Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do dzisiaj zastanawiam się o czym była ta książka. O tym, ze autorka pila, o tym, ze rzuciła picie, ze lubiła zakupy, rozstała się z chłopakiem czy o jej blogu? Co jej się przypomniało to pisała. Bez porządku, ładu i składu. Może autorka jest miłą osoba, ale nie oznacza to, ze odrazu musi pisać książki. Zdecydowanie nie polecam, a wręcz odradzam.
Ps jeśli ktoś chciałby się zainspirować i ograniczyć zakupy to niech nie sięga po tę książkę

Do dzisiaj zastanawiam się o czym była ta książka. O tym, ze autorka pila, o tym, ze rzuciła picie, ze lubiła zakupy, rozstała się z chłopakiem czy o jej blogu? Co jej się przypomniało to pisała. Bez porządku, ładu i składu. Może autorka jest miłą osoba, ale nie oznacza to, ze odrazu musi pisać książki. Zdecydowanie nie polecam, a wręcz odradzam.
Ps jeśli ktoś chciałby się...

Interesuję się literaturą obozową od wielu lat. To rodzaj historii, których nie oceniam. Próbuje jedynie poznać wiele różnych punktów widzenia. Tutaj również nie zamierzam oceniać bohaterki, bo nie mam prawa. Dałam sobie jednak prawo do oceny autora tej książki. Za dużo tu autora, jego wtrąceń i opisów kompletnie niepotrzebnych! Nie znam twórczości Pana Wiktora, ale na raczej już nie poznam. Nie zachęcił mnie.

Przykład: Dąbrowska zawiesza głos. Wydawać się może, ze powietrze w salonkę Aliny gęstnieje, a promienie słońca, które przed chwila radośnie wpadały do pokoju przez otworzone do ogrodu drzwi, malując na ścianach abstrakcyjne wzory, w jednej sekundzie straciły na intensywności. Litości!

Interesuję się literaturą obozową od wielu lat. To rodzaj historii, których nie oceniam. Próbuje jedynie poznać wiele różnych punktów widzenia. Tutaj również nie zamierzam oceniać bohaterki, bo nie mam prawa. Dałam sobie jednak prawo do oceny autora tej książki. Za dużo tu autora, jego wtrąceń i opisów kompletnie niepotrzebnych! Nie znam twórczości Pana Wiktora, ale na...

Bardzo kiepska książka. Nie wnosi do historii nic czego wcześniej nie napisały gazety. Autorka pisze: tak wiele pytań pozostało bez odpowiedzi. Ale w tej książce na żadne kolejne nie odpowiada. Po 30 latach dziennikarka jedzie do mamy Mariusza i dziwi się, że kobieta nie chce z nią rozmawiać - szok i niedowierzanie. A kiedy łapie kobietę z zaskoczenia przed blokiem, pyta: jak ta zbrodnia zmieniła Pani życie. Serio? Brakuje tylko pytania w stylu: jak to jest być matka mordercy. Następnie jedzie do Trynkiewicza do zakładu i chce się z nim spotkać bo „pisze o zbrodni sprzed 30 lat”. Mariusz jednak do niej nie wychodzi. Naprawdę trzeba mieć wyobraźnię żeby liczyć, ze nie dość ze będzie chciał o tym rozmawiać to, ze jeszcze zdradzi jej jakieś sekrety. W mojej ocenie książka napisana dla rozgłosu, ponieważ historia jest nadal nośna, ale na pewno nie po to żeby coś wyjaśnić. Nie polecam nikomu.

Bardzo kiepska książka. Nie wnosi do historii nic czego wcześniej nie napisały gazety. Autorka pisze: tak wiele pytań pozostało bez odpowiedzi. Ale w tej książce na żadne kolejne nie odpowiada. Po 30 latach dziennikarka jedzie do mamy Mariusza i dziwi się, że kobieta nie chce z nią rozmawiać - szok i niedowierzanie. A kiedy łapie kobietę z zaskoczenia przed blokiem, pyta:...