Jesteśmy społecznością, która kocha książki

od literatury oczekuję raczej, aby nawet w szambie umiała nurzać się pięknie. tymczasem tu - muł, syf i brud, wieje prostactwem i płycizną, ślizganiem się po powierzchni, bez choćby próby zajrzenia pod dywan.

od literatury oczekuję raczej, aby nawet w szambie umiała nurzać się pięknie. tymczasem tu - muł, syf i brud, wieje prostactwem i płycizną, ślizganiem się po powierzchni, bez choćby próby zajrzenia pod dywan.

opowieści o kobiecej seksualności - niektóre trudne, przykre i smutne, inne lekkie, zabawne i pełne ciepła, akceptacji i miłości. całość jest jak spotkanie z przyjaciółkami, dzięki!

opowieści o kobiecej seksualności - niektóre trudne, przykre i smutne, inne lekkie, zabawne i pełne ciepła, akceptacji i miłości. całość jest jak spotkanie z przyjaciółkami, dzięki!

spotkanie z pisarzem-legendą - niestety rozczarowujące. nie trafia do mnie styl Autora, ani treść jego wspomnień. drażni wszechobecny cynizm i wyrachowanie. nie rozumiem fenomenu i jeśli jest w tym jakaś wrażliwość - to głęboko ukryta (a przynajmniej mnie trudno jest ją dostrzec).

spotkanie z pisarzem-legendą - niestety rozczarowujące. nie trafia do mnie styl Autora, ani treść jego wspomnień. drażni wszechobecny cynizm i wyrachowanie. nie rozumiem fenomenu i jeśli jest w tym jakaś wrażliwość - to głęboko ukryta (a przynajmniej mnie trudno jest ją dostrzec).

to jedna z tych książek, które na dobre mnie ukształtowały. niektóre cytaty towarzyszą mi przez całe życie i wciąż są dla mnie ważne.
urzeka formą i swoją nieskończonością - można w zasadzie dowolnie skakać po rozdziałach, układając za każdym razem inną opowieść. to uczta intelektualna i filozoficzna, prowokująca do zadawania pytań o sens, bliskość, samotność, miłość i swoje miejsce na ziemi.

dodatkowo - "Grę w klasy" można czytać dla czystej przyjemności delektowania się słowami - tłumaczenie jest przepiękne.

to jedna z tych książek, które na dobre mnie ukształtowały. niektóre cytaty towarzyszą mi przez całe życie i wciąż są dla mnie ważne.
urzeka formą i swoją nieskończonością - można w zasadzie dowolnie skakać po rozdziałach, układając za każdym razem inną opowieść. to uczta intelektualna i filozoficzna, prowokująca do zadawania pytań o sens, bliskość, samotność, miłość i...

książka osobista, brudna i "punkowa", dosłowna, bolesna i sięgająca najgłębszego mroku - zapraszająca w otchłań oraz obezwładniająca bezpośredniością i szczerością (a może nawet - ekshibicjonizmem?), a jednocześnie tak bardzo poetycka, kunsztowna, zaskakująca językowo, jak również pełna światła, humoru, nadziei i przepływu.
przeglądam się w tej narracji jak w tafli wody, i spod powierzchni spogląda na mnie niezwykle mądra, wrażliwa, pogodzona ze sobą Kobieta. Kobieta, która wie, czym jest mrok, inność i poczucie niedopasowania. i która wie także, jak ostatecznie uczynić z tego swoją największą siłę i przemówić z mocą pełnym głosem.

jak dobrze, że miała odwagę podzielić się swoją opowieścią.
i jak dobrze, że jej historia trafiła w ręce odpowiedniej tłumaczki.

książka osobista, brudna i "punkowa", dosłowna, bolesna i sięgająca najgłębszego mroku - zapraszająca w otchłań oraz obezwładniająca bezpośredniością i szczerością (a może nawet - ekshibicjonizmem?), a jednocześnie tak bardzo poetycka, kunsztowna, zaskakująca językowo, jak również pełna światła, humoru, nadziei i przepływu.
przeglądam się w tej narracji jak w tafli wody, i...

mam wrażenie, że w tej powieści głównym bohaterem, poza Vinsem oczywiście, jest świat - dopracowany w szczegółach, przedstawiony za pomocą przemyślanego, dobranego pieczołowicie języka oddającego brutalność wydarzeń, a przecież także bardzo poetyckiego w opisach. i choć już od pierwszych stron Autor zabiera czytelnika w szaleńczy galop, mknąc przez wydarzenia, to przecież nie brakuje tu drugiego dna i zatrzymania. jest to również opowieść o miłości i tęsknocie (albo raczej: miłościach i tęsknotach), nieoczywistościach i meandrach psychiki, konfliktach wewnętrznych, a także o, być może skazanej z góry na porażkę, próbie dogonienia przeszłości. a przynajmniej ja tak tę powieść odczytuję :) miałabym ochotę dowiedzieć się jeszcze więcej o świecie wewnętrznym bohaterów.

mam wrażenie, że w tej powieści głównym bohaterem, poza Vinsem oczywiście, jest świat - dopracowany w szczegółach, przedstawiony za pomocą przemyślanego, dobranego pieczołowicie języka oddającego brutalność wydarzeń, a przecież także bardzo poetyckiego w opisach. i choć już od pierwszych stron Autor zabiera czytelnika w szaleńczy galop, mknąc przez wydarzenia, to przecież...