Audiobook 8/10

Prawidłowe zakończenie wielotomowej serii. Wiadomo, każdy inaczej zinterpretuje, jakie powinno być to prawidłowe. Świetna książka, świetna seria. Wszystkie misternie poplątane supełki przez wiele setek stron tutaj zostaną rozplątane. Jednak nie tak po amerykańsku, ładnie i prosto. Tutaj nic nie jest proste. Szkoda tylko, że momentami autor sobie płynie gdzie indziej. Moim zbyt często i długo, do tego z tomu na tom o prawdach coraz bardziej oczywistych.

10 - Arcydzieło;
9 - Wybitna;
8 - Bardzo dobra;
7 - Dobra;
6 - Może być;
5 - Średnia;
4 - Taka se;
3 - Skończyłem z musu;
2 - Tragedia;
1 - Gorzej niż tragedia. Nie wiem, jak skończyłem.

Audiobook 8/10

Prawidłowe zakończenie wielotomowej serii. Wiadomo, każdy inaczej zinterpretuje, jakie powinno być to prawidłowe. Świetna książka, świetna seria. Wszystkie misternie poplątane supełki przez wiele setek stron tutaj zostaną rozplątane. Jednak nie tak po amerykańsku, ładnie i prosto. Tutaj nic nie jest proste. Szkoda tylko, że momentami autor sobie płynie gdzie...

To już niestety ostatni tom patroli Łukjanienki, a w nim wiele się dzieje.

Równowaga sił na Ziemi została bezpowrotnie zachwiana. Nie oznacza to jednak pojawienie się Zwierciadła, bo to pojawia się tylko wtedy kiedy równowaga pomiędzy siłami Jasnych i Ciemnych jest zachwiana. Kiedy Dobro lub Zło zaczyna na Ziemi przeważać pojawia się Dwujedyny – bóg Zmroku, Pan Wampirów. Jego przyjście wieszczą wszyscy prorocy na świecie, a każde proroctwo wygląda tak samo. Jednak można z nim negocjować. Po raz pierwszy od wielu lat musi zebrać się Szósty Patrol i stawić mu czoła.

Bardzo ciekawy wątek zamykający historię Antona, jego rodziny, przyjaciół i wrogów. Łukjanienko zdecydowanie poradził sobie z historią rozbitą na sześć tomów (podejrzewam, że poradziłby sobie z większą ilością treści jakby mu się chciało ;) ). Bardzo dobry cykl, godny polecenia.

To już niestety ostatni tom patroli Łukjanienki, a w nim wiele się dzieje.

Równowaga sił na Ziemi została bezpowrotnie zachwiana. Nie oznacza to jednak pojawienie się Zwierciadła, bo to pojawia się tylko wtedy kiedy równowaga pomiędzy siłami Jasnych i Ciemnych jest zachwiana. Kiedy Dobro lub Zło zaczyna na Ziemi przeważać pojawia się Dwujedyny – bóg Zmroku, Pan Wampirów....

Szkoda, że to już koniec. Bardzo dobry cykl, trzymający poziom do samego końca. Również w tomie szóstym mieliśmy parę zaskakujących zwrotów akcji. Polecam.

Szkoda, że to już koniec. Bardzo dobry cykl, trzymający poziom do samego końca. Również w tomie szóstym mieliśmy parę zaskakujących zwrotów akcji. Polecam.

Tom ostatni cyklu, który wyjaśnia pewne wątki, wskrzesza też tych, których już autor wykorzystał (mnie osobiście podoba się poczucie humoru i charakter Ariny). Miejscami to naciągane, miejscami sprytne, jednak udaje się Siergiejowi jakoś to powiązać chociażby poprzez związki krwi...(tu się pośmiałem, bo się kompletnie namieszało chociażby z dziadkiem Zawulonem).
Poza tym mamy tu zagrożenie zagładą całego świata, wątek śledczy, czyli jak temu zaradzić, zamachy, zjazdy wiedźm i wampirów, trochę historii świata patroli, w miarę szybką akcję, ciekawe zakończenie. Dlatego z całego cyklu tom 6 i 3 najbardziej zapamiętałem.
Śmieszne jest to, że nagle okazuje się, że mało komu zależy na Gorodeckim, nawet jego córce, a to oznacza, że chyba faktycznie trzeba kończyć cały cykl...

Tom ostatni cyklu, który wyjaśnia pewne wątki, wskrzesza też tych, których już autor wykorzystał (mnie osobiście podoba się poczucie humoru i charakter Ariny). Miejscami to naciągane, miejscami sprytne, jednak udaje się Siergiejowi jakoś to powiązać chociażby poprzez związki krwi...(tu się pośmiałem, bo się kompletnie namieszało chociażby z dziadkiem Zawulonem).
Poza tym...

Kto przeczytał wcześniejsze pięć części "Patroli", tego specjalnie nie trzeba namawiać do szóstej. Pod względem natężenia zwrotów akcji, tajemnic do rozwikłania i specyficznego rosyjskiego poczucia humoru "Szósty Patrol" w niczym nie odbiega od poprzednich. Co się zmieniło?

Widać, że autor chce widzieć Rosję jako przynależącą raczej do kultury europejskiej niż azjatyckiej, albo po prostu "wschodniej", np. z pewnym odcieniem dumy pisze o tym, że w rosyjskich kawiarniach już nie można palić.

Zdecydowanie najprzyjemniejsza część cyklu. Szkoda tylko, że ostatnia i że tych stron nie było więcej...

Kto przeczytał wcześniejsze pięć części "Patroli", tego specjalnie nie trzeba namawiać do szóstej. Pod względem natężenia zwrotów akcji, tajemnic do rozwikłania i specyficznego rosyjskiego poczucia humoru "Szósty Patrol" w niczym nie odbiega od poprzednich. Co się zmieniło?

Widać, że autor chce widzieć Rosję jako przynależącą raczej do kultury europejskiej niż azjatyckiej,...

Niebezpieczne przepowiednie. W trakcie pozornie rutynowego śledztwa dotyczącego szalejącego wampira bohaterowie natrafiają na przepowiednię zwiastującą wielkie zagrożenie. Na dodatek tajemnicze siły wybrały sobie za cel córkę głównego bohatera.

Autor po raz kolejny stara się rozbudować świat przedstawiony. Wiele elementów okazuje się innych i bardziej skomplikowanych niż mogło się wydawać. Wydawało mi się jednak trochę niewiarygodne, że pewne struktury bohaterowie odkrywają razem z czytelnikami – jako pracownicy Patroli powinni wiedzieć jak chociażby działa hierarchia czarownic.

Odniosłem jednak wrażenie, że fabularnie zabrakło tu trochę pomysłu. Autor wyciąga postacie, których wątki już się zakończyły i wykorzystuje je jako wytrychy fabularne czasami zupełnie podważając przy tym to co ustanowiły poprzednie tomy. Dobrze jednak, że główny bohater wytyka tu wiele absurdów z dużą dawką humoru. Dzięki temu łatwiej przełknąć dosyć tanie rozwiązania fabularne.

Odnoszę wrażenie, że ten tom był robiony już trochę na siłę. Autor wyraźnie nie miał na niego pomysłu i jedynie sarkazm głównego bohatera ratuje całość. Głównie dla fanów cyklu.

Niebezpieczne przepowiednie. W trakcie pozornie rutynowego śledztwa dotyczącego szalejącego wampira bohaterowie natrafiają na przepowiednię zwiastującą wielkie zagrożenie. Na dodatek tajemnicze siły wybrały sobie za cel córkę głównego bohatera.

Autor po raz kolejny stara się rozbudować świat przedstawiony. Wiele elementów okazuje się innych i bardziej skomplikowanych niż...

Według mnie najlepsza część. Czyżby świat miał się skończyć? Fajne zamknięcie cyklu, napięcie rośnie, by wybuchnąć na koniec. Czy przewidywalne zakończenie? Dla mnie było niespodzianką, ale ja to naiwna jestem ;-)
Polecam

Według mnie najlepsza część. Czyżby świat miał się skończyć? Fajne zamknięcie cyklu, napięcie rośnie, by wybuchnąć na koniec. Czy przewidywalne zakończenie? Dla mnie było niespodzianką, ale ja to naiwna jestem ;-)
Polecam

Polecam całą serię ...Było naprawdę niezle ..

Polecam całą serię ...Było naprawdę niezle ..

Kulminacja. Rozwiązanie wszystkich intryg. Nowe - stare sojusze. Zmrok ponownie stroną konfliktu. Wgląd w historię powstania i rozwoju Innych. A jednak Inni jak byli moralnie dwuznaczni tak pozostają, chociaż tutaj to już nawet wampiry są tylko pasterzami stada, a nie drapieżnikami. Sam Anton Gorodecki staje się człowiekiem. Próbował już wcześniej, w efekcie zakładu przeżyć 24 godz., jako człowiek i niezbyt mu się udało. Teraz szlachetnie poświęcił się DLA SPRAWY i LUDZI. Wszyscy i Ciemni i Jaśni poklepują go po ramieniu mając przy tym zmieszanie współczujący wyraz twarzy, a żona i córka "łzy w oczach". I mimo to po zakończeniu lektury pozostałam z pytaniem - co dalej? da radę?
Niby jest jeszcze jeden patrol, ale nie Łukjanienko jest jego autorem. Może kiedyś sięgnę, na razie wolę pozostać z uczuciem niedosyty.

Kulminacja. Rozwiązanie wszystkich intryg. Nowe - stare sojusze. Zmrok ponownie stroną konfliktu. Wgląd w historię powstania i rozwoju Innych. A jednak Inni jak byli moralnie dwuznaczni tak pozostają, chociaż tutaj to już nawet wampiry są tylko pasterzami stada, a nie drapieżnikami. Sam Anton Gorodecki staje się człowiekiem. Próbował już wcześniej, w efekcie zakładu przeżyć...

Jakie dziwne zakończenie... Okazuje się, że wszyscy jednocześnie kochają i nienawidzą Antona. We mnie nie wywoływał aż tak silnych emocji. Czasem mnie irytował, częściej jednak budził sympatię. Natomiast to, kim tak naprawdę była tajemnicza wampirzyca pomagająca Antonowi, po prostu mnie zastrzeliło! Czego jak czego, ale tego się nie spodziewałam! Jedna gwiazdka więcej za to.

Jakie dziwne zakończenie... Okazuje się, że wszyscy jednocześnie kochają i nienawidzą Antona. We mnie nie wywoływał aż tak silnych emocji. Czasem mnie irytował, częściej jednak budził sympatię. Natomiast to, kim tak naprawdę była tajemnicza wampirzyca pomagająca Antonowi, po prostu mnie zastrzeliło! Czego jak czego, ale tego się nie spodziewałam! Jedna gwiazdka więcej za to.