. Bo wina wydaje się niezaprzeczalna, ale jest dużo znaków zapytania, które utrudniają podjęcie decyzji. Książka byłaby świetną pozycją dla wszystkich mędrców, którzy takie decyzje(wedle ich uznania) podejmowaliby w pół sekundy.
Na minus oczywiście soczysta dawka cukru, który w pewnym momencie wylewał się już bokami. Nie przepadam za historiami, gdzie szare, ciche myszki spotykają niesamowicie przystojnych, wykształconych, zakochanych w nich do szaleństwa, piekielnie bogatych i piekielnie uzdolnionych seksualnie mężczyzn, którzy prawie że za dotknięciem palca doprowadzają je do... czerwoności. Tego już trochę za dużo. Przez takie rzeczy historia jest mniej wiarygodna.
Podsumowując, jest to jednak bardzo udana powieść Colleen Hoover. Czysta się ją szybko i z zapartym tchem i co najważniejsze: daje do myślenia.

Colleen Hoover ma talent do opisywania cudownych, idealnych historii. Tak idealnych, że kobiety po przeczytaniu jej powieści przez tydzień mają pretensję do swoich chłopów, dlaczego nie sypią im romantyzmami z rękawa.
Mając z tyłu głowy wcześniejsze przeczytane pozycje pani Hoover byłam gotowa na wysokokaloryczną dawkę słodkości i tak też było tym razem, aczkolwiek...