Najnowsze artykuły
-
ArtykułyŚladami autorów, czyli książki o miejscach, które odwiedzali i opisywali twórcyAnna Sierant8
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 14 czerwca 2024LubimyCzytać442
-
ArtykułyZnamy laureatki Women’s Prize for Fiction i wręczonej po raz pierwszy Women’s Prize for Non-FictionAnna Sierant14
-
ArtykułyZapraszamy na live z Małgorzatą i Michałem Kuźmińskimi! Zadaj autorom pytanie i wygraj książkę!LubimyCzytać6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Biblioteczka
Filtry
Książki w biblioteczce
[1]
Generuj link
Zmień widok
Sortuj:
Wybrane półki [1]:
Przeczytał:
2017-05-07
2017-05-07
Cykl:
Patrole (tom 6)
Średnia ocen:
7,4 / 10
536 ocen
Ocenił na:
7 / 10
Na półkach:
Zobacz opinię (0 plusów)
Czytelnicy: 1114
Opinie: 50
Zobacz opinię (0 plusów)
Wróciłem do serii po kilku latach przerwy. Wydawało się, że tom IV oznacza ostateczne zamknięcie historii moskiewskich Patroli. Nadia jako czarodziejka absolutna, Anton i Swietłana jako Wyżsi magowie- aż nieprawdopodobne zdawało się stworzenie sensownej fabuły z tak potężnymi bohaterami.
A jednak się udało. Choć może efekt nie jest do końca spójny, wychodzą na wierzch mniejsze lub większe nieścisłości, a klika rozwiązań fabularnych powstało na zasadzie "diabła z pudełka". Autor próbuje się bronić autoironią (vide niemal finałowa rozmowa, gdzie na jaw wychodzą zaskakujący przodkowie Antona), ale niewiele to pomaga, bo rozwiązanie jest niebezpiecznie bliskie tym z brazylijskich telenowel. Niestety nie udało się też uniknąć wady większości serii fantastycznych- im dalsze tomy, tym potężniejsi adwersarze i konieczność oklepanego do bólu ratowania świata. To już nie I tom, gdzie Gorodecki walczył o swoje szczęście i życie. I nawet nie IV, gdzie ratował poległych Innych przed pustką i beznadzieją. Stawka "Szóstego patrolu" jest niestety dużo wyższa.
Kolejnym minusem jest marne tłumaczenie i korekta. Wprawdzie wydawnictwo nie przebiło wpadki z V tomu, gdzie w prologu Anton figuruje jako "Horodecki", ale innych dużych błędów nie udało się uniknąć "spalone resztki koszuli na jednej ręce i zwęglone strzępy na drugiej"- gdy z kontekstu wiadomo, że przeciwnik atakował ogniem i lodem. Wymienne używanie nazwisk "Germainson" i "Żermenson"- nie każdy z polskich czytelników zna transkrypcję z cyrylicy, a bez niej łatwo dojść do wniosku, że chodzi o dwie różne postacie. Takie redakcyjne niechlujstwo potrafi odebrać radość z lektury.
Pomimo tych minusów, spędziłem nad "Szóstym patrolem" fajną sobotę i niedzielę. Znowu siedziałem w Moskwie, prowadziłem typowo słowiańskie rozmowy
przy wódce oraz śmiałem się z warszawskiego niewierzącego Żyda-wampira poległego w toczonej w stanie upojenia... alkoholowego walce z ciemnym magiem- komunistą w 1981r. i z Tygrysa palącego papierosy "Zmrokowe" oraz "postępowej interpretacji" jednego z bardziej znanych dzieł Marka Twaina. Takich aluzji i nawiązań jest zresztą w całym cyklu pełno. Aż szkoda, że czytelnicy spoza Rosji wyłapują pewnie ich niewielką część.
I oczywiście pojawia się pytanie czy to koniec. Zakończenie jest w pewnym stopniu otwarte, w odróżnieniu od "Ostatniego patrolu" nie mamy wrażenia, że bohaterowie stali się niepokonanymi supermenami, panami Rosji, Moskwy i Zmroku. Autor zastosował sztuczkę z "resetem" jednej z postaci, znaną choćby z serii gier o Wiedźminie. "Reset" ten jest tak głęboki, że może albo kończyć cały cykl, albo też stać się punktem wyjścia do kolejnego.
Jako miłośnik "Patroli" mam nadzieję na to drugie
Wróciłem do serii po kilku latach przerwy. Wydawało się, że tom IV oznacza ostateczne zamknięcie historii moskiewskich Patroli. Nadia jako czarodziejka absolutna, Anton i Swietłana jako Wyżsi magowie- aż nieprawdopodobne zdawało się stworzenie sensownej fabuły z tak potężnymi bohaterami.
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toA jednak się udało. Choć może efekt nie jest do końca spójny, wychodzą na wierzch...