Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fantastyczna lektura! Dosłownie, czekała na mnie na Empikowej półce w dziale "Uszkodzone", żeby wskoczyć mi w oczy, a następnie w ręce i stać się remedium na zgryzotę i momentami przygniatający ciężar kondycji ludzkości. Pióro autora, poziom jego wnikliwości i pragamtyczny optymizm to wyższy poziom. Wnioski z przytoczonych przez niego historii i rozważań nad nimi, w oparciu o badania naukowe i własne spostrzeżenia, formuje w 10 zasad według których warto żyć:

1. W razie wątpliwości dopatruj się dobrych intencji 🌞
2. Myśl w scenariuszach, w których wszyscy wygrywają 👑👑
3. Zadawaj więcej pytań 💬
4. Powściągnij swoją empatię, wytrenuj współczucie 💝
5. Spróbuj zrozumieć drugą osobę, bez względu na to, skąd przychodzi 🧠
6. Kochaj swoich bliskich, tak jak inni kochają swoich 🥰
7. Unikaj wiadomości 📺
8. Nie bij nazistów! ✌️
9. Wyjdź z cienia: nie wstydź się czynić dobra 🌗
10. Bądź realistą 👁️

Powiesiłem je sobie na drzwiach od toalety, żeby dodać szlachetności doznaniom na porcelanowym tronie :>

Fantastyczna lektura! Dosłownie, czekała na mnie na Empikowej półce w dziale "Uszkodzone", żeby wskoczyć mi w oczy, a następnie w ręce i stać się remedium na zgryzotę i momentami przygniatający ciężar kondycji ludzkości. Pióro autora, poziom jego wnikliwości i pragamtyczny optymizm to wyższy poziom. Wnioski z przytoczonych przez niego historii i rozważań nad nimi, w oparciu...

Pan Napiórkowski ma niesamowity talent do wyjaśniania w sposób prosty, przejrzysty i błyskotliwy bardzo zawiłych pojęć i tematów - na równi z talentem do gmatwania, komplikowania i ubierania w nad wyraz dystyngowane formy naukowo-literackie pojęć i tematów prostych. W tej pozycji, niestety liczniej korzysta z tego drugiego talentu. To komplikuje treść książki o wiele bardziej niż zagadnienia tego wymagają, znacznie utrudniając przyswajanie. A szkoda.

Pan Napiórkowski ma niesamowity talent do wyjaśniania w sposób prosty, przejrzysty i błyskotliwy bardzo zawiłych pojęć i tematów - na równi z talentem do gmatwania, komplikowania i ubierania w nad wyraz dystyngowane formy naukowo-literackie pojęć i tematów prostych. W tej pozycji, niestety liczniej korzysta z tego drugiego talentu. To komplikuje treść książki o wiele...

"Usta mądrości są zamknięte dla wszystkiego z wyjątkiem uszu zrozumienia" ~Kybalion.

Ta pozycja to kawał solidnej, dobrze skonsolidowanej wiedzy, prostej w odbiorze i trudnej w przyswojeniu. Zawiera w sobie esencję prawd o funkcjonowaniu rzeczywistości, wspartą rzeczową argumentacją. Prawa brzmią następująco:

SIEDEM PRAW HERMETYCZNYCH:

I. PRAWO MENTALIZMU
WSZYSTKO jest UMYSŁEM; Wszechświat jest Mentalny.

II. PRAWO ZGODNOŚCI
Tak jak na górze, tak i na dole; tak jak na dole, tak i na górze.

III. PRAWO WIBRACJI
Nic nie spoczywa; wszystko jest w ruchu; wszystko wibruje.

IV. PRAWO BIEGUNOWOŚCI
Wszystko jest podwójne; wszystko ma swoje bieguny; wszystko tworzy parę ze swoim przeciwieństwem; podobne i niepodobne są tym samym; przeciwieństwa są identyczne w swojej naturze, lecz różne w stopniu; skrajności się spotykają; wszystkie prawdy są jedynie półprawdami; wszystkie paradoksy da się pogodzić.

V. PRAWO RYTMU
Wszystko płynie, na zewnątrz i do środka; wszystko ma swoje pływy; wszystkie rzeczy wznoszą się i upadają; ruch wahadła manifestuje się we wszystkim; miara wychylenia w prawo jest miarą wychylenia w lewo; rytm się kompensuje.

VI. PRAWO PRZYCZYNY I SKUTKU
Każda przyczyna ma swój skutek; każdy skutek ma swoją przyczynę; wszystko dzieję się według Prawa; przypadek to jedynie nazwa dla nierozpoznanego Prawa; istnieje wiele płaszczyzn przyczynowości, lecz nic nie wymyka się Prawu.

VII. PRAWO RODZAJU
Rodzaj jest we wszystkim; wszystko ma swoje męskie i żeńskie pierwiastki; rodzaj manifestuje się na wszystkich płaszczyznach.

* * *

Pozycja zdecydowanie nie dla każdego, a dla każdego, kto jest gotowy wpuścić do siebie te idee.

"Usta mądrości są zamknięte dla wszystkiego z wyjątkiem uszu zrozumienia" ~Kybalion.

Ta pozycja to kawał solidnej, dobrze skonsolidowanej wiedzy, prostej w odbiorze i trudnej w przyswojeniu. Zawiera w sobie esencję prawd o funkcjonowaniu rzeczywistości, wspartą rzeczową argumentacją. Prawa brzmią następująco:

SIEDEM PRAW HERMETYCZNYCH:

I. PRAWO MENTALIZMU
WSZYSTKO jest...

To dzieło ma w sobie dokładnie to, czego potrzebowałem. Absolutny mind changer!

* * *

Notki z lektury:

- Prawdziwymi przyczynami stresu nie są bodźce zewnętrzne, a nasza wewnętrzna reakcja na nie. Intensywność stresu bierze się z ilości skumulowanych, wypartych emocji.

- Radzimy sobie z negatywnymi uczuciami poprzez:
1. Nieświadome wypieranie i świadome tłumienie. Mechanizmy utrzymujące emocje w wyparciu to zaprzeczanie i projekcje. Polegają na tym, że wyparte emocje projektujemy na jakiś aspekt świata wewnętrznego (np. osobę, grupę ludzi, instytucję, Żydów, los, Boga, itp.) i demonizujemy go.
2. Wyrażanie uczuć. Błędnie odbierane w naszej kulturze jako zdrowe i uwalniające, w rzeczywistości popycha negatywne emocje dalej, do odbiorców naszych uczuć. Zdrową alternatywą jest sublimacja - przemieszczenie trudnego popędu na bardziej nam służący.
3. Ucieczka. Znana i lubiana metoda na bodźców głoda. Eskapizm od wewnętrznych napięć karmi egoizm i skutkuje rozwojem nałogów.

- Źródłem myśli są uczucia. Uwolnienie od danego uczucia, uwalnia od myśli z nim związanych.

- Aby poradzić sobie z kryzysem emocjonalnym, można najpierw świadomie zastosować metody redukcji (zajęcie się pracą, wygadanie się, odreagowanie przez rekreację), a gdy napięcie opadnie, wówczas stopniowo uwalniać przywiązanie do poszczególnych aspektów danej sytuacji (np. odpuścić przywiązanie do benefitów przyjaźni z kimś, kto chce zakończyć relację.)

- Aby pozbyć się oporu przed uwalnianiem uczucia, dobrze jest zapytać siebie jaką pozorną korzyść nam daje.

- Oprócz odpuszczania negatywnych emocji, zbawiennie jest również odpuszczenie oporu przed pozytywnymi.

- Skuteczną metodą na radzenie sobie z emocjami, jest wspinanie się od apatii, przez żal, strach, pożądanie, gniew, dumę, aż po odwagę, poprzez progresywne rozpoznawanie i uwalnianie.

- Każde "nie mogę" tak naprawdę oznacza "nie chcę". Nasze przekonania są tylko naszą odpowiedzialnością.

- Sposobem wyjścia z negatywności jest uznanie i odpuszczenie jej, z jednoczesnym odpuszczeniem oporu przed pozytywnością (zmianą).

- Z żalem i smutkiem wywołanymi stratą często związane jest złudne poczucie winy typu "Mogłem postąpić inaczej."

- Ego, oraz małe ja, można traktować jak małego, słodkiego misia - uroczą bestię, która nie ma złych intencji, po prostu nie wie, że można postępować inaczej.

3 prawa świadomości:
- Podobne przyciąga podobne.
- Świadomość ulega wyłącznie wpływom przekonań w które świadomie lub nieświadomie się wierzy.
- Sednem wszechistnienia jest Miłość.

To dzieło ma w sobie dokładnie to, czego potrzebowałem. Absolutny mind changer!

* * *

Notki z lektury:

- Prawdziwymi przyczynami stresu nie są bodźce zewnętrzne, a nasza wewnętrzna reakcja na nie. Intensywność stresu bierze się z ilości skumulowanych, wypartych emocji.

- Radzimy sobie z negatywnymi uczuciami poprzez:
1. Nieświadome wypieranie i świadome tłumienie....

Wszystko, czego nie było - a powinno być - na WDŻecie, i wiele więcej!

Wszystko, czego nie było - a powinno być - na WDŻecie, i wiele więcej!

Książka stanowi dobre wprowadzenie do "świata kuchni", gdyż oprócz samej diety i przepisów, znajdziemy tam również podstawowe informacje nt. działania ludzkiego układu pokarmowego, suplementacji, oraz pozakuchennych aktywności prozdrowotnych. Na ten moment, książka straciła co nieco na wartości, gdyż strona do której wielokrotnie odsyłają autorzy (www.smartfat.com) już nie istnieje. Największym mankamentem jest "clickbaitowy" coaching, typowo pod Amerykańskiego odbiorcę (np. jeden z rozdziałów nazywa się "Zapomnij o wszystkim, co do to tej pory wiedziałeś o jedzeniu!"), podobnie jak wiele produktów i marek wymienionych, których brak na polskim rynku. Nie skusiłem się na podjęcie diety w pełni, więc nie mogę się o niej wypowiedzieć w całości, jednak wiedzę i porady z książki, które wdrożyłem w życie, szybko przyniosły skutki.
Podsumowując: dobra książka dla laików, nie dla wege, powinna pomóc zrzucić kilogramy, zachowując w diecie smak, ale na ten moment lepiej sięgnąć po coś bardziej aktualnego, i polskiego (Polecam "Dietę MIND" Mikołaja Choroszyńskiego)

Książka stanowi dobre wprowadzenie do "świata kuchni", gdyż oprócz samej diety i przepisów, znajdziemy tam również podstawowe informacje nt. działania ludzkiego układu pokarmowego, suplementacji, oraz pozakuchennych aktywności prozdrowotnych. Na ten moment, książka straciła co nieco na wartości, gdyż strona do której wielokrotnie odsyłają autorzy (www.smartfat.com) już nie...

Inaczej niż w pozostałych częściach cyklu, tu zamiast zwartej, wielowątkowej historii, dostajemy pakiet poszczególnych przygód mających miejsce na przestrzeni kilkunastu lat, które w większości, prócz protagonisty, nie mają z sobą żadnego powiązania. Ma to swoje plusy i minusy. Do tych pierwszych mogę przede wszystkim zaliczyć o wiele szersze spektrum lokacji: trzeba Žambochowi oddać niesamowity talent do kreowania różnorodnych, poruszających wyobraźnię krain: od egzotycznej, zabójczej w każdym tego słowa znaczeniu dżungli, przez pustynne rubieże, aż po gęsto usiane dolinami rozległe pasma górskie. Drugim ogromnym plusem jest bogaty wachlarz historii - każda przygoda jest indywidualna, dzieje się na innych warunkach, i zazwyczaj stroni od wyświechtanych motywów i banałów. Opisy pojedynków są jak zawsze bardzo soczyste i wręcz tryskają miksem adrenaliny i krwi z tętnic, a ważniejsze postacie są niejednowymiarowe, i zazwyczaj trudno się domyślić ich prawdziwych intencji.

Największym minusem jest rzucająca się w oczy niekonsekwentność: poszarpanie wątków daje wrażenie niespójności. Pierwsze rozdziały dają pojęcie o przeszłości protagonisty, nakreślają wydawałoby się fundamentalny dla bohatera konflikt - po czym ten w rozdziale następnym się urywa. W kolejnym rozdziale Koniasz zostaje niemal zabity przez "najlepszego szermierza jakiego spotkał" - a potem okazuje się, że miano to, co drugi rozdział nosi inna osoba. Na przestrzeni historii, Koniasz wyraźnie zaczyna tracić rachubę ilości swoich kontuzji, ze złamanym nosem na czele, a najlepszym sposobem na błyskawiczne zagojenie się rany jest to, że o niej nie wspomni. Momentami autor w bardzo banalny sposób prowadzi czytelnika za rączkę, co najmocniej odczułem kiedy pod koniec jednego z dłuższych i bardziej emocjonujących rozdziałów, przez ostatnie trzy strony sprawczyni całego zamieszania, w przerywanym monologu, objaśnia bohaterowi całą intrygę, krok po kroku, jak dziecku, nie zostawiając żadnego miejsca na domysły.

Suma summarum: ciekawa książka o "lekkomyślnym intelektualiście-zabijace", który czasem sprawia wrażenie gubiącego się w sobie, ale nigdy w rzeczywistości, która go otacza.

Inaczej niż w pozostałych częściach cyklu, tu zamiast zwartej, wielowątkowej historii, dostajemy pakiet poszczególnych przygód mających miejsce na przestrzeni kilkunastu lat, które w większości, prócz protagonisty, nie mają z sobą żadnego powiązania. Ma to swoje plusy i minusy. Do tych pierwszych mogę przede wszystkim zaliczyć o wiele szersze spektrum lokacji: trzeba...