Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia. Konkurs został rozwiązany, a laureaci zostali powiadomieni w wiadomości prywatnej.

Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia. Konkurs został rozwiązany, a laureaci zostali powiadomieni w wiadomości prywatnej.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Warszawa

Kino włoskie jest dla mnie dużo bardziej kameralne niż to hollywoodzkie. Lepiej je przeżywam i zostaje w mojej pamięci na dłużej. Dokładnie pamiętam moje pierwsze świadome zetknięcie się z nim. Kiedy byłam dzieckiem obejrzałam film, który wtedy mnie zachwycił swoją opowieścią. Choć byłam kilkulatką zauważyłam (mimo lektora), że bohaterowie posługują się innym językiem niż zazwyczaj. Dopiero lata później zaczęłam poszukiwania filmu, który był z zakamarkach mojego umysłu. Była to "Fantaghiro". Mniej więcej w tym czasie zetknęłam się z innym wielkim dziełem włoskiej kinematografii "Życie jest piękne". Nigdy więcej nie spotkałam się z filmem, który w tak niezwykły sposób opisywałby tragizm II wojny światowej. Moje poszukiwania innych arcydzieł włoskiej kinematografii zaprowadziły mnie do Federico Felliniego. Kiedy ktoś zadaje więc pytania o wpływ włoskiego kina na światowe wystarczy powiedzieć, żeby zapoznał się z dziełami tego reżysera. Są jednak dwa filmy, które nadal zajmują szczególne miejsce w moim sercu: Cinema Paradiso (dzieło obok którego według mnie nie można przejść obojętnie) oraz Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie (polecam tą oryginalną wersję a nie polską). Kiedy mówimy o tym co jeszcze dało włoskie kino powiem, że wspaniałego kompozytora. Nino Rota napisał pewną przepiękną melodię, którą myślę, że zna każdy fan wielkiego kina hollywoodzkiego, a jeśli nie zna tego soundtracku polecam go poszukać.

Warszawa

Kino włoskie jest dla mnie dużo bardziej kameralne niż to hollywoodzkie. Lepiej je przeżywam i zostaje w mojej pamięci na dłużej. Dokładnie pamiętam moje pierwsze świadome zetknięcie się z nim. Kiedy byłam dzieckiem obejrzałam film, który wtedy mnie zachwycił swoją opowieścią. Choć byłam kilkulatką zauważyłam (mimo lektora), że bohaterowie posługują się innym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 Lubię włoskie kino, głównie za jego  europejskość, czyli odmienność od kina amerykańskiego – hollywoodzkiego. Choć amerykanie starają się kręcić filmy jakwłosi i czerpią inspirację całymi garściami z włoskich dzieł a szczególnie z nurtu „spaghetti westernu”. Oprócz tego światowa kinematografii zawdzięcza Włochom znakomite filmy Felliniego, świetnych aktorów. Sposród nich można wymienić legendarnych: Sophia Loren, Claudia Cardinale, Marcello Mastroianni, czy współczesny: Robert Benigni. Włosi także tworzyli dzieła obrazoburcze, łamiące tabu np.: „Salo, czyli 120 dni Sodomy”, „Wielkie żarcie”, „Kaligula”. Na pewno bez włoskiego kino światowe byłoby bardziej ubogie.
(Poznań) 

 Lubię włoskie kino, głównie za jego  europejskość, czyli odmienność od kina amerykańskiego – hollywoodzkiego. Choć amerykanie starają się kręcić filmy jakwłosi i czerpią inspirację całymi garściami z włoskich dzieł a szczególnie z nurtu „spaghetti westernu”. Oprócz tego światowa kinematografii zawdzięcza Włochom znakomite filmy Felliniego, świetnych aktorów. Sposród nich...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

(Warszawa)

Kocham Włochy, co automatycznie przekłada się na miłość do włoskiego kina, które mnie przenosi na półwysep Apeniński bez wychodzenia z domu. Włoscy reżyserowie i scenarzyści zawsze przemycają niesamowite elementy krajobrazu i kultury ich kraju. Wszystko dzieje się naturalnie, spontanicznie; nie chodzi wcale o przepych. Włoskie filmy, nawet jeżeli to komedie, dają do myślenia i tkwią w umyśle widza jeszcze długo po seansie. Kinematografia zawdzięcza Włochom takie arcydzieła jak Osiem i pół, Słodkie życie czy Listonosz.

(Warszawa)

Kocham Włochy, co automatycznie przekłada się na miłość do włoskiego kina, które mnie przenosi na półwysep Apeniński bez wychodzenia z domu. Włoscy reżyserowie i scenarzyści zawsze przemycają niesamowite elementy krajobrazu i kultury ich kraju. Wszystko dzieje się naturalnie, spontanicznie; nie chodzi wcale o przepych. Włoskie filmy, nawet jeżeli to komedie,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

(Warszawa)
Dla mnie włoskie kino owiane jest już legendą, dzięki tak charakterystycznym postaciom jak Sophia Loren czy Monica Belluci. Obydwie aktorki należą do światowego kanonu kobiecego piękna, jak i kunsztu gry aktorskiej. Kino to cenię również za wyrazistość i ekspresyjność ludzkich emocji, które potrafią zaangażować widza bez reszty.

(Warszawa)
Dla mnie włoskie kino owiane jest już legendą, dzięki tak charakterystycznym postaciom jak Sophia Loren czy Monica Belluci. Obydwie aktorki należą do światowego kanonu kobiecego piękna, jak i kunsztu gry aktorskiej. Kino to cenię również za wyrazistość i ekspresyjność ludzkich emocji, które potrafią zaangażować widza bez reszty.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

[Warszawa]
Włoska kinematografia nie raz wyznaczała trendy i kierunki kina. Powojenny realizm pokazał, że filmowe dramaty rozgrywają się wśród zwykłych ludzi. Włoskie kino stało się sztuką ukazującą istotne problemy m.in. społeczne i polityczne. Zaś z drugiej strony kontrowersyjne obrazy reżyserów przełamywały tabu obyczajowe i zgłębiały zakamarki ludzkich emocji. Uznanie krytyków oraz publiczności niejednokrotnie zdobywały filmy twórców takich jak Tornatore, Benigni, Moretti, Feliniego, Antoniniego czy Viscontiego.
Włoskie kino to jednak nie tylko wybitnie arcydzieła. Na drugim końcu zestawienia znajdziemy m.in. filmy faszystowskim, spaghetti westerny, filmy erotycznym.

[Warszawa]
Włoska kinematografia nie raz wyznaczała trendy i kierunki kina. Powojenny realizm pokazał, że filmowe dramaty rozgrywają się wśród zwykłych ludzi. Włoskie kino stało się sztuką ukazującą istotne problemy m.in. społeczne i polityczne. Zaś z drugiej strony kontrowersyjne obrazy reżyserów przełamywały tabu obyczajowe i zgłębiały zakamarki ludzkich emocji. Uznanie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Warszawa 
Włochy to nie tylko piękny kraj, którego krajobraz mamy okazję podziwiać podczas filmu, ale również zdecydowanie coś bardziej wartościowego. Mówi się o włoskim temperamencie  jak i o ich ogromnej więzi z rodziną. Nie da się wyrzucić z pamięci wybornych kulinarnych potraw. W wielu filmach mamy okazję ujrzeć przeróżne zabytki, które cieszą oko na odległość. Włoskie filmy mają swój własny i unikatowy charakter. 

Warszawa 
Włochy to nie tylko piękny kraj, którego krajobraz mamy okazję podziwiać podczas filmu, ale również zdecydowanie coś bardziej wartościowego. Mówi się o włoskim temperamencie  jak i o ich ogromnej więzi z rodziną. Nie da się wyrzucić z pamięci wybornych kulinarnych potraw. W wielu filmach mamy okazję ujrzeć przeróżne zabytki, które cieszą oko na odległość. Włoskie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Warszawa
Przede wszystkim kocham nie tylko włoskie kino, ale same Włochy. Kocham włoskie krajobrazy, język i kulturę. Włoskie filmy wszystko to zawierają, więc wg mnie nie mają sobie równych. Oglądając włoski film zawsze przenoszę się umysłem w miejsca, w których dzieje się akcja i odrywam się od rzeczywistości.

Warszawa
Przede wszystkim kocham nie tylko włoskie kino, ale same Włochy. Kocham włoskie krajobrazy, język i kulturę. Włoskie filmy wszystko to zawierają, więc wg mnie nie mają sobie równych. Oglądając włoski film zawsze przenoszę się umysłem w miejsca, w których dzieje się akcja i odrywam się od rzeczywistości.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

WARSZAWA
 

Według mnie światowa kinematografia zawdzięcza Włochom film pt. „Piranie”, ekranizację „Chłopców z Paranzy” R. Saviano, która na głowę bije oryginał, co rzadko się zdarza.
Zazwyczaj ekranizacje są znacznie gorsze od swych pierwowzorów, ale w tym przypadku film jest o wiele lepszy: wprawdzie rzecz jasna przeinacza niektóre wątki, inne pomija, a pewne wprowadza dodatkowo, ale przynajmniej przekonuje i wciąga, zaciekawiając losami bohaterów i wzbudzając emocje. W porównaniu do niego książka wydaje się niezbyt warta uwagi, toteż tym, którzy pragną się z tą historią zapoznać, doradzam obejrzenie „Piranii” zamiast sięgania po lekturę.
Pod tym względem włoskie kino wyróżnia się w moich oczach, jak że prawie zawsze książka jest lepsza niż film.

 

WARSZAWA
 

Według mnie światowa kinematografia zawdzięcza Włochom film pt. „Piranie”, ekranizację „Chłopców z Paranzy” R. Saviano, która na głowę bije oryginał, co rzadko się zdarza.
Zazwyczaj ekranizacje są znacznie gorsze od swych pierwowzorów, ale w tym przypadku film jest o wiele lepszy: wprawdzie rzecz jasna przeinacza niektóre wątki, inne pomija, a pewne wprowadza...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post